ORP Jamno (1986)
ORP Jamno (634) – polski trałowiec bazowy o wyporności standardowej 191 ton z okresu zimnej wojny, jednostka projektu 207P. Okręt służy w 12. Dywizjonie Trałowców 8. Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu[1].
| |
| Klasa |
trałowiec bazowy |
|---|---|
| Typ |
Gardno |
| Projekt | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
24 maja 1984 |
| Wodowanie |
11 lutego 1986 |
 Marynarka Wojenna
| |
| Wejście do służby |
11 maja 1986 |
| Los okrętu |
w służbie |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 191 ton |
| Długość |
38,5 m |
| Szerokość |
7,2 m |
| Zanurzenie |
1,7 m |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne M401 o mocy 735 kW każdy | |
| Prędkość |
14 węzłów |
| Sensory | |
| radar nawigacyjny Sperry Marine BridgeMaster II radiostacja HF RR 3907-02 odbiornik HF EKD 514 i EKD 315 radiostacja UKF/VHF Rs 6115/2 Brzęczka stacje hydroakustyczne: SHL-100 Flaming A i SHL-200 Flaming B | |
| Uzbrojenie | |
| • zestaw artyleryjsko – rakietowy ZU-23-2MR Wróbel II lub ZU-23-2M Wróbel • 2 wyrzutnie rakiet PPZR Grom lub Strzała-2M • tory minowe dla 6 min wz. 08/39 (OS) lub 24 min JaM • morski małomagnetyczny trał kontaktowy MMTK-1M • małomagnetyczny trał akustyczny MTA-2 • trał elektromagnetyczny TEM-PE-1M2 | |
| Załoga |
30 osób |
Projekt i budowa
edytujW połowie lat 60. XX wieku Polska Marynarka Wojenna znacznie rozbudowywała siły przeciwminowe, które liczyły 56 okrętów 5 typów, w tym dwa typu kutrów trałowych. Wraz z końcem lat 60. w Dowództwie Marynarki Wojennej (DMW) zrodziła się koncepcja budowy nowego typu trałowca redowego. W tym celu podjęto i przeprowadzono wiele analiz technicznych tak, że w 1968 roku opracowano wstępne wymagania taktyczno-techniczne nowych okrętów, których kadłuby miały być drewniane. Wkrótce jednak zarzucono tę koncepcję i rozpoczęto szereg prac naukowo-badawczych z zakresu konstrukcji i technologii okrętów z laminatów poliestrowo-szklanych (LPS), wyposażenia trałowego, czy też minimalizacji pól fizycznych. Na początku 1970 roku w Biurze Projektowo-Konstrukcyjnym Stoczni Północnej im. Bohaterów Westerplatte w Gdańsku, rozpoczęto prace projektowe nad nową jednostką małomagnetycznego trałowca redowego. Rolę głównego konstruktora sprawował mgr inż. Roman Kraszewski, którego później zastąpił mgr inż. Janusz Jasiński. Z ramienia Szefostwa Budowy Okrętów DMW nadzór sprawował kmdr Kazimierz Perzanowski. W tym samym roku ukończono analizę taktyczno-techniczno-ekonomiczną okrętu, który otrzymał numer projektowy 207 i jawny kryptonim Indyk.
Jednostka prototypowa, nosząca oznaczenie typ 207D ORP „Gopło”, została zwodowana 16 kwietnia 1981 w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni. ORP Jamno był czwartą jednostką z serii 207P, zwodowano go 11 lutego 1986 w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni, a do służby w Marynarce Wojennej przyjęto go 11 maja 1986 roku. Jednostka weszła do składu 12 Dywizjonu Trałowców 8 Flotylli Obrony Wybrzeża w Świnoujściu.
Opis
edytujORP „Jamno” jest trałowcem bazowym projektu 207P (typu Gardno), zbudowane w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni. Jest to jednostka małomagnetyczna, przeznaczona do poszukiwania i niszczenia min kontaktowych i niekontaktowych postawionych w zagrodach minowych lub pojedynczo. Ograniczenie pola magnetycznego osiągnięto głównie dzięki zastosowaniu w konstrukcji kadłuba i pokładówki laminatu poliestrowo-szklanego[2][1].
Bibliografia
edytuj- Jacek Krzewiński, "Trałowce bazowe projektu 207M", NTW nr 3/1993, ISSN 1230-1655
Przypisy
edytuj- ↑ a b Jednostki Polskiej Marynarki Wojennej - ORP MIELNO (635) [online], Gdańsk Strefa Prestiżu, 25 kwietnia 2017 [dostęp 2020-12-14] (pol.).
- ↑ Trałowce typu Gardno [online], Wojsko-Polskie.pl [dostęp 2020-12-14] (pol.).