Ożenna

wieś w województwie podkarpackim

Ożenna (j. łemkowski Ожынна) – osada w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie jasielskim, w gminie Krempna[4][5].

Ożenna
osada
Ilustracja
Widok na osadę od południa
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Powiat

jasielski

Gmina

Krempna

Liczba ludności (2022)

70[2]

Strefa numeracyjna

13

Kod pocztowy

38-232[3]

Tablice rejestracyjne

RJS

SIMC

0355476[4]

Położenie na mapie gminy Krempna
Mapa konturowa gminy Krempna, na dole znajduje się punkt z opisem „Ożenna”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Ożenna”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Ożenna”
Położenie na mapie powiatu jasielskiego
Mapa konturowa powiatu jasielskiego, blisko dolnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Ożenna”
Ziemia49°25′39″N 21°27′38″E/49,427500 21,460556[1]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.

Położenie geograficzne

edytuj

Ożenna leży w środkowej części Beskidu Niskiego. To miejscowość przygraniczna, położona na wschód od Grabia, po lewej stronie drogi wojewódzkiej nr 992 biegnącej z Jasła do granicy państwa. Wieś leży w górnym biegu potoku Ryjak dopływu Wisłoki. Odległość drogowa od siedziby gminy wynosi 17 km.

Historia

edytuj

Miejscowość Ożenna powstała prawdopodobnie w l połowie XVI w. lokowana na prawie wołoskim. Rejestr poborowy woj. krakowskiego z 1581 roku podaje, że wieś należała do Mikołaja Stadnickiego herbu Szreniawa (bez krzyża). Nazwa wsi pochodzi od słowa "ożyna", oznaczającego jeżynę.

Nękana napadami beskidników, przez wieki wiodła ubogi żywot. Przez wieki również zamieszkana była przez ruskojęzycznych wołochów (późniejszych Łemków) wyznania greckokatolickiego. Podczas schizmy tylawskiej (1926) wioska nie przeszła na prawosławie i pozostała unicka.

W okresie międzywojennym w miejscowości stacjonowała placówka Straży Granicznej I linii „Ożenna”[6].

W roku 1945 większość mieszkańców wysiedlono do ZSRR. Pozostali w ramach akcji „Wisła” zamieszkali na ziemiach zachodnich. W latach siedemdziesiątych przy PGR istniał oddział zakładu karnego. Więźniowie pracowali przy produkcji rolnej i wycince drzew. Na skraju wsi stoją budynki dawnej strażnicy granicznej i starej szkoły. Kilka kilometrów dalej od 1 lipca 1999 do 21 grudnia 2007 funkcjonowało przejście graniczne Ożenna-Nižná Polianka z Republiką Słowacką, które zostało zlikwidowane po przystąpieniu Polski i Słowacji do układu z Schengen.

W Ożennej istniała drewniana cerkiew greckokatolicka pw. św. Bazylego Wielkiego, zbudowana w 1867 należąca do parafii Grab. Stała ona obok drogi z lewej strony tuż za zabudowaniami dawnego PGR-u. Rozebrano ją w 1953.

Po lewej stronie drogi biegnącej przez wieś, idąc od strony Grabia stoi zabytkowa duża rzeźba Świętej Rodziny.

Obecni mieszkańcy Ożennej wyznania rzymskokatolickiego korzystają z kościoła filialnego w Grabiu należącego do parafii św. Maksymiliana Kolbe w Krempnej.

Szlaki piesze

edytuj

Przez środek zabudowań przebiega niebieski szlak turystyczny w kierunku Ciechani. Tuż za wsią szlak pnie się zboczami góry Nad Tysowym, dawną drogą, której solidność pozwala przypuszczać, że właśnie tędy mógł wieść dawny szlak handlowy z przełęczy Beskid nad Grabiem do Krempnej i dalej do Żmigrodu.

Atrakcją Ożennej są znajdujące się w jej okolicy 3 cmentarze z okresu I wojny światowej. Cmentarz wojenny nr 3 znajdujący się na końcu wsi za PGR-em obok dawnego cmentarza unickiego oraz Cmentarz wojenny nr 1 i nr 2, znajdujące się około 800 metrów od wsi prawie na szczycie łagodnego wzgórza Czeremcha.

Galeria

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 96087
  2. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-05].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 900 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. T. II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 28. ISBN 83-87424-77-3.

Linki zewnętrzne

edytuj