Niobiany(V)związki nieorganiczne, formalnie sole kwasu niobowego(V); w rzeczywistości nie zawierają jonów NbO
3
, lecz są mieszanymi tlenkami, np. Li
2
O·Nb
2
O
5
lub CaO·Nb
2
O
5
[1]. Metaniobiany metali alkalicznych (MI
NbO
3
) są bezbarwnymi ciałami krystalicznymi[2], praktycznie nierozpuszczalnymi w wodzie[2][1].

Przykłady niobianów

edytuj

Niobianem jest też minerał kolumbit, (Fe,Mn)(NbO
3
)
2
[1].

Otrzymywanie

edytuj

Można je otrzymać prażąc tlenek niobu(V) z solami lub wodorotlenkami odpowiednich metali[2], np.:

Prażenie należy wykonywać w tyglach platynowych lub ze stopu złota z palladem. Podczas procesu należy zapewnić dostęp tlenu, aby nie doszło do redukcji związków. Temperaturę należy zwiększać powoli do wartości nieco niższej od temperatury topnienia składników. Po kilku godzinach mieszaninę schładza się i proszkuje, po czym proces powtarza się jeszcze dwukrotnie. W celu uzyskania związku o pożądanej stechiometrii należy zastosować odpowiednie stosunki molowe substratów. Np. można uzyskać następujące niobiany potasu: 3K
2
O·NbO
5
, K
2
O·NbO
5
(KNbO
3
)
, 2K
2
O·3NbO
5
, K
2
O·3NbO
5
, 3K
2
O·22NbO
5
, 6K
2
O·7NbO
5
i 7K
2
O·6NbO
5
. Metaniobiany (MI
NbO
3
) są nierozpuszczalne i można je oczyścić od nadmiaru alkaliów przez ekstrakcję ciepłą wodą[2].

Niektóre niobiany, np. LiNbO
3
, wytwarza się metodą Czochralskiego w formie monokryształów[11].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Das Niobium und Tantal, [w:] Arnold F. Holleman, Egon Wiberg, Nils Wiberg, Anorganische Chemie. Band 2. Nebengruppenelemente, Lanthanoide, Actinoide, Transactinoide, wyd. 103, Berlin: Walter de Gruyter GmbH & Co. KG, 2017, s. 1831, 1840, DOI10.1515/9783110495904, ISBN 978-3-11-051854-2, OCLC 968134924 (niem.).
  2. a b c d e Georg Brauer, Alkali Niobates and Tantalates, [w:] Georg Brauer (red.), Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, wyd. 2, t. 2, New York: Academic Press, 1963, s. 1323–1324, OCLC 32060538 (ang.).
  3. Hyun N. Yoon, Robert A. Norwood, Hong-Tai Man, Nonlinear Optics, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 10, DOI10.1002/14356007.a17_541 (ang.).
  4. Nonlinear optics, [w:] R.M. Metzger, The physical chemist's toolbox, Hoboken, N.J.: Wiley, 2012, s. 813, ISBN 978-1-118-19559-8, OCLC 784136992.
  5. Ferroelectrics, [w:] François Cardarelli, Materials Handbook, wyd. 2, London: Springer, 2008, s. 537, DOI10.1007/978-1-84628-669-8, ISBN 978-1-84628-668-1, OCLC 261324602 (ang.).
  6. Ulrich Wietelmann, Richard J. Bauer, Lithium and Lithium Compounds, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 20, DOI10.1002/14356007.a15_393 (ang.).
  7. lithium niobate, [w:] Richard J. Lewis Sr., Hawley's condensed chemical dictionary, wyd. 15, Hoboken, New Jersey 2007, s. 766, ISBN 978-0-471-76865-4, OCLC 124039624.
  8. sodium niobate, [w:] Richard J. Lewis Sr., Hawley's condensed chemical dictionary, wyd. 15, Hoboken, New Jersey 2007, s. 1150, ISBN 978-0-471-76865-4, OCLC 124039624.
  9. a b John B. Blum, Ceramics, Electronic, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 11–12, DOI10.1002/14356007.a06_079 (ang.).
  10. Sodium metaniobate heptahydrate, [w:] Dale L. Perry, Handbook of Inorganic Compounds, wyd. 2, CRC Press, 19 kwietnia 2016, s. 385, DOI10.1201/b10908, ISBN 978-0-429-13036-6 (ang.).
  11. Hans-Günther Unruh, Ferroelectrics, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 10, DOI10.1002/14356007.a10_309 (ang.).