Monaster św. Barbary w Pińsku
Monaster św. Barbary – prawosławny klasztor żeński w Pińsku, w jurysdykcji eparchii pińskiej i łuninieckiej Egzarchatu Białoruskiego.
 Monaster św. Barbary, na pierwszym planie cerkiew Zmartwychwstania Pańskiego | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru | |
| Eparchia | |
| Ihumenia |
Katarzyna (Romanczuk)[1] |
| Klauzura |
nie |
| Typ monasteru |
żeński |
| Liczba mniszek (2017) |
6 |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew |
Zmartwychwstania Pańskiego[1] |
| Cerkiew |
św. Archidiakona i Męczennika Stefana[1] |
| Data zamknięcia |
1874 |
| Data reaktywacji |
1993 |
Położenie na mapie Pińska  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego  | |
 52°06′50″N 26°06′07″E/52,113889 26,101944
| |
Moment utworzenia pierwszej żeńskiej wspólnoty mniszej w Pińsku nie jest znany. Monaster istniał przed rokiem 1521, gdy książę Fiodor Jarosławowicz ufundował nowe budynki mieszkalne dla zakonnic żyjących przy cerkwi św. Barbary[2]. Po zawarciu unii brzeskiej klasztor został zmieniony we wspólnotę unicką, a mniszki niechętne jej przyjęciu musiały go opuścić. Część z nich pozostawała jeszcze przez pewien czas w Pińsku, lecz w 1635 król Władysław IV Waza zabronił władzom miejskim przyjmowania zakonnic-dyzunitek, które starały się utworzyć odrębną wspólnotę[2]. Monaster św. Barbary ponownie znalazł się we władaniu Kościoła prawosławnego po likwidacji unii na ziemiach litewskich i białoruskich w 1839[3]. W 1874, z powodu niewielkiej liczby mniszek, wspólnota została zlikwidowana[4]. W dawnych obiektach klasztornych zlokalizowano szpital, zaś cerkiew monasterska pozostawała czynna jako parafialna[2].
O reaktywacji wspólnoty zdecydował Synod Egzarchatu Białoruskiego w 1993[2]. W 2017 r. w klasztorze przebywało sześć mniszek[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Свято-Варваринский женский монастырь, г. Пинск. monasterium.by. [dostęp 2020-01-05]. (ros.).
- ↑ a b c d Пинский Свято-Варваринский женский монастырь
- ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 30. ISBN 978-83-7431-127-4.
- ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 31. ISBN 978-83-7431-127-4.