Eparchia pińska i łuniniecka
Eparchia pińska i łuniniecka – jedna z eparchii Egzarchatu Białoruskiego Patriarchatu Moskiewskiego. Obejmuje część rejonów obwodu brzeskiego[2].
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Siedziba | |
Data powołania |
1989 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Egzarchat | |
Sobór | |
Biskup diecezjalny |
vacat |
Dane statystyczne (2012[2]) | |
Liczba kapłanów |
166 |
Liczba dekanatów |
8[1] |
Liczba parafii |
186[1] |
Liczba klasztorów |
1 |
Położenie na mapie obwodu brzeskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
52°06′49,8″N 26°06′08,2″E/52,113833 26,102278 | |
Strona internetowa |
Eparchia nawiązuje do tradycji eparchii turowsko-pińskiej, powstałej w XI w. i działającej do unii brzeskiej, gdy przeszła w jurysdykcję Kościoła unickiego[3]. Reaktywowana na początku XX wieku, w dwudziestoleciu międzywojennym funkcjonowała jako diecezja pińsko-poleska PAKP[3]. W obecnym kształcie erygowana w 1989[2].
W strukturach eparchii działa 186[1] parafii dysponujących 193 obiektami sakralnymi, obsługiwanych przez 166 kapłanów. Administraturze podlega również żeński monaster św. Barbary w Pińsku[2].
Biskupi
edytuj- Daniel (Juźwiuk), 1945–1950[3]
- Paisjusz (Obrazcow), 1950–1952[3]
- Konstantyn (Chomicz), 1989–1990[4]
- Stefan (Korzun), 1990-2022[5].
Dekanaty
edytuj- baranowicki (27 parafii)
- hancewicki (9 parafii)
- iwacewicki (25 parafii)
- janowski (20 parafii)
- lachowicki (7 parafii)
- łuniniecki (17 parafii)
- piński (45 parafii)
- stoliński (41 parafii)[1]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Spis dekanatów na stronie eparchii ros.
- ↑ a b c d Пинская епархия (patriarchia.ru)
- ↑ a b c d Пинская епархия. [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
- ↑ Константин (Хомич). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
- ↑ Отошел ко Господу архиепископ Пинский и Лунинецкий Стефан / Новости / Патриархия.ru [online], Патриархия.ru [dostęp 2022-05-05] (ros.).