Mojesz
Mojesz (niem. Mois) – rozciągająca się na odcinku przeszło dwóch kilometrów, wzdłuż potoku Srebrna, to wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Lwówek Śląski. Leżąca w dolinie Pogórza Izerskiego wieś historycznie dzieliła się na Mojesz Dolny i Mojesz Górny. Od północy Mojesz graniczy z Lwówkiem Śląskim i znajdującą się na jego terenie Szwajcarią Lwówecką.
wieś | |
Dom szachulcowy w Mojeszu | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Wysokość |
215-240[2] m n.p.m. |
Liczba ludności (III 2011) |
285[3] |
Strefa numeracyjna |
75 |
Kod pocztowy |
59-600[4] |
Tablice rejestracyjne |
DLW |
SIMC |
0190845 |
Położenie na mapie gminy Lwówek Śląski | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego | |
51°05′29″N 15°35′44″E/51,091389 15,595556[1] | |
Strona internetowa |
Podział administracyjny
edytujW latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
Historia
edytujW Mojeszu znaleziono toporek kamienny typowy dla kultury pucharów lejkowatych (3700–1900 p.n.e.). Odkryto tu także cmentarzysko z okresu kultury łużyckiej. W X lub XI w. istniała tu osada górnicza związana z wydobyciem złota w okolicach Lwówka Śląskiego. Niemieckie opracowania wskazywały na słowiańskie pochodzenie Mojesza[2]. W roku 1217 Henryk I Brodaty przekazał Dolny Mojesz Lwówkowi Śląskiemu z zastrzeżeniem, że czynsz (rocznie po 24 korce pszenicy, żyta i owsa) ma być przekazywany na ręce lwóweckiego proboszcza. Później czynsz otrzymywała lwówecka komenda rycerzy maltańskich. Mieszkańcy lwóweccy otrzymali od Henryka Brodatego przywilej monopolu na sprzedaż własnego piwa we wsi oraz dochody z barci ze sprzedaży miodu i wosku, dochód z folwarku i z 50 łanów ziemi. Ponadto każdy w mieszkańców Mojesza, który złamał prawo, był sądzony przez lwóweckiego wójta. Miejski folwark w Mojeszu miał 800 mórg gruntów, w tym 400 mórg ziemi ornej. Górny Mojesz był własnością szlachecką[5]. Jakaś część zarówno Górnego, jak i Dolnego Mojesza należała do cystersów z Lubiąża. W 1344 r. zapłacili oni Bolkowi I za prawa sądownicze w swoich włościach przekazując mu 100 grzywien srebra czynszu z Dolnego i 72 grzywien z Górnego Mojesza. Od II poł. XIII wieku Mojesz Górny stanowił własność benedyktynek z Lubomierza[2]. Zakonnice zadbały o to, by we wsi można było prowadzić jedynie wyszynk ich lub lwóweckiego alkoholu[6]. Mojesz Górny był zależny prawnie i finansowo od klasztoru w Lubomierzu aż do czasu kasacji klasztorów na Śląsku w 1810 r.19 sierpnia 1813 kula armatnia wystrzelona podczas bitwy pod Dębowym Gajem wbiła się w ścianę mojeskiej karczmy, która od tej pory nazywała się „Pocisk”. Właściciel umieścił nad kulą pamiątkowy napis z datą. 15 października 1885 Mojesz uzyskał połączenie kolejowe z Lwówkiem i Gryfowem Śląskim. W 2014 r. i wybrana ponownie w 2018 r., burmistrz Lwówka Śląskiego, została dotychczasowa sołtys i mieszkanka wsi Mojesz - Mariola Szczęsna[7].
Skarb
edytujDawni mieszkańcy Mojesza z pokolenia na pokolenie przekazywali sobie legendę, gdy w pobliżu wsi, Kozacy ze sprzymierzonej armii prusko-rosyjskiej złupił konwój francuski, przewożący transport złota lub innych kosztowności. Według podań, Kozacy musieli szybko uciekać i ukryli w okolicy wsi drogocenny i do dziś nieodkryty skarb. Rosyjski raport gen. Alexandra Andraulta de Langerona wymieniając poszczególne zdobycze bitewne, nie wymienia żadnej kasy dywizyjnej. W 1830 r. bezskuteczne poszukiwania tego skarbu prowadził obywatel Francji, a w 1925 roku, w okolicy, powołano specjalną komisję niemiecko-francuską, która również nie odnalazła łupu[8].
Nazwa
edytujWieś występowała w dokumentach pod różnymi formami nazw Mojesz i Ujazd. I tak w 1204 r. pojawiła się jako Moysi, w 1217 r. – Mogez, 1241 r. – Vyazd. W 1344 r. odróżniano Moyes superiori i Moyes inferiori. W 1352 r. nazwę zapisywano Moyges, w 1667 r. Mois, w 1687 r. villa Vgaz i villa Ujazd, w 1765 r. Mois, w 1786 r. Ober-, Nieder-Mois, a w 1918 r. Mois bei Löwenberg. W 1945 r. wieś uzyskała nazwę Ujazdowo, którą zmieniono w 1947 r. na Mojesz[2].
Demografia
edytujRok | Dolny Mojesz | Górny Mojesz | Mojesz (ogółem) |
---|---|---|---|
1821[9] | 147 | 301 | 448 |
1933[10] | 212 | 258 | 470 |
1939[10] | 219 | 266 | 485 |
2011 | b.d. | b.d. | 285 |
Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) Mojesz liczył 285 mieszkańców[3].
Rekreacja
edytuj1 października 2004 otwarto trasę rowerową z Lwówka Śląskiego do Pławnej Dolnej, wykorzystującą nieużywane od trzydziestu lat torowisko.
Biwak Napoleoński
edytujOd 2010 r.[11] każdego roku, w sierpniu lub na początku września, w Mojeszu, odbywa się Biwak Napoleoński[12] (Piknik Napoleoński[13]) pod nazwą „Niecodzienne Jarmarki Dziedzicowe”[14]. Wydarzenie nawiązuje do historii kampanii napoleońskiej o Śląsk w 1813 r. Wówczas to w najbliższej okolicy stacjonowały wojska napoleońskie, a 24 sierpnia 1813 r., Aleksander Fredro wszedł w Lwówku Śląskim w czynną służbę. Wyczerpane walkami wojska napoleońskie oraz rosyjsko-pruskie zawarły rozejm. Wówczas, wzdłuż linii Bobru rozlokowane były oddziały francuskie, a jeden z nich stacjonował na polach Mojesza[15]. Wydarzenie kulturalne przypominające tę historię rozpoczyna się od przemarszu wojsk napoleońskich z rynku w Lwówku Śląskim do Mojesza[16]. Podczas imprezy grupy rekonstrukcyjne i mieszkańcy wsi przebierają się w stroje z epoki[17], odbywają się pokazy historyczno-militarne, ma miejsce inscenizacja bitwy, która rozegrała się tutaj w 1813 roku[18]. Po inscenizacji, w świetlicy wiejskiej, odbywa się prelekcja na temat walk z 1813 roku. Po prelekcji, na zgromadzonych, czekają liczne konkursy (m.in. na najsmaczniejszą napoleonkę, [należy przynieść blachę ciasta własnoręcznie upieczonego] oraz na najlepiej przebraną rodzinę lub grupę [obowiązują stroje stylem nawiązujące do pierwszej połowy XIX wieku][19]), kuchnia polowa i biesiada pod gwiazdami[15].
Przypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 82636
- ↑ a b c d Marek Staffa, Krzysztof Mazurski, Janusz Czerwiński, Grzegorz Pisarski: Słownik geografii turystycznej Sudetów. Wyd. 1. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: I-BiS, 2003, s. 69–72. ISBN 83-85773-47-9. (pol.).
- ↑ a b GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 801 [zarchiwizowane 2022-10-26] .
- ↑ Benjamin Gottlieb Sutorius: Die Geschichte von Löwenberg aus Urkunden und Handschriften gesammlet: Erster Theil. Bunzlau: 1784. [dostęp 2014-05-11]. (niem.).
- ↑ Witamy we wsi Mojesz - o Mojeszu [online], mojesz.cba.pl [dostęp 2019-04-23] .
- ↑ PKW | Samorząd 2014 [online], samorzad2014.pkw.gov.pl [dostęp 2019-04-23] .
- ↑ Witamy we wsi Mojesz - skarby i tajemnice [online], mojesz.cba.pl [dostęp 2019-04-23] .
- ↑ Alexander August Mützell, „Neues topographisch-statistisch-geographisches Wörterbuch des Preussischen Staats”, Tom 3 Halle 1821-1823.
- ↑ a b Dane statystyczne Landkreis Löwenberg. geschichte-on-demand.de:80. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-27)]. [dostęp 2013-09-20].
- ↑ http://lwo7.pbox.pl/gallery/610/real_size_niecodzienne-jarmarki-dziedzicowe-mojesz-2015.jpg
- ↑ Witamy we wsi Mojesz - Biwak Napoleoński [online], mojesz.cba.pl [dostęp 2019-04-23] .
- ↑ Lwówecki.info [online], lwo7.pbox.pl [dostęp 2019-04-23] .
- ↑ W Mojeszu – Fredro, wojska napoleońskie, zabawa i pyszności. Warto tam się wybrać w niedzielę! [online], Jelonka.com [dostęp 2019-04-23] (pol.).
- ↑ a b Lwówecki.info [online], lwo7.pbox.pl [dostęp 2019-04-23] .
- ↑ Witamy we wsi Mojesz - Trzecie Jarmarki w obiektywie [online], mojesz.cba.pl [dostęp 2019-04-23] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-23] .
- ↑ Lwówecki.info [online], lwo7.pbox.pl [dostęp 2019-04-23] .
- ↑ Lwówecki.info [online], lwo7.pbox.pl [dostęp 2019-04-23] .
- ↑ Witamy we wsi Mojesz - Regionalne portale zapraszają do Mojesza [online], mojesz.cba.pl [dostęp 2019-04-23] .
Bibliografia
edytuj- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M-Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.
- Mariusz Olczak, Lwówek śląski i okolice – przewodnik historyczny, Wydawnictwo Oppidium, Warszawa 2000, ISBN 83-9123143-7.