Ekstra-liha Futsalu
Ekstra-liha ukraińska w futsalu (ukr. Екстра-ліга) – najwyższa w hierarchii klasa męskich ligowych rozgrywek w futsalu na Ukrainie, będąca jednocześnie najwyższym szczeblem centralnym (I poziom ligowy), utworzona w 1995 roku i zarządzana przez Asocjację Klubów Futsalowych Ekstra-liha, a wcześniej przez Asocjację Futsalu Ukrainy (AMFU) i Ukraiński Związek Piłki Nożnej (FFU). Zmagania w jej ramach toczą się cyklicznie (co sezon) i przeznaczone są dla 10 najlepszych krajowych klubów piłkarskich. Jej triumfator zostaje Mistrzem Ukrainy, zaś najsłabsze drużyny są relegowane do I ligi ukraińskiej. Do roku 2011 liga nazywała się Wyszcza Liha Ukrainy w futsalu (ukr. Вища ліга України з футзалу).
| Państwo | |
|---|---|
| Dyscyplina | |
| Organizator rozgrywek | |
| Data założenia | |
| Założyciel |
Wydział Futsalu |
| Prezes | |
| Rozgrywki | |
| Liczba drużyn |
10 |
| Zwycięzca |
Mistrz Ukrainy |
| Niższy poziom ligowy | |
| Zwycięzcy | |
| Pierwszy zwycięzca |
SKIF-Slid Kijów (1993/1994) |
| Obecny zwycięzca |
HIT Kijów (2023/2024) |
| Najwięcej zwycięstw | |
| Strona internetowa | |
Historia
edytujW 1990 roku została założona Asocjacja Futsalu ZSRR, a w strukturze Federacji Piłkarskiej ZSRR Komitet Futsalu, który organizował pierwsze mistrzostwo ZSRR w futsalu. Jednym z końcowych kolejek mistrzostw ZSRR miały miejsce na Ukrainie w Krzemieńczuku z udziałem 8 zespołów. Ukrainę prezentował klub Mechanizator Dniepropetrowsk i Syntez Krzemieńczuk.
9 marca 1993 w Dniepropetrowsku odbyła się Konferencja założycielska na której postanowiono stworzyć Asocjację Futsalu Ukrainy. Na konferencji najpierw pełniący obowiązki Prezydenta Związku Klubów Futsalowych Ukrainy Wołodymyr Kobzariew poinformował uczestników konferencji o stanie i rozwoju futsalu na Ukrainie. Następnie po dyskusji i głosowaniu (35 głosów za przy jednym głosie wstrzymującym) został zatwierdzony projekt statutu Asocjacji Futsalu Ukrainy. Na konferencji Prezesem Asocjacji Futsalu Ukrainy jednogłośnie został wybrany Hennadij Łysenczuk.
14 – 18 czerwca 1993 roku odbył się pierwszy finał Pucharu Ukrainy z udziałem ośmiu drużyn.
Pierwszą edycję rozgrywek mistrzostw Ukrainy przeprowadzono w sezonie 1993/1994 (w systemie „jesień-wiosna”)[1], a do rywalizacji przystąpiło 16 drużyn (według kolejności w końcowej tabeli): Slid Kijów (premierowy Mistrz Ukrainy), Nadija Zaporoże, Nika Dniepropetrowsk, Rita Charków, Mechanizator Dniepropetrowsk, Wodejar Krzemieńczuk, Awanhard Żółte Wody, Donbas Donieck, Inha Charków, MFK Szachtar Donieck, KrAZ Krzemieńczuk, Ometa Chersoń, Sławutycz Sławuta, Wułkan Czerkasy, Fotopryład Czerkasy, Inturist Zaporoże[2].
Skład ligi w sezonie 2024/25
edytujMistrzowie i pozostali medaliści
edytujMistrzostwa Ukraińskiej SRR
edytuj
| |||||||||||||||||||||||||||||
Mistrzostwa Ukrainy
edytuj
Statystyka
edytujKlasyfikacja według klubów
edytujW dotychczasowej historii oficjalnych rozgrywek o Mistrzostwo Ukrainy na podium oficjalnie stawało w sumie 20 drużyn. Mistrzostwo Ukrainy zostało do tej pory zdobyte przez 12 różnych klubów. Liderem klasyfikacji jest Szachtar Donieck, który zdobył 5 tytułów mistrzowskich.
Stan na 31 maja 2024. Uwaga: z wyjątkiem rozgrywek o Puchar Ukraińskiej SRR.
10 i więcej Pucharów Ukrainy| Lp. | Klub | Miejsca na podium | Zwycięskie sezony | ||
|---|---|---|---|---|---|
|
|
| |||
| 1. | Szachtar Donieck | 5 | 3 | 1 | 2001/02, 2003/04, 2004/05, 2005/06, 2007/08 |
| 2. | Prodexim Chersoń | 4 | 1 | 1 | 2016/17, 2017/18, 2018/19, 2019/20 |
| 3. | Enerhija Lwów | 3 | 7 | 3 | 2006/07, 2011/12, 2015/16 |
| 4. | Interkas Kijów | 3 | 6 | 1 | 1998/99, 1999/00, 2002/03 |
| 5. | Łokomotyw Charków | 3 | 2 | 2 | 2012/13, 2013/14, 2014/15 |
| 6. | Łokomotyw Odessa | 3 | 0 | 0 | 1995/96,1996/97, 1997/08 |
| 7. | Urahan Iwano-Frankiwsk | 2 | 3 | 4 | 2010/11, 2020/21 |
| 8. | HIT Kijów | 2 | 1 | 2 | 2022/23, 2023/24 |
| 9. | Tajm Lwów | 2 | 0 | 0 | 2008/09, 2009/10 |
| 10. | Mechanizator Dniepropetrowsk | 1 | 1 | 0 | 1994/95 |
| 11. | SKIF-Slid Kijów | 1 | 0 | 0 | 1993/94 |
| Unisport-Budstar Kijów | 1 | 0 | 0 | 2000/01 | |
| 13. | Zaporiżkoks Zaporoże (Nadija) | 0 | 2 | 2 | |
| 14. | DSS Zaporoże | 0 | 1 | 6 | |
| 15. | Winner Ford Uniwersytet Zaporoże | 0 | 1 | 1 | |
| 16. | Hirnyk Krasnohoriwka | 0 | 1 | 0 | |
| Sportlider+ Chmielnicki | 0 | 1 | 0 | ||
| 18. | Jenakijeweć Jenakijewe | 0 | 0 | 4 | |
| 19. | Nika Dniepropetrowsk | 0 | 0 | 1 | |
| Kardynał Równe | 0 | 0 | 1 | ||
| Tytan Pokrowśke | 0 | 0 | 1 | ||
Klasyfikacja według miast
edytujSiedziby klubów: Stan na 31 maja 2024.
| Miasto | Liczba tytułów | Kluby |
|---|---|---|
| Kijów | 7 | Interkas Kijów (3), HIT Kijów (2), SKIF-Slid Kijów (1), Unisport-Budstar Kijów (1) |
| Donieck | 5 | Szachtar Donieck (5) |
| Lwów | Enerhija Lwów (3), Tajm Lwów (2) | |
| Chersoń | 4 | Prodexim Chersoń (4) |
| Charków | 3 | Łokomotyw Charków (3) |
| Odessa | Łokomotyw Odessa (3) | |
| Iwano-Frankiwsk | 2 | Urahan Iwano-Frankiwsk (2) |
| Dniepr | 1 | Mechanizator Dniepropetrowsk (1) |
Uczestnicy
edytujSą 77 zespołów, które wzięli udział w 33 sezonach Mistrzostw Ukrainy, które były prowadzone od 1992 aż do sezonu 2024/25 łącznie. Żadna z drużyn nie była obecna w każdym w każdej edycji.
Pogrubione zespoły biorące udział w sezonie 2024/25.
- 23 razy: Enerhija Lwów
- 21 razy: Urahan Iwano-Frankiwsk
- 18 razy: Kardynał Równe
- 12 razy: DSS Zaporoże, Jenakijeweć Jenakijewe, Sokił Chmielnicki, Szachtar Donieck, Uniwer-Łoko Charków
- 11 razy: Interkas Kijów, ŁTK Ługańsk
- 10 razy: Łokomotyw Charków, Politechnik Krzemieńczuk, Zaporiżkoks Zaporoże
- 9 razy: HIT Kijów, Kyjiw-NPU Kijów
- 8 razy: DJuSSz-5-Mehaprom Donieck, Sumyhaz Sumy, TWD Lwów
- 7 razy: MFK Równe, More Illicziwśk, Prodexim Chersoń
- 6 razy: InBew-NPU Żytomierz/Kijów, SumDU Sumy, Tajm Lwów
- 5 razy: Budiweł-WW Dniepropetrowsk, Mechanizator Dniepropetrowsk, Tytan Pokrowśke, Ukraina Lwów
- 4 razy: Korpija Kijów, Łokomotyw Odessa, Monolit Charków
- 3 razy: Aurora Kijów, Awanhard Żółte Wody, Epicentr K-Awanhard Odessa, Fortuna Dniepropetrowsk, Fotopryład Czerkasy, Hirnyk Krasnohoriwka, Kontynhent Żytomierz, Metropoliten Kijów, MSK Charków, Ołeksandr Charków, Unisport-Budstar Kijów, Wodejar Krzemieńczuk, Wuhłyk Makiejewka
- 2 razy: AFFK Sumy, De Trading Mykołajiwka, Doncement Amwrosijiwka, Enerhija Czernihów, in.IT Lwów, Kyjiwśka Ruś Donieck, MFK Odessa, PFS Sewastopol, Płaneta-NUChT Kijów, Prywat Krzywy Róg, Riatuwalnyk Romny, Rita Charków, SkyUp Futsal Kijów, Sławutycz Sławuta, Tełekom Donieck, Viva Cup Charków, Winner Ford Uniwersytet Zaporoże
- 1 raz: ARPI Zaporoże, Athletic Futsal Dniepr, Czerkasyobłenerho Czerkasy, DChTI Dniepropetrowsk, Enerhija Chersoń, Inha Charków, Inturist Zaporoże, Lubart Łuck, Łukas Krzemieńczuk, Majak Charków, Metałurh Wołodymyriwka, Orbita Zaporoże, SKIF-Slid Kijów, Sucha Bałka Żółte Wody, Uni-Laman Odessa, Wułkan Czerkasy
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Історія Екстра-Ліги | Хмельницький футзальний клуб "Спортлідер+"
- ↑ Страницы истории футзала в Украине (Владимир Братусь) – proza.ru
- ↑ 24 lutego 2022 roku zawody zostały zawieszone w związku z inwazją Rosji na Ukrainę na pełną skalę. 31 maja 2022 roku zatwierdzono decyzję o wcześniejszym zakończeniu sezonu bez wyłonienia zwycięzców
Bibliografia
edytuj- oficjalna strona Asocjacji Klubów Futsalowych Ekstra-liha (ang. • ros.)
- Strona Asocjacji Futsalu Ukrainy (ang. • ros.)
- Informacja o rozgrywkach futsalowych na Ukrainie (ang.)