Miron Kantor
Miron Kantor (Michał) (ur. 23 marca 1882 w Kownie, zm. 1940 w Katyniu) – polski lekarz chirurg, w czasie wojny lekarz wojskowy w stopniu majora, zamordowany w Katyniu.
 major lekarz
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
lekarz chirurg |
Życiorys
edytujSyn Mojżesza, jubilera i Matyldy Dembo.
Studiował medycynę na uniwersytecie w Berlinie, gdzie 21 listopada 1908 r. uzyskał stopień doktora medycyny na podstawie rozprawy Die Behandlung der Kniegelentuberkulose in der Königl. Chir. Klinik von 1888–1903 (Berlin 1908). Dyplom nostryfikował na uniwersytecie w Charkowie.
W 1910 r. zamieszkał w Łodzi i został zatrudniony jako asystent na oddziale chirurgicznym Żydowskiego Szpitala Fundacji im. małżonków Izraela i Leony Poznańskich w Łodzi przy ul. Nowotargowej (obecnie ulica Seweryna Sterlinga) 1/3.
17 lutego 1913 r. został nadetatowym lekarzem żydowskich miejskich szkół elementarnych. Później został ordynatorem Miejskiego Szpitala na Radogoszczu. Był konsultantem chirurgicznym Łódzkiego Klubu Sportowego. Brał udział w przygotowaniu kondycyjnym swego kuzyna Romana Kantora (1912–1943), szermierza, reprezentanta Polski na olimpiadzie w Berlinie (1936).
Zmobilizowany do armii rosyjskiej w 1914 r., awansował do stopnia kapitana. Wzięty do niewoli austriackiej, przebywał w obozie jenieckim na Węgrzech do zakończenia działań wojennych. W maju 1919 r. wstąpił do Wojska Polskiego, został mianowany komendantem Szpitala Wojskowego w Grodnie, którym kierował do ewakuacji miasta w 1920 r., potem był komendantem szpitali polowych i stałych na szlaku wojny polsko-bolszewickiej.
Zdemobilizowany w stopniu majora ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r., powrócił do Łodzi i zamieszkał przy ul. Legionów (obecnie ul. Zielona) 5[1]. Pracował w zamkniętej służbie zdrowia i prowadził rozległą praktykę prywatną.
Był społecznikiem m.in. w latach 1911–1912 był wiceprezesem Towarzystwa Dramatyczno-Literackiego „Ars” w Łodzi.
W związku z wybuchem II wojny światowej został zmobilizowany 1 września 1939 r., i otrzymał przydział do kadry zapasowej 4 Szpitala Okręgowego. W nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli radzieckiej i został osadzony w obozie w Kozielsku.
Zginął w Katyniu w 1940 r., spoczywa tam na cmentarzu.
W małżeństwie z Florą z Amzelów miał syna Stefana (ur. 24 maja 1913).
Odznaczenia zbiorowe dla ofiar zbrodni w Katyniu
edytuj- Order Virtuti Militari V klasy[2].
- Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. pośmiertnie[3].
Przypisy
edytuj- ↑ Księga adresowa m. Łodzi (…)Rocznik 1937-1939. Łódź 1937[?] dz. I Szematyzm m. Łodzi s. 48
- ↑ 11 listopada 1976 roku wraz z innymi żołnierzami polskimi zgładzonymi w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni został (zbiorowo) przez Prezydenta RP na Uchodźstwie odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Virtuti Militari (nr 14384)
- ↑ 1 stycznia 1986 roku wraz z wszystkimi Polakami ofiarami zbrodni w Katyniu został odznaczony pośmiertnie odznaką pamiątkową Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939 r. przez Ministra Spraw Wojskowych (na Uchodźstwie), ppłk dypl. inż. Jerzego Morawicza (ustanowioną przez Prezydenta RP na Uchodźstwie Edwarda Raczyńskiego dekretem z 1 września 1984)
Bibliografia
edytuj- Andrzej Kempa, Marek Szukalak, Żydzi dawnej Łodzi. Słownik biograficzny Żydów łódzkich i z Łodzią związanych tom II,, Łódź: Oficyna Bibliofilów, 2002, s. 50, ISBN 83-87522-52-X, OCLC 749597745.
- Gliński Jan Bohdan, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej, Wrocław 1997;
- Kusztelak G., Polacy na studiach lekarskich w Berlinie (1810-1918), „Archiwum Historii Medycyny" 1972, t. 35;
- Meirtchak B., Żydzi – żołnierze wojsk polskich polegli na frontach II wojny światowej, Warszawa 2001;
- Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1938 rok, opracował Stanisław Konopka, Warszawa 1938;
- „Rozwój" 1913 nr 39.
Linki zewnętrzne
edytuj- Lista polskich oficerów i policjantów zamordowanych w Katyniu, Miednoje i w Charkowie oraz obywateli RP z tzw. Ukraińskiej Listy Katyńskiej. katedrapolowa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-13)].