Ministerstwo Przemysłu Ciężkiego

Ministerstwo Przemysłu Ciężkiego
Państwo	Polska
Data utworzenia	10 lutego 1949
Data likwidacji	27 marca 1976
Siedziba	Warszawa
brak współrzędnych

Ministerstwo Przemysłu Ciężkiego – polskie ministerstwo istniejące w latach 1949–1976, powołane z zadaniem działania w obszarze przemysłów związanych z hutnictwem, metalurgią, elektrotechniką i chemią. Minister był członkiem Rada Ministrów w Polsce.

Ministerstwo miało siedzibę przy ulicy Kruczej 38/42 w Warszawie^[1].

Ustanowienie urzędu

Na podstawie ustawy z 1949 r. o zmianie organizacji naczelnych władz gospodarki narodowej zniesiono urząd Ministra Przemysłu i Handlu i utworzono urząd Ministra Przemysłu Ciężkiego obok takich urzędów jak: Ministerstwa Górnictwa i Energetyki, Ministerstwa Przemysłu Lekkiego, Ministra Przemysłu Rolnego I Spożywczego, Ministra Handlu Wewnętrznego i Ministra Handlu Zagranicznego^[2].

Ministrowie

Kiejstut Żemaitis (1949–1950)
Julian Tokarski (1950–1952)
Kiejstut Żemaitis (1957–1959)
Franciszek Waniołka (1959–1962)
Zygmunt Ostrowski (1962–1965)
Janusz Hryniewicz (1965–1967)
Franciszek Kaim (1967–1970)
Włodzimierz Lejczak (1970–1976)

Zakres działania urzędu z 1950

Do zakresu działania urzędu Ministra Przemysłu Ciężkiego należały sprawy przemysłu hutniczego, metalowego, elektrotechnicznego i chemicznego^[3].

Ponadto Ministrowi Przemysłu Ciężkiego podlegały następujące centralne zarządy:

Nowa organizacja władz z 1952

Na podstawie ustawy z 1952 r. o organizacji władz naczelnych w dziedzinie przemysłu ciężkiego urząd Ministra Przemysłu Ciężkiego przekształcono w urząd Ministra Przemysłu Maszynowego, a ponadto utworzono urząd Ministra Hutnictwa oraz urząd Ministra Energetyki^[4].

Na podstawie ustawy z 1957 r. urzędy Ministra Hutnictwa oraz urząd Ministra Przemysłu Maszynowego połączono w urząd Ministra Przemysłu Ciężkiego^[5].

Zakres działania urzędu z 1967

Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów r. z 1967 r. w sprawie działania Ministra Przemysłu Ciężkiego, zakres działania obejmował sprawy przemysłów: hutnictwa żelaza i stali, hutnictwa metali nieżelaznych, górnictwa rud metali, materiałów ogniotrwałych, koksochemicznego, maszyn ciężkich, urządzeń chemicznych, taboru kolejowego, budowy okrętów, wyrobów metalowych, wyrobów odlewniczych i instalacyjnych^[6].

Do zakresu działania Ministra Przemysłu Ciężkiego należały także sprawy obrotu i gospodarowania surowcami wtórnymi żelaza, metali nieżelaznych i materiałów ogniotrwałych oraz zagadnienia topników hutniczych i prac geologicznych w zakresie określonym szczegółowymi przepisami.

Minister Przemysłu Ciężkiego sprawował zwierzchni nadzór i ogólne kierownictwo w sprawach objętych jego właściwością, a w szczególności w sprawach:

planowania gospodarczego oraz polityki rozwoju i inwestycji,
rozwoju techniki i organizacji wytwarzania oraz prowadzenia badań naukowych,
nadzoru nad działalnością podległych przedsiębiorstw i innych jednostek organizacyjnych,
ogólnego nadzoru nad instytutami naukowo-badawczymi, biurami projektowymi, konstrukcyjnymi i technologicznymi,
kadr i ich kwalifikacji oraz współdziałania z właściwymi organami w sprawach zatrudnienia i szkolenia kadr,
nadzoru nad urządzeniami technicznymi,
polityki finansowej i problematyki działalności ekonomicznej podległych przedsiębiorstw i innych jednostek organizacyjnych,
współpracy gospodarczej i naukowo-technicznej z zagranicą,
publikacji i informacji techniczno-ekonomicznej,

W zakresie działania Ministra Przemysłu Ciężkiego pozostały przedsiębiorstwa i jednostki organizacyjne, zgrupowane w następujących zjednoczeniach:

Zniesienie urzędu

Na podstawie ustaw z 1976 r. zniesiono urząd Ministra Przemysłu Ciężkiego i utworzono urzędy Ministra Maszyn Ciężkich i Rolniczych^[7] oraz Ministra Hutnictwa^[8].

Przypisy

↑ Warszawski Kalendarz Ilustrowany 1960. Warszawa: Wydawnictwo Warszawskiego Tygodnika „Stolica”, 1959, s. 175.
↑ Dz.U. z 1949 r. nr 7, poz. 43: Ustawa z dnia 10 lutego 1949 r. o zmianie organizacji naczelnych władz gospodarki narodowej.
↑ M.P. z 1951 r. nr 1, poz. 2: Uchwała Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1950 r. w sprawie tymczasowej organizacji Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego.
↑ Dz.U. z 1952 r. nr 11, poz. 67: Ustawa z dnia 15 lutego 1952 r. o organizacji władz naczelnych w dziedzinie przemysłu ciężkiego.
↑ Dz.U. z 1957 r. nr 17, poz. 86: Ustawa z dnia 22 marca 1957 r. o zmianach w organizacji i zakresie działania naczelnych organów administracji państwowej w niektórych gałęziach przemysłu, budownictwa i komunikacji.
↑ Dz.U. z 1967 r. nr 43, poz. 216: Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1967 r. w sprawie zakresu działania Ministra Przemysłu Ciężkiego.
↑ Dz.U. z 1976 r. nr 12, poz. 70: Ustawa z dnia 27 marca 1976 r. o utworzeniu urzędu Ministra Przemysłu Maszyn Ciężkich i Rolniczych.
↑ Ustawa z dnia 27 marca 1976 r. o utworzeniu urzędu Ministra Hutnictwa. Dz.U. z 1976 r. nr 12, poz. 69

[1] Warszawski Kalendarz Ilustrowany 1960. Warszawa: Wydawnictwo Warszawskiego Tygodnika „Stolica”, 1959, s. 175.

[2] Dz.U. z 1949 r. nr 7, poz. 43: Ustawa z dnia 10 lutego 1949 r. o zmianie organizacji naczelnych władz gospodarki narodowej.

[3] M.P. z 1951 r. nr 1, poz. 2: Uchwała Rady Ministrów z dnia 14 grudnia 1950 r. w sprawie tymczasowej organizacji Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego.

[4] Dz.U. z 1952 r. nr 11, poz. 67: Ustawa z dnia 15 lutego 1952 r. o organizacji władz naczelnych w dziedzinie przemysłu ciężkiego.

[5] Dz.U. z 1957 r. nr 17, poz. 86: Ustawa z dnia 22 marca 1957 r. o zmianach w organizacji i zakresie działania naczelnych organów administracji państwowej w niektórych gałęziach przemysłu, budownictwa i komunikacji.

[6] Dz.U. z 1967 r. nr 43, poz. 216: Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 listopada 1967 r. w sprawie zakresu działania Ministra Przemysłu Ciężkiego.

[7] Dz.U. z 1976 r. nr 12, poz. 70: Ustawa z dnia 27 marca 1976 r. o utworzeniu urzędu Ministra Przemysłu Maszyn Ciężkich i Rolniczych.

[8] Ustawa z dnia 27 marca 1976 r. o utworzeniu urzędu Ministra Hutnictwa. Dz.U. z 1976 r. nr 12, poz. 69

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]