Miguel Barnet

Miguel Barnet Lanza (ur. 28 stycznia 1940 w Hawanie) – kubański poeta, pisarz i etnograf.

Pochodził z wpływowej kubańskiej rodziny pochodzenia katalońskiego, część dzieciństwa spędził w Atlancie, dzięki czemu płynnie mówi po angielsku. Studiował antropologię na Uniwersytecie w Hawanie, pod kierunkiem Fernando Ortiza Fernándeza.

Zadebiutował w 1963 roku zbiorem poezji La piedrafina y el pavorreal (Klejnot i paw). Szeroki rozgłos uzyskały jego powieści, zwłaszcza wydana w 1966 roku Biografía de un cimarrón (Biografia niewolnika) oraz trzy lata późniejsza Canción de Rachel (Pieśń Rachel). W powieści Biografía de un cimarrón wykorzystał metodę, znaną z działalności etnograficznej, w 1963 roku przeprowadził serię wywiadów z byłym niewolnikiem Estebanem Montejo (1860-1965), a następnie zredagował materiał nadając mu formę powieści autobiograficznej. Powieść została przetłumaczona na liczne języki, na jej podstawie powstała kompozycja muzyczna El Cimarrón autorstwa Hansa Wernera Henze z librettem Hansa Magnusa Enzensbergera.

W 1994 został laureatem kubańskiej nagrody literackiej Premio Nacional de Literatura de Cuba.

Twórczość

Proza

Biografia niewolnika (Biografía de un cimarrón, 1966, przekład na język polski Helena Czajka, 1972)
Canción de Rachel (1969)
Gallego (1983)
La vida real (1986)
Oficio de ángel (1989)

Poezja

La piedrafina y el pavorreal (1963)
Isla de güijes (1964)
La sagrada familia (1967)
Orikis y otros poemas (1980)
Carta de noche (1982)
Viendo mi vida pasar (antologia, 1987)
Mapa del tiempo (1989)
Poemas chinos (1993)
Con pies de gato (antologia, 1993)
Actas del final (2000)
Gioco Comune,(2005)

Źródła

Miguel Barnet, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-09-30] (ang.).
A Conversation with Miguel Barnet Lanza, Huffington Post, 26 czerwca 2014