Mieczysław Słupski
Jarosław Mieczysław Słupski, inżynier (ur. 1 kwietnia 1919 w Płoskirowie na Podolu, zm. 3 sierpnia 1991 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego.
 generał brygady
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1984 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Samodzielna Grupa Operacyjna „Polesie”, |
| Stanowiska |
pełnomocnik ministra Obrony Narodowej ds budownictwa specjalnego |
| Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa |
| Odznaczenia | |
          
| |
Po 1920 przybył z rodziną do Polski. W 1937 ukończył Szkołę Podchorążych Saperów w Modlinie i jako dowódca plutonu saperów w Samodzielnej Grupie Operacyjnej „Polesie” gen. Franciszka Kleeberga walczył w kampanii 1939. Ranny w bitwie pod Kockiem. Do 1945 przebywał w niewoli niemieckiej.
W kwietniu 1945 zgłosił się do służby w LWP i pełnił służbę na kolejnych stanowiskach w służbie zakwaterowania i budownictwa. Podczas służby w Śląskim Okręgu Wojskowym, jako szef wydziału, szef zarządu kwaterunkowo-budowlanego ukończył studia politechniczne (budownictwo). Później szef Departamentu Kwaterunkowo Budowlanego Głównego Kwatermistrzostwa Wojska Polskiego – zastępca głównego kwatermistrza WP.
Generał brygady z 1968. W l. 1971–1973 dyrektor Departamentu Spraw Obronnych w Ministerstwie Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych. Później pełnomocnik ministra Obrony Narodowej ds budownictwa specjalnego.
Od 1984 w stanie spoczynku. Mieszkał w Warszawie, gdzie zmarł. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B4-7-24)[1]. Uroczystość pogrzebową poprzedziła msza żałobna w Katedrze polowej Wojska Polskiego, którą odprawił biskup polowy WP gen. bryg. Sławoj Leszek Głódź. W imieniu WP nad grobem przemówił gen. bryg. Roman Pusiak.
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1973)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
- Złoty Krzyż Zasługi (1958)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1946)
- Medal za Warszawę 1939–1945
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1970)
- Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939” (1982);
- Medal „Za długoletnią, ofiarną służbę” (1984)
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
odznaczenia resortowe. Nie zweryfikowano mu odznaczenia Krzyżem Walecznych, który według własnej relacji miał otrzymać 6 października 1939 od gen. Kleeberga.
Bibliografia
edytuj- H.P. Kosk - „Generalicja polska” wyd.: Oficyna Wydawnicza „Ajaks” Pruszków 2001
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943−1990, t. III, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2010, ISBN 978-83-7611-801-7, OCLC 833638240.