Mieczysław Giergielewicz
Mieczysław Feliks Giergielewicz herbu Topór (ur. 20 listopada 1901 w Łęczycy, zm. 13 maja 1983 w New Haven, USA) – podporucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, pisarz, historyk i teoretyk literatury.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
pisarz, historyk i teoretyk literatury |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujW latach 1919–1923 studiował na Wydziale Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. W 1934 był oficerem rezerwy 1 Pułku Piechoty Legionów w Wilnie. Podporucznik ze starszeństwem z 1 stycznia 1932 w korpusie oficerów piechoty. W 1938 przeszedł w stan spoczynku i objął stanowisko dyrektora literackiego wydawnictwa Gebethner i Wolf[1].
Od II wojny światowej przebywał poza krajem. Działał m.in. w Komitecie Redakcyjnym „Nauki Polskiej na Obczyźnie”, który ukonstytuował się 4 maja 1949 pod przewodnictwem prof. Tadeusza Grodyńskiego, w ramach założonego przez elitę naukowców polskich Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie[2]. W latach 1959–1970 był profesorem Uniwersytetu Pensylwanii i Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie (PUNO) w Londynie. Podpisał list pisarzy polskich na Obczyźnie, solidaryzujących się z sygnatariuszami protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59)[3].
Był wydawcą literatury romantycznej, opracowywał dzieła Juliusza Słowackiego i Adama Mickiewicza.
Autor szkicu „Drogi Mickiewicza”, monografii „Kierunki i prądy pozytywistów” oraz „Teorii literatury polskiej” wydanej w Londynie. Członek Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”[4]
Przypisy
edytuj- ↑ Wybór członków Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie, Polskie Towarzystwo Naukowe na Ojczyźnie s. 30-31. docplayer.pl. [dostęp 2016-10-06].
- ↑ Przejawy Działalności Towarzystwa Podane Chronologicznie: Zjazdy, Sympozja, Kongresy [online], ptno.org, s. 148 [dostęp 2024-09-30] (pol.).
- ↑ Kultura 1976/03/342 Paryż 1976, s. 34.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 611.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski Rezerw 1934, Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1934, L.dz. 250/mob. 34