Miński Państwowy Uniwersytet Lingwistyczny
Miński Państwowy Uniwersytet Lingwistyczny (biał. Мінскі дзяржаўны лінгвістычны ўніверсітэт, Minski dziarżauny linhwistyczny uniwiersitet) – białoruska uczelnia o profilu lingwistycznym z siedzibą w Mińsku.
| |
| Data założenia |
1948 |
|---|---|
| Państwo | |
| Adres |
ul. Zacharowa 21 |
| Rektor |
Natalja Baranawa |
Położenie na mapie Mińska  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
 53°54′26″N 27°34′41″E/53,907222 27,578056
| |
| Strona internetowa | |
Uczelnia została założona w 1984 roku na bazie Wydziału Języków Obcych Instytutu Pedagogicznego. Początkowo nosiła nazwę „Mińskiego Państwowego Instytutu Pedagogicznego Języków Obcych”[1]. 13 października 1993 roku została przekształcona w uniwersytet i otrzymała obecną nazwę[2].
Od momentu powstania stanowi główny ośrodek kształcenia tłumaczy i kadr pedagogicznych na Białorusi. Jest także głównym w kraju ośrodkiem nauki języków obcych i przygotowywania studentów zagranicznych. Obecnie studiują na niej przedstawiciele wszystkich kontynentów Ziemi.
W czasie swojego istnienia uczelnia wykształciła ponad 25 tysięcy nauczycieli i wykładowców, a także 2500 tłumaczy–referentów. Jej absolwenci pracują na wszystkich szczeblach systemu edukacji Białorusi – od przedszkoli i szkół do uniwersytetów i akademii. Wielu z nich pracuje także w białoruskich instytucjach państwowych: Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, białoruskim KGB, Ministerstwie Spraw Zagranicznych, Ministerstwie Obrony, w dziedzinie ekonomii i finansów.
Uniwersytet uczestniczy w wielu międzynarodowych projektach z Rosją, Kanadą, Belgią, Niemcami, Hiszpanią i innymi krajami. Organizuje też konferencje naukowe i seminaria robocze we współpracy z Radą Europy. Pracujący na nim specjaliści reprezentują Białoruś na międzynarodowych sympozjach i kongresach naukowych.
Na bazie uniwersytetu działa 5 stowarzyszeń zawodowych: Białoruskie Stowarzyszenia Wykładowców Języków: Angielskiego, Francuskiego i Niemieckiego, Białoruskie Stowarzyszenie Lingwistyki Stosowanej i Białoruskie Stowarzyszenie Amerykanistyki.
Od 15 lat na uczelni działa chór studencki Cantus Juventae. W jego repertuarze znajduje się: białoruska muzyka narodowa, śpiewy duchowne, znane utwory kompozytorów białoruskich i zagranicznych, jazz itd. Chór wydał trzy płyty ze swoją twórczością. Od kilku lat działa też teatr francuski, wystawiający przedstawienia w języku francuskim. Na uniwersytecie działa też szereg centrów informacyjnych na temat kultur i języków – białoruskiego, hiszpańskiego, tureckiego i chińskiego.
Wydziały
edytujNa uniwersytecie działa 9 wydziałów:
- Wydział Języka Angielskiego
- Wydział Języka Niemieckiego
- Wydział Języka Francuskiego
- Wydział Języka Hiszpańskiego (jedyny zachowany na terenie dawnego ZSRR)
- Wydział Tłumaczenia
- Wydział Komunikacji Międzykulturowej
- Wydział Podnoszenia Kwalifikacji
- Wydział Kształcenia Kadr
- Wydział Języka Rosyjskiego dla Cudzoziemców
W sumie na uczelni wykłada się 14 języków obcych na 40 katedrach. Każdy student studiów dziennych, pobierający naukę na uniwersytecie, w ramach obowiązkowego programu uczy się dwóch języków obcych. Oprócz tego, każdy student ma możliwość nauki języków uzupełniających na katedrze trzeciego języka obcego.
Absolwenci
edytujWśród absolwentów uczelni są m.in.:
- Michaił Chwastou – minister spraw zagranicznych Białorusi w latach 2000–2003
- Tacciana Prazarawa – asystentka ambasadora Korei na Białorusi
- Anatol Majsienia (1959–1996) – białoruski dziennikarz i politolog
- Jarasłau Ramanczuk – polityk i ekonomista, wiceprzewodniczący Zjednoczonej Partii Obywatelskiej
- Uładzimir Makiej – działacz państwowy, dyplomata, szef Administracji Prezydenta Białorusi
- Aleś Ancipienka – szef "Białoruskiego Kolegium", członek PEN-Clubu, autor licznych publikacji
- pracownicy Organizacji Narodów Zjednoczonych[3]
Oskarżenia o represje polityczne wobec studentów
edytujUczelni zarzuca się wydalanie studentów z przyczyn politycznych. Według raportu przygotowanego przez polską Fundację Wolność i Demokracja, Natalla Baranawa, rektor uczelni, wydalała studentów za działalność polityczną[4].
Przypisy
edytuj- ↑ N. Krasowskij: Высшая школа советской Белоруссии. Wyd. 2. Mińsk: «Вышэйшая школа», 1972, s. 173. (ros.).
- ↑ Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 13 октября 1993 г. № 700 «О преобразовании Минского государственного педагогического института иностранных языков в Минский государственный лингвистический университет». levonevski.net, 1993-10-13. [dostęp 2010-05-25]. (ros.).
- ↑ Будущее начинается здесь!. Miński Państwowy Uniwersytet Lingwistyczny. [dostęp 2010-05-25]. (ros.).
- ↑ Lista osób odpowiedzialnych za łamanie praw człowieka i represje na Białorusi. W: Białoruski system... s. 41.
Literatura
edytuj- pod redakcją dr. Dariusza Zalewskiego, Marka Bućko, Michała Kurkiewicza i Tomasza Pisuli: Białoruski system represji. Prześladowcy i ich ofiary. Raport z realizacji projektu „Centrum dokumentacji i pomocy ofiarom represji politycznych na Białorusi”. Warszawa: Fundacja Wolność i Demokracja, grudzień 2007, s. 72.