Metro w Charkowie

Metro w Charkowie
Харківський метрополітен
	metro
	; Logo Metra Charkowskiego
Państwo	Ukraina
Lokalizacja	Charków
Operator	Charkiwskij Metropoliten
Liczba linii	3
Lata funkcjonowania	od 1975
Dzienna; liczba pasażerów	611 tys. (2018)
Roczna; liczba pasażerów	223 mln (2018)
	Infrastruktura
	; Aktualny plan linii charkowskiego metra
Długość sieci	38,7 km
Rozstaw szyn	1520 mm
Liczba stacji	30 pasażerskich (+ 2 stacje techniczno-postojowe) + 2 pasażerskie planowane
	Tabor
Liczba pojazdów	65 pociągów
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Metro w Charkowie (ukr. Харківський метрополітен, Charkiwskij metropoliten) – system kolei podziemnej w Charkowie na Ukrainie. Druga po metrze w Kijowie pod względem liczby stacji i długości miejska kolej podziemna Ukrainy. Podczas otwarcia 23 sierpnia 1975 roku była to szósta kolej podziemna ZSRR. Metro posiada trzy linie, które tworzą razem 38,7 km trasy w skład której wchodzi 30 stacji. W 2018 roku kolej obsłużyła 223 milionów pasażerów^[1].

Stacje metra

Przykładowe stacje metra

Majdan Konstytucji
Architektora Biekietowa
Studentśka
Jarosława Mądrego

Historia

Plany i budowa

Znak charkowskiego metra znajdujący się nad wejściem

Budowa metodą odkrywkową tunelu łączącego stacje 23 Serpnia z otwartą 21 grudnia 2010 roku Ołeksijiwśką. Widok z Ołeksijiwki na Połe Pawłowa

Pierwsze plany metra powstały gdy Charków był stolicą Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Jednak z powodu przeniesienia stolicy do Kijowa w 1934 roku oraz zniszczeń doświadczonych przez II Wojnę Światową plany te zostały odrzucone. W latach sześćdziesiątych XX wieku, środek transportu Charkowa stawał się coraz bardziej przeciążony. Władze Związku Radzieckiego zadecydowały o powstaniu metra w tymże mieście. Budowa metra rozpoczęła się w 1968 roku. Charkowska kolej w ZSRR nosiła nazwę imienia Włodzimierza Lenina^[2].

Siedem lat później, 23 sierpnia 1975, pierwsze osiem stacji linii Chołodnohirśko-Zawodśkiej zostało oddanych do użytku. 11 sierpnia 1984 roku uruchomiona została linia Sałtiwśka. Dziewięć lat później, 6 maja 1995 roku, wprowadzona została linia Ołeksijiwśka.

Opłaty za przejazd

Żetony charkowskiego metra

Od początku funkcjonowania metra formą opłaty były żetony. 26 października 2011 roku Komitet wykonawczy Rady Miasta Charków postanowił anulować tokeny w metrze w przeciągu dwóch miesięcy^[3]. Zaplanowane zostało zastąpienie tokenów papierowymi biletami z kodami kreskowymi oraz zainstalowanie nowych maszyn do sprzedaży papierowych biletów i stopniowe wycofywanie tokenów z obiegu^[4]. Początkowo tokeny miały zostać wycofane z obiegu 1 września 2012 roku^[5]. Biorąc jednak pod uwagę liczne apele obywateli, okres ten został przełożony na 1 października 2012 r.^[6], a następnie na 10 października^[7]. 1 października rozpoczęto demontowanie sprzętu akceptującego żetony. Demontaż zajął 10–15 dni^[8]. Tym samym metro w Charkowie zajęło czwarte miejsce jako miasto postradzieckie z metrem (po Moskwie, Tbilisi i Baku), które zaprzestało korzystania z żetonów. Aby móc skorzystać z metra pasażer musi użyć jednorazowego biletu bądź karty. Cena biletu jest niezależna od przejechanego dystansu bądź czasu spędzonego na przejeździe. Jednorazowy bilet kosztuje 8 hrywien^[9]^[10].

Linie

Linie i spis stacji

#	Nazwa linii	Otwarta	Długość	Liczba stacji
1	Chołodnohirśko-Zawodśka (ukr. Холодногірсько-Заводська)	23.08.1975	17,3 km	13
2	Sałtiwśka (ukr. Салтівська)	11.08.1984	10,3 km	8
3	Ołeksijiwśka (ukr. Олексіївська)	06.05.1995	11,17 km	9
	Ogółem:		38,77 km	30

Schemat pokazujący rozbudowę metra w latach 1975–2010 w języku rosyjskim

Plansza z planem linii Chołodnohirśko-Zawodśkiej umieszczona nad torem na stacji Moskowskij Prospekt, dziś Turboatom

Plansza z planem linii Ołeksijiwśkiej znajdująca się na stacji Peremoha

Linia Chołodnohirśko-Zawodśka

Chołodna Hora (ukr. Холодна гора)
Wokzałna (ukr. Вокзальна)
Centralnyj Rynok (ukr. Центральний ринок)
Majdan Konstytucji (ukr. Майдан Конституції)
Prospekt Gagarina (ukr. Проспект Гагаріна)
Sportywna (ukr. Спортивна)
Zawod imeni Małyszewa (ukr. Завод імені Малишева)
Turboatom (ukr. Турбоатом)
Pałac sportu (ukr. Палац спорту)
Armijśka (ukr. Армійська)
Imeni O. S. Maselśkoho (ukr. Імені О.С. Масельського)
Traktornyj zawod (ukr. Тракторний завод)
Industrialna (ukr. Індустріальна)

Linia Sałtiwśka

Herojiw Praci (ukr. Героїв Праці)
Studentśka (ukr. Студентська)
Akademika Pawłowa (ukr. Академіка Павлова)
Akademika Barabaszowa (ukr. Академіка Барабашова)
Kyjiwśka (ukr. Київська)
Jarosława Mądrego (ukr. Ярослава Мудрого)
Uniwersytet (ukr. Університет)
Istorycznyj muzej (ukr. Історичний музей)

Linia Ołeksijiwśka

Peremoha (ukr. Перемогa)
Ołeksijiwśka (ukr. Олексіївська)
23 Serpnia (ukr. 23 Серпня)
Botanicznyj sad (ukr. Ботанічний сад)
Naukowa (ukr. Наукова)
Derżprom (ukr. Держпром)
Architektora Biekietowa (ukr. Архітектора Бекетова)
Zachysnykiw Ukrajiny (ukr. Захисників України)
Metrobudiwnykiw (ukr. Метробудівників)
Derżawinśka (ukr. Державинська) – planowana
Odeśka (ukr. Одеська) – planowana

Tabor

Wagon serii 81-718.2 na stacji 23 Serpnia

Odnowiony wagon serii Eż3

Tabor metra składa się w większości ze starych pociągów serii 81 wyprodukowanych w Związku Radzieckim. Konkretnie są to wagony typu Еż-3, Еm-508Т i 81-717/714. W 1992 roku metro zakupiło wagony typu 81-718/719, które wyróżniają się nowocześniejszą technologią na tle pierwszych składów.

W lipcu 2015 r. metro otrzymało nowe pociągi typu 81-7036/7037. Kursują one na linii Sałtiwśka od 21 sierpnia 2015 roku^[11].

1 września 2017 r. na linii Chołodnohirśko-Zawodśkiej rozpoczęła się eksploatacja zmodernizowanych wagonów kolejowych typu Eż3 (skład przed remontem pochodził z lat 1974–1975). Zainstalowano nowe części w tym silniki oraz odnowiono wygląd wagonów^[12]. Pomimo renowacji i zakupów nowych taborów, w metrze dominują wagony starej radzieckiej konstrukcji.

Pociąg elektryczny Eż3/Em508T w kolorze «75 lat Wielkiego Zwycięstwa» na linii Chołodnohirśko-Zawodśkiej
Zmodernizowany pociąg elektryczny serii Eż3
Nowy pociąg elektryczny serii 81-7036/7037

Zajezdnie

Metro charkowskie obsługuje dwie stacje techniczno-postojowe.

Istniejące zajezdnie	Data Otwarcia	Linie	Obsługiwany Tabor
Tcz-1 „Nemyszljanśkie”	30 lipca 1975	Chołodnohirśko-Zawodśka, Ołeksijiwśka	Еż-3/Еm-508Т, 81-717/714, 81-718/719, 81-710.1
Tcz-2 „Sałtiwśke”	10 sierpnia 1984	Sałtiwśka	81-717/714, 81-7036/7037

Pociąg Eż3 wyjeżdża z zajezdni Tcz-1 „Moskiwśkie”

Obecnie trwa budowa trzeciej zajezdni „Ołeksijiwśkie”, która będzie obsługiwać Oleksijiwśką linię.

Komunikaty głosowe

Komunikaty w wagonach

Komunikat głosowy wygłaszany podczas zamykania drzwi w wagonie metra

W charkowskim metrze zapowiedzi w wagonach posiadają następujący schemat (przetłumaczony na język polski). W trakcie zamykania drzwi komunikat ogłasza:

„Uwaga! Drzwi się zamykają. Następna stacja: <Nazwa stacji>.”

Czasem można usłyszeć kontynuację powiadomienia, brzmi ono następująco:

„Szanowni pasażerowie, ustępujcie miejsca osobom z dziećmi, niepełnosprawnym oraz starszym pasażerom.”

Przy wjeździe na stację wygłaszany jest komunikat:

„Stacja: <Nazwa stacji>.”

Ponadto, dla stacji z możliwością przesiadki na kolejną linię wygłaszane są informacje o możliwych przesiadkach, przykładowo:

Dla stacji Uniwersytet: „Stacja: Uniwersytet. Możliwość przesiadki na stację Derżprom aby przejść na linię Ołeksijiwśką.”
Dla stacji Majdan Konstytucji: „Stacja: Majdan Konstytucji. Możliwość przesiadki na stację Istorycznyj muzej, aby przejść na linię Sałtiwśką.”

Gdy pociąg wjeżdża na końcową stację linii wygłasza komunikat, przykładowo:

Dla stacji Industrialna: „Stacja Industrialna, końcowa stacja. Szanowni pasażerowie, przy wyjściu z wagonu nie zapomnijcie o swoich rzeczach. Wszystkiego dobrego.”

Komunikat głosowy ogłasza ostatnią stację (Industrialna) linii Chołodnohirśko-Zawodśkiej

Komunikaty na stacjach

Na każdej stacji ogłaszany jest komunikat o wjeździe pociągu na stację. Brzmi on następująco:

„Szanowni pasażerowie, bądźcie uważni! Na stację wjeżdża pociąg, odsuńcie się od krańca platformy.”