Meliton (Sołowjow)
Meliton, imię świeckie: Michaił Dmitrijewicz Sołowjow (ur. 2 października?/14 października 1887 w Swiszczewce, zm. 4 listopada 1986 w Leningradzie) – rosyjski biskup prawosławny.
| Michaił Sołowjow | |
| Arcybiskup tichwiński | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
14 października 1887 |
| Data i miejsce śmierci |
4 listopada 1986 |
| Miejsce pochówku | ?↗ |
| Arcybiskup tichwiński | |
| Okres sprawowania |
1980–1986 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Śluby zakonne |
16 lipca 1970 |
| Diakonat |
24 listopada 1921 |
| Prezbiterat |
23 stycznia 1922 |
| Chirotonia biskupia |
26 lipca 1970 |
| Data konsekracji |
26 lipca 1970 | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||
| Miejsce | |||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||
| Współkonsekratorzy |
Filaret (Denysenko), Aleksy (Konoplow), Leoncjusz (Gudimow), Teodozjusz (Prociuk), Filaret (Wachromiejew), Włodzimierz (Sabodan) | ||||||||||
| |||||||||||
Życiorys
edytujW latach 1906–1916 uczył się w szkołach dla misjonarzy w Poimie i w Tambowie. W latach 1916–1917 walczył w armii rosyjskiej, po wybuchu rosyjskiej wojny domowej opowiedział się po stronie Czerwonych i był do zakończenia wojny w 1921 członkiem sztabów w Armii Czerwonej. 24 listopada 1921 został wyświęcony na diakona, zaś 23 stycznia 1922 - na kapłana. Podjął pracę duszpasterską w eparchii penzeńskiej, gdzie służył do 1927. Kolejne siedem lat był duchownym eparchii moskiewskiej. Od 1935 utrzymywał się z pracy księgowego.
W 1941 został zmobilizowany i powołany do służby jako oficer sztabowy. W 1946, po demobilizacji, podjął pracę jako nauczyciel; w 1948 w trybie eksternistycznym ukończył szkołę nauczycielską w Kałudze. Służbę kapłańską ponownie podjął w 1954. Od 1962 był duchownym parafii Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Łudze. Od 1955 do 1963 w trybie zaocznym ukończył kolejno seminarium duchowne i Akademię Duchowną w Leningradzie, uzyskując tytuł kandydata nauk teologicznych. Od 1966 był proboszczem parafii przy cerkwi Trójcy Świętej we Wsiewołożsku. 25 czerwca 1970 został rektorem seminarium duchownego w Leningradzie, zaś 16 lipca tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze. Dwa dni później otrzymał godność archimandryty.
26 lipca 1970 w soborze Trójcy Świętej w Ławrze Aleksandra Newskiego miała miejsce jego chirotonia na biskupa tichwińskiego, wikariusza eparchii leningradzkiej. Jako konsekratorzy w ceremonii wzięli udział metropolici leningradzki i nowogrodzki Nikodem, kijowski i halicki Filaret, arcybiskupi krasnodarski i kubański Aleksy, charkowski i bohoduchowski Leoncjusz oraz biskupi czerniowiecki i bukowiński Teodozjusz, dmitrowski Filaret i czernihowski i nieżyński Włodzimierz. W raporcie Urzędu ds. Wyznań z tego samego roku, dzielącym hierarchów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego na całkowicie lojalnych wobec władz państwowych, lojalnych, lecz starających się umacniać struktury kościelne oraz niepewnych, został zaliczony do pierwszej grupy[1].
Funkcję rektora seminarium Meliton (Sołowiew) przestał pełnić w 1974. Sześć lat później otrzymał godność arcybiskupa, zaś w 1986 zmarł.
Przypisy
edytuj- ↑ D. Pospielovsky: The Russian Church under the Soviet regime 1917-1982. Crestwood-New York: St. Vladimir's Seminary Press, 1984, s. 410. ISBN 0-88141-033-0.