Matragona

Matragona (990 m) – szczyt w Bieszczadach Zachodnich, w paśmie granicznym.

Matragona

Matragona i Pańska Łuka (2020)
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Pasmo	Bieszczady Zachodnie, Karpaty
Wysokość	990 m n.p.m.
Wybitność	241 m
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich Matragona
Położenie na mapie Karpat Matragona
Położenie na mapie Beskidów Wschodnich Matragona
49°12′01″N 22°14′17″E

Nazwa wywodzi się z języka wołoskiego (por. rum. mătrăgună – "wilcza jagoda"). Po raz pierwszy pojawiła się w dokumentach w 1511 r.

Masyw Matragony tworzy krótki, przebiegający w przybliżeniu równoleżnikowo grzbiet, na zachodzie i wschodzie opierający się odpowiednio o doliny Osławy oraz Solinki. Kulminacja znajduje się w jego wschodniej części, odbiega stąd ku północy niewielkie ramię opadające do przełęczy Przysłup (749 m n.p.m.), za którą rozciąga się pasmo Wysokiego Działu. Około 1 km na zachód jest drugi, niższy wierzchołek (903 m n.p.m.). Stoki są strome, najbardziej w dolinie Solinki. Wyjątkiem jest południowe zbocze, które poniżej 800 m n.p.m. znacznie łagodnieje, a następnie łączy się z głównym grzbietem pasma granicznego. Cały masyw porasta bukowy las, ale znajdują się w nim zarastające polanki, z których rozciągają się ograniczone panoramy widokowe.

Matragona znajduje się na granicy miejscowości Żubracze i Maniów. Nie biegną przez nią żadne znakowane szlaki turystyczne, wytrawni turyści mogą jednak wejść na szczyt drogą do zrywki drzewa z Maniowa.

W 1992 powstał w Sanoku zespół Orkiestra Jednej Góry Matragona, którego nazwa i muzyka inspirowana jest tym miejscem.

Galeria

• 
  Widok z doliny Solinki
• 
  Widok na Matragonę z punktu widokowego poniżej przełęczy Przysłup
• 
  Od lewej: Berdo, dolina Solinki i Matragona Widok z doliny Solinki
• 
  Matragona, widok z Żubraczego (2020)