Mary Rand
Mary Denise Rand (ur. 10 lutego 1940 w Wells jako Mary Bignal[1]) – brytyjska lekkoatletka, trzykrotna medalistka olimpijska z 1964.
 Mary Rand | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Mary Denise Rand | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 lutego 1940 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
173 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera sportowa
edytujNa igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej reprezentowała Anglię, a na pozostałych dużych imprezach międzynarodowych Wielką Brytanię.
W wieku 18 lat zdobyła srebrny medal w skoku w dal na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1958 w Cardiff, przegrywając jedynie ze swą koleżanką z reprezentacji Anglii Sheilą Hoskin, a wyprzedzając Bev Watson z Australii. Na tych samych igrzyskach zajęła 5. miejsce w skoku wzwyż[2]. Na mistrzostwach Europy w 1958 w Sztokholmie zajęła 7. miejsce w pięcioboju[3]. Zajęła 4. miejsce w biegu na 80 metrów przez płotki i 9. miejsce w skoku w dal na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie, a sztafeta 4 × 100 metrów z jej udziałem nie ukończyła biegu finałowego[1].
Rand zdobyła brązowe medale w sztafecie 4 × 100 metrów (która biegła w składzie: Ann Packer, Dorothy Hyman, Daphne Arden i Rand) oraz w skoku w dal (za Tatjaną Szczełkanową ze Związku Radzieckiego i Elżbieta Krzesińską z Polski na mistrzostwach Europy w 1962 w Belgradzie[4].
Największy sukces odniosła na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio. Zdobyła tam trzy medale: złoty w skoku w dal (przed Ireną Kirszenstein (Szewińską) i Szczełkanową, srebrny w pięcioboju (rozdzielając zawodniczki radzieckie Irinę Press i Galinę Bystrową) oraz brązowy w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Janet Simpson, Rand, Arden i Hyman)[1]. Złoty medal Mary Rand był pierwszym kobiecym złotym medalem olimpijskim w historii brytyjskich występów olimpijskich w lekkoatletyce. Jednocześnie zdobywając ten medal Rand pobiła rekord świata w skoku w dal z wynikiem 6,76 m, odbierając tytuł rekordzistki Tatjanie Szczełkanowej. Rekord Mary Rand przetrwał dokładnie cztery lata aż do igrzysk w Meksyku 1968, gdzie poprawiła go Rumunka Viorica Viscopoleanu[5].
Na pierwszych europejskich igrzyskach halowych w 1966 w Dortmundzie zdobyła srebrny medal w skoku w dal (za Szczełkanową, a przed Heide Rosendahl z RFN) i brązowy medal w biegu na 60 metrów (za Margit Nemesházi z Węgier i Galiną Mitrochiną z ZSRR) oraz zajęła 4. miejsce w skoku wzwyż[6]. Zwyciężyła w skoku w dal (wyprzedzając inną Angielkę Sheilę Parkin i Violet Odogwu z Nigerii) oraz zajęła 8. miejsce w skoku wzwyż na Igrzyskach Imperium Brytyjskiego i Wspólnoty Brytyjskiej w 1966 w Kingston[2]. Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie zajęła 4. miejsce w pięcioboju i 11. miejsce w skoku w dal[7].
Mary Rand zdobyła wiele tytułów mistrzyni Wielkiej Brytanii: w skoku w dal w latach 1959, 1961 i 1963–1965[8], w biegu na 80 metrów przez płotki w 1959 i w biegu na 100 metrów przez płotki w 1966[9], w skoku wzwyż w 1958[10] i w pięcioboju w 1959 i 1960[11].
Oprócz ustanowienia rekordu świata w skoku w dal Rand była także sześciokrotną rekordzistką Wielkiej Brytanii w pięcioboju do wyniku 5035 punktów, uzyskanego podczas igrzysk olimpijskich w Tokio 17 października 1964, jednokrotną w sztafecie 4 × 100 metrów z wynikiem 44,0 s (21 października 1964 w Tokio) oraz jednokrotną w biegu na 80 metrów przez płotki z czasem 10,8 s (29 września 1963 w Wołgogradzie)[12].
Życie prywatne
edytujMary Bignal trzykrotnie wychodziła za mąż. Jej pierwszym mężem był wioślarz, olimpijczyk Sidney Rand, drugim mistrz olimpijski w dziesięcioboju Bill Toomey, a trzecim John Reese[1]. Mieszka ze swym trzecim mężem w Stanach Zjednoczonych.
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d Mary Bingal-Rand Biography and Olympic Results [online] [dostęp 2020-08-04] (ang.).
- ↑ a b Mary Denise Rand [online], thecgf.com [dostęp 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 515 [dostęp 2020-11-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 521–522 [dostęp 2020-11-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 321 [dostęp 2020-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Dortmund 1966 [online], European Athletics [dostęp 2021-01-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-31] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 529 [dostęp 2020-11-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ WAAA and National Championships Medallists – Long Jump [online], nuts.org.uk [dostęp 2020-11-03] (ang.).
- ↑ WAAA and National Championships Medallists – Sprint Hurdles [online], nuts.org.uk [dostęp 2020-11-03] (ang.).
- ↑ WAAA and National Championships Medallists – High Jump [online], nuts.org.uk [dostęp 2020-11-03] (ang.).
- ↑ WAAA and National Championships Medallists – Pentathlon/Heptathlon [online], nuts.org.uk [dostęp 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 264, 347 i 360. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).