Marian Taniewski

polski chemik

Marian Taniewski (ur. 5 lutego 1930 w Radomiu, zm. 3 grudnia 2020[1]) – polski chemik, specjalizujący się w organicznej technologii chemicznej.

Marian Taniewski
Ilustracja
Marian Taniewski w trakcie wykładu (kwiecień 2010)
Data i miejsce urodzenia

5 lutego 1930
Radom

Data śmierci

3 grudnia 2020

Profesor nauk technicznych
Specjalność: technologia chemiczna
Alma Mater

Politechnika Śląska

Doktorat

1959

Habilitacja

1962

Profesura

29 października 1969

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Śląska

Okres zatrudn.

od 1955

Dziekan
Wydział

Chemiczny

Okres spraw.

1981–1984

Dyrektor
Instytut

Ciężkiej Syntezy Organicznej „Blachownia”

Okres spraw.

1985–1989

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej

Życiorys

edytuj

Urodził się w Radomiu, gdzie jego ojciec Michał Taniewski (doktor inżynier chemii) był dyrektorem technicznym fabryki farb i lakierów. Po wybuchu wojny jego rodzina przeniosła się do Lwowa, a następnie została wywieziona w głąb Związku Radzieckiego. Do szkoły średniej uczęszczał w Kubaniu, gimnazjum (po przymusowym wysiedleniu w 1946) ukończył w Łodzi, a maturę uzyskał w 1948 roku w Państwowym Liceum Męskim w Gliwicach.

W 1948 roku podjął studia na Wydziale Chemicznym Politechniki Śląskiej, ukończył je w 1954 z tytułem magistra inżyniera chemii. Przez rok pracował w Instytucie Syntezy Chemicznej w Oświęcimiu, a w 1955 roku podjął pracę w Katedrze Technologii Chemicznej Organicznej Politechniki Śląskiej w Gliwicach. W 1959 roku uzyskał stopień doktora, tematem jego rozprawy doktorskiej, przygotowywanej początkowo pod kierunkiem Wacława Leśniańskiego, a po jego śmierci Tadeusza Mazońskiego był Rozkład termiczny alkanów i odwodornienie izopropylo-benzenu w procesie otrzymywania a-metylostyrenu z krajowych gazoli. W 1960 roku przebywał na stypendium na University of Oxford, gdzie współpracował z Cyrilem Hinshelwoodem. W 1962 roku uzyskał, na podstawie rozprawy Kinetyka i mechanizm termicznego rozkładu izomerycznych heksanów oraz wtórnego rozkładu powstających olefin, stopień doktora habilitowanego. Tytuł profesora nauk technicznych otrzymał w 1969 roku.

W latach 1964–2001 pełnił funkcję kierownika Zakładu naukowo-dydaktycznego, początkowo Zakładu Olefin, potem Zakładu Surowców Podstawowej Syntezy, a następnie Zakładu Technologii Organicznej Petrochemicznej. Od 1981 do 1984 roku był dziekanem Wydziału Chemicznego Politechniki Śląskiej. Współpracował także z Instytutem Ciężkiej Syntezy Organicznej. W latach 1959–1961 był tam kierownikiem Pracowni Pirolizy, a od 1985 do 1989 dyrektorem ICSO.

Jego zainteresowania badawcze dotyczyły głównie kinetyki i mechanizmu reakcji węglowodorów, ich katalitycznego odwodornienia, pirolizy olefinowej, termicznego rozkładu i hydropirolizy, a także katalitycznych przemian olefin oraz katalitycznego utleniającego sprzęgania metanu do etylenu i etanu oraz aromatyzacją i rozkładem metanu.

Był członkiem Akademii Inżynierskiej w Polsce[2].

Siostra Mariana Taniewskiego, Stefania Taniewska-Osińska również była profesorem nauk chemicznych.

Wyróżnienia i nagrody

edytuj

Publikacje

edytuj
  • Kinetyka i mechanizm termicznego rozkładu izomerycznych heksanów oraz wtórnego rozkładu powstających olefin (rozprawa habilitacyjna, 1962)
  • Przemysłowa synteza organiczna: kierunki rozwoju (1991, wyd. 2 1999, ISBN 83-88000-60-8)
  • Technologia chemiczna – surowce (redakcja pracy zbiorowej, 1997)

Przypisy

edytuj
  1. Zmarł prof. zw. dr hab. inż. Marian Taniewski. Aktualności Politechniki Śląskiej. [dostęp 2020-12-07]. (pol.).
  2. Lista członków Akademii Inżynierskiej w Polsce. Akademia Inżynierska w Polsce. [dostęp 2015-05-12].
  3. M.P. z 1995 r. nr 50, poz. 563

Bibliografia

edytuj