Maria Saska-Altenburg
Maria Fryderyka Leopoldyna Georgina Augusta Aleksandra Elżbieta Teresa Józefina Helena Zofia Saska-Altenburg, niem. Marie Friederike Leopoldine Georgine Auguste Alexandra Elisabeth Therese Josephine Helene Sophie von Sachsen-Altenburg (ur. 2 sierpnia 1854 w Eisenbergu, zm. 8 października 1898 w Kamieńcu Ząbkowickim) – niemiecka arystokratka z dynastii Wettynów, księżniczka Saksonii-Altenburga jako córka Ernesta I, księżna pruska jako żona Albrechta Hohenzollerna.
Życiorys
edytujMaria urodziła się jako najstarsza córka Ernesta (1826–1908), księcia Saksonii-Altenburga, oraz jego żony Agnieszki (1824–1897), księżniczki Anhaltu. Miała młodszego brata, zmarłego w niemowlęctwie, Jerzego Leopolda (1856)[1].
18 kwietnia 1872 przybyła do Poczdamu, gdzie poznała swojego kuzyna Albrechta Hohenzollerna (1837–1906), księcia pruskiego, syna Albrechta (1809–1872) i Marianny Orańskiej (1810–1883), królewny Niderlandów. Maria przykuła uwagę kuzyna „dziewczęcym wdziękiem i skromną, bezpretensjonalną postawą”[2]. Szybko odwzajemniła uczucie, postanawiając się pobrać. W tym samym dniu udali się do Pałacu Bellevue w Berlinie, gdzie uzyskali zgodę cesarza Wilhelma I na zaręczyny[3]. Ślub pary odbył się w Berlinie 9 kwietnia 1873. Małżeństwo doczekało się trzech synów[4]:
- Wilhelm Ernest Aleksander Fryderyk Henryk Albrecht (1874–1940)
- Wilhelm Fryderyk Karol Ernest Joachim Albrecht (1876–1839) ⚭ 1. Maria Blich-Sulzer (1872–1919), 2. Karolina Kornelia Stockhammer (1891–1952);
- Fryderyk Wilhelm Wiktor Karol Ernest Aleksander Henryk (1880–1925) ⚭ Agata Karolina Hohenlohe-Schillingsfürst (1888–1960), córka Wiktora II Amadeusza (1847–1923), księcia raciborskiego, i Marii Breunner-Enckevoirth (1856–1929).
W 1883–1885 stale mieszkała w posiadłości odziedziczonej po teściowej w Kamieńcu Ząbkowickim[5]. W 1885 jej mąż został mianowany przez Ottona von Bismarcka regentem Księstwa Brunszwiku w imieniu Ernesta Augusta (1845–1923), księcia koronnego Hanoweru[6]. Obowiązki męża powodowały, że Maria z dziećmi rezydowała okresowo tak w Brunszwiku, jak i Berlinie. Równie często przebywała w Kamieńcu, dbając o dwór jako rodzinną posiadłość[7]. Tam też zmarła i została pochowana.
Na cześć księżnej nazwano sanatorium „Marienheim” w Oberharz am Brocken.
Przodkowie
edytujPrapradziadkowie | ks. Saksonii-Hildburghausen
(1727–1780) ∞ 1758 (1740–1786) |
w. ks. Meklemburgii-Strelitz
(1741–1816) ∞ 1768 (1752–1782) |
w. ks. Meklemburgii-Schwerinu
(1756–1837) ∞ 1775 (1756–1808) |
car Rosji
(1754–1801) ∞ 1776 (1759–1828) |
ks. Anhaltu-Dessau
(1740–1817) ∞ 1767 (1750–1811) |
landgraf Hesji-Homburga
(1748–1820) ∞ 1768 (1746–1821) |
kr. Pruski
(1744–1797) ∞ 1769 (1751–1805) |
w. ks. Meklemburgii-Strelitz
(1741–1816) ∞ 1768 (1752–1782) |
Pradziadkowie | ks. Saksonii-Altenburga Fryderyk (1763–1834)
∞ 1785 Karolina Meklemburska (1769–1818) |
Fryderyk Ludwik Meklemburski (1778–1819)
∞ 1799 Helena Pawłowna Romanowa (1784–1803) |
Fryderyk Anhalcki (1769–1814)
∞ 1792 Amelia Heska (1774–1846) |
Ludwik Hohenzollern (1773–1796)
∞ 1793 Fryderyka Meklemburska (1778–1841) | ||||
Dziadkowie | ks. Saksonii-Altenburga Jerzy (1796–1853)
∞ 1825 Maria Ludwika Meklemburska (1803–1862) |
ks. Anhaltu Leopold IV (1794–1871)
∞ 1818 Fryderyka Hohenzollernówna (1796–1850) | ||||||
Rodzice | ks. Saksonii-Altenburga Ernest I (1826–1908)
∞ 1853 Agnieszka Anhalcka (1824–1897) | |||||||
Maria Saska-Altenburg (1854–1898) |
Przypisy
edytuj- ↑ Schoeppl 2011 ↓, s. 73–79.
- ↑ Schoeppl 2011 ↓, s. 81–82.
- ↑ Schoeppl 2011 ↓, s. 81.
- ↑ Grzybowski 2009 ↓, s. 164.
- ↑ Schmidt 2007 ↓, s. 109.
- ↑ Schmidt 2007 ↓, s. 110–112.
- ↑ Grzybowski 2009 ↓, s. 163.
Bibliografia
edytuj- Henryk Grzybowski: Książęta pruscy na ziemi kłodzkiej. W: Popularna encyklopedia ziemi kłodzkiej. Anna Franczukowska (red.). T. 2: K–M. Kłodzko: KTO, 2009, s. 163–165. ISBN 978-83-60478-08-0.
- Heinrich Ferdinand Schoeppl: Die Herzoge von Sachsen-Altenburg. Wyd. 3. Altenburg: Eurpäischer Geschichtsverlag, 2011. ISBN 978-3-86382-280-4. (niem.).
- Hans-Peter Schmidt: Schlesien und Preußen. Lindlar: Schweitzerhaus Verlag, 2007. ISBN 978-3-473-43639-2. (niem.).