Maciej Bystram

ksiądz katolicki

Maciej Bystram herbu Tarnawa (ur. w 1602 w Cielętach, zm. 5 sierpnia 1677 w Chełmży) – ksiądz katolicki, kanonik, oficjał i archidiakon, biskup pomocniczy chełmiński w latach 16591677[1].

Maciej Bystram
Biskup tytularny Argos
Herb duchownego
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

1602
Cielęta

Data i miejsce śmierci

5 sierpnia 1677
Chełmża

Miejsce pochówku

bazylika konkatedralna Świętej Trójcy w Chełmży

Biskup pomocniczy chełmiński
Okres sprawowania

1659-1677

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

22 września 1659

Sakra biskupia

1659

Życiorys

edytuj

Pochodził z rodziny szlacheckiej herbu Tarnawa rezydującej w Cielętach koło Brodnicy. W 1635 wyświęcony na kapłana[1], z polecenia biskupa Zadzika został kanonikiem chełmińskim, w 1651 był archidiakonem i oficjałem generalnym biskupa Andrzeja Leszczyńskiego[2]. W 1659 mianowany biskupem pomocniczym diecezji chełmińskiej i biskupem tytularnym Argos, ordynowany biskupem tytularnym Argos w 1661 roku[3]. Sakrę biskupią przyjął w Smardzewicach z rąk biskupa Kazimierza Czartoryskiego. Trzykrotnie uczestniczył jako deputat kapituły chełmińskiej w Trybunale Głównym Koronnym. Dwukrotnie, w 1653 i w 1674 administrował sede vacante diecezją chełmińską. W 1665 był posłem królewskim na sejmik pruski w Toruniu[4]. W lipcu 1675 konsekrował kościół prepozytularny w Lubawie, a w październiku tego samego roku kościół w Ostromecku[5]. Zmarł 5 sierpnia 1677 w Chełmży (inną datę - 13 sierpnia 1676 umieszczono na płycie nagrobnej[4], inną też - 1675 lub 1674 - podają niektóre źródła[6][7]). Pochowany w chełmżyńskiej katedrze w pobliżu wejścia na chór kapitulny, przy którym umieszczona była Pasja z ukrzyżowanym Chrystusem. W katedrze na filarze obok ołtarza św. Walentego znajduje się jego epitafium, z popiersiem z białego marmuru i czarną tablicą inskrypcyjną ze złoconym napisem oraz czterodzielnym kartuszem u dołu z herbem Tarnawa. Jak głosi napis na tablicy inskrypcyjnej wolą biskupa było spocząć pod krzyżem, którego czcicielem był za życia, co też zostało spełnione[8].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Maciej Bystram [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-01-29] (ang.).
  2. Sufragani chełmińscy. Gazeta toruńska z 7 listopada 1905. Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2012-01-25].
  3. Bishop Maciej Bystrom (Bystram) [Catholic-Hierarchy] [online], www.catholic-hierarchy.org [dostęp 2017-12-23] (ang.).
  4. a b Alfons Mańkowski: Prałaci i kanonicy katedralni chełmińscy od założenia kapituły do naszych czasów. wyd. Towarzystwo Naukowe w Toruniu, Toruń 1928. Pomorska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2012-01-29].
  5. Sentymentalny przewodnik po Ostromecku. [dostęp 2012-01-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-22)].
  6. Kacper Niesiecki: Herbarz Polski. wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, (t. 2 s. 380). Zielonogórska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2012-01-27].
  7. Seweryn Uruski: Rodzina. Herbarz Szlachty Polskiej. wyd. Księgarnia Gebethnera i Wolffa, Warszawa 1905, (t. 2 s. 113). Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa. [dostęp 2012-01-27].
  8. Marian Dorawa: Chełmżyńska Katedra Świętej Trójcy. Kraków: Wydawnictwo Fides, 2003, s. 110. ISBN 83-89016-20-6.

Literatura dodatkowa

edytuj