Sławomir Bittner
Sławomir Maciej Bittner ps. Maciek, Kajman Wojak (ur. 21 lipca 1923 w Warszawie, zm. prawdopodobnie w lutym 1944 tamże) – podporucznik AK[1], podharcmistrz, pierwszy dowódca 1 kompanii „Felek” Batalionu „Zośka”.
| |
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1939–1944 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dowódca 1. kompanii „Felek” Batalionu „Zośka” |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytuj
Urodził się w Warszawie jako syn Ludwika Bittnera, generała WP, i Anieli Haliny Rychłowskiej. Używał tylko drugiego imienia. Oficer rezerwy piechoty Wojska Polskiego.
Uczył się w gimnazjum we Lwowie, a od lata 1939 w I klasie licealnej Państwowego Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Należał do 23 Warszawskiej Drużyny Harcerzy im. Bolesława Chrobrego (nazywanej od koloru chust „Pomarańczarnią”).
Uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939. Świadectwo dojrzałości uzyskał już na tajnych kompletach gimnazjum im. Stefana Batorego w 1942[2]. W konspiracji członek ZWZ. Od maja do sierpnia 1942 żołnierz jednego z patroli dywersyjnych IV odcinka „Wachlarza”. Od początku 1943 instruktor minerski w Grupach Szturmowych Szarych Szeregów.
W marcu 1943 był przybocznym komendanta grupy hufców, a od maja 1943 adiutantem ppor. Ryszarda Białousa „Jerzego”, dowódcy Oddziału Specjalnego „Jerzy” (przekształconego później w batalion Zośka).
Po śmierci Feliksa Pendelskiego „Felka”[3] 6 czerwca 1943 został dowódcą plutonu „Centrum”. Z chwilą utworzenia batalionu „Zośka” został dowódcą 1. kompanii „Felek” pod pseud. „Maciek”. Był jednym z najaktywniejszych żołnierzy warszawskich Grup Szturmowych.
Uczestnik wielu akcji bojowych, m.in.:
- dowódca sekcji „Sten I” w akcji pod Arsenałem 26 marca 1943,
- dowódca akcji likwidacyjnej SS-Oberscharführera Herberta Schultza 6 maja 1943,
- dowódca grupy „Więźniarka” w akcji odbicia więźniów na stacji w Celestynowie 19 maja 1943,
- dowódca grupy w akcji Sól przeprowadzonej 27 maja 1943 na Targówku,
- ubezpieczenie mostu w akcji Czarnocin wykonanej 5/6 czerwca 1943,
- ubezpieczenie likwidacji agenta Gestapo wykonanej w lipcu 1943 przez por. „Lenę”,
- dowódca grupy osłonowej w akcji Góral 12 sierpnia 1943,
- dowódca grupy „Atak” w akcji Sieczychy 20 sierpnia 1943,
- uczestnik akcji Wilanów 26 września 1943, samowolnie przejął dowodzenie grupy „Lotnicy”.
Po ukończeniu tzw. Szkoły za Lasem mianowany 15 sierpnia 1943 podharcmistrzem (pseudonim instruktorski „Kajman Wojak”), a po ukończeniu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola” – podchorążym.
W listopadzie 1943 został awansowany na stopień podporucznika rezerwy piechoty. Aresztowany 18 lutego 1944 po wyjściu z lokalu konspiracyjnego pod adresem al. Niepodległości 165, po czym zaginął. Podejrzewa się, że został rozstrzelany w kilka dni po aresztowaniu w ruinach getta warszawskiego.
Rozkazem dowódcy batalionu „Zośka”, por. Ryszarda Białousa „Jerzego”, z 6 czerwca 1944 na jego cześć przyjęto dla 1. kompanii kryptonim „Maciek”.
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie, 2023)[4]
- Krzyż Walecznych (nadany 3 maja 1943 za udział w akcji pod Arsenałem)[5]
- Srebrny Krzyż Orderu Virtuti Militari V klasy
Przypisy
edytuj- ↑ Mianowany na podporucznika w listopadzie 1943.
- ↑ Stefan Kwiatkowski, Michał Wiland: Materiały biograficzne wychowanków Liceum i Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Liceum i Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie, wrzesień 1993, s. 15.
- ↑ Feliks Pendelski zginął pod Wolą Pękoszewską w czasie odwrotu po akcji „Czarnocin”
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 876
- ↑ Stanisław Broniewski: Akcja pod Arsenałem. Wrocław: KRIS Ltd., 1993, s. 147. ISBN 83-900931-1-1.
Bibliografia
edytuj- Andrzej Krzysztof Kunert: Słownik biograficzny konspiracji warszawskiej 1939-1945 T.1. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1987, s. 42–43. ISBN 83-211-0758-3.