M. Knoedler & Co.

M. Knoedler & Co. – komercyjna galeria sztuki założona w 1846 roku w Nowym Jorku. Została zamknięta w 2011 w wyniku oskarżeń o oszustwo i procesów sądowych.

Początki firmy Knoedler sięgają 1846 roku, kiedy francuscy marszandzi Goupil & Cie otworzyli oddział swojej firmy w Nowym Jorku. Goupil & Cie było dynamicznym wydawnictwem drukarskim założonym w Paryżu w 1827 roku^[1]. Michel (później Michael) Knoedler (1823–1878), urodzony w Kapf koło Gaildorf w Badenii-Wirtembergii w Niemczech, rozpoczął pracę w Goupil & Cie w Paryżu w 1844 roku. Przeniósł się do Nowego Jorku w 1852 roku, aby przejąć kontrolę nad nowojorskim oddziałem. Odkupił amerykańską filię firmy w 1857 roku. Później dołączyli do niego jego synowie Roland (1856–1932), Edmond i Charles, a Roland objął prowadzenie po śmierci ojca w 1878 roku^[2].

Z pomocą marszanda Charlesa Carstairsa Knoedler otworzył filie w Pittsburghu (1897), Londynie (1908) i Paryż (1895)^[2]. Zyskał reputację wiodącego marszanda dzieł Starych mistrzów. Do jego klientów należeli kolekcjonerzy tacy jak: Collis Potter Huntington, Cornelius Vanderbilt, Henry Osborne Havemeyer, William Rockefeller, Walter P. Chrysler Jr., John Jacob Astor, Andrew Mellon, J.P. Morgan i Henry Clay Frick, oraz instytucje takie jak Metropolitan Museum of Art, Luwr i Tate Gallery^[3]. Knoedler & Co. stało się częścią elitarnej grupy marszandów, którzy zdominowali rynek brytyjskiego malarstwa w Ameryce. Knoedler rozwinął owocną relację z londyńską galerią Colnaghi, która znajdywała w Europie odpowiednie obrazy do sprzedaży dla zamożnych kolekcjonerów w Stanach Zjednoczonych^[4].

Roland Knoedler przeszedł na emeryturę w 1928 roku, a zarządzanie firmą przejął jego bratanek Charles Henschel, razem z Carmen Mesmore, Charlesem Carstairsem i jego synem Carrollem Carstairsem. Henschel zmarł w 1956, a E. Coe Kerr i Roland Balay (wnuk Michaela Knoedlera) przejęli firmę. W 1971 roku firma została sprzedana przemysłowcowi i kolekcjonerowi Armandowi Hammerowi za 2,5 miliona dolarów^[2]. Pięć lat później ostatni członek rodziny Knoedler – Roland Balay – przestał być zaangażowany w zarządzanie firmą. Po śmierci Hammera w 1990 roku Fundacja Hammer nadal kontrolowała interesy galerii, aż do jej zamknięcia w 2011 roku, kiedy jej przewodniczącym był Michael Armand Hammer (wnuk Armanda Hammera)^[5].

Przypisy

↑ Finding aid for the M. Knoedler & Co. records, approximately 1848-1971. Online Archive of California. [dostęp 2019-12-17]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Michael Shnayerson: A Question of Provenance. Vanity Fair. [dostęp 2019-12-17]. (ang.).
↑ M.J. Ripps: The London Picture Trade and Knoedler & Co.: Supplying Dutch Old Masters 1900-1914. W: Inge Reist (ed.): British Models of Art Collecting and the American Response: Reflections Across the Pond. Londres: Henry Ling Ltd, Dorset Press, 2014, s. 163–180. ISBN 1-4724-3806-X.
↑ Colnaghi Historyr. Colnaghi. [dostęp 2019-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-22)]. (ang.).
↑ Rachel Corbett: Lagrange v. Knoedler. ArtNet. [dostęp 2019-12-17]. (ang.).

[Oac-1] Finding aid for the M. Knoedler & Co. records, approximately 1848-1971. Online Archive of California. [dostęp 2019-12-17]. (ang.).

[Vanity-2] Michael Shnayerson: A Question of Provenance. Vanity Fair. [dostęp 2019-12-17]. (ang.).

[Ripps-3] M.J. Ripps: The London Picture Trade and Knoedler & Co.: Supplying Dutch Old Masters 1900-1914. W: Inge Reist (ed.): British Models of Art Collecting and the American Response: Reflections Across the Pond. Londres: Henry Ling Ltd, Dorset Press, 2014, s. 163–180. ISBN 1-4724-3806-X.

[Colna-4] Colnaghi Historyr. Colnaghi. [dostęp 2019-12-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-22)]. (ang.).

[Artnet-5] Rachel Corbett: Lagrange v. Knoedler. ArtNet. [dostęp 2019-12-17]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]