Luise Danz
Luise Helene Elisabeth Danz (ur. 11 grudnia 1917 Walldorf, zm. 21 czerwca 2009[1]) – niemiecka nadzorczyni SS (SS-Aufseherin) w hitlerowskich obozach koncentracyjnych i zbrodniarka wojenna.
 Luise Danz w 1947 | |
| SS-Aufseherin | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1943–1945 |
| Formacja | |
| Stanowiska |
członek załogi Majdanek, Plaszow, Auschwitz-Birkenau |
Życiorys
edytujUrodziła się w Walldorfie (Turyngia). Przed rozpoczęciem służby w obozach pracowała na poczcie. Na podstawie umowy z SS została w lutym 1943 zatrudniona w obozie koncentracyjnym Ravensbrück jako cywilna urzędniczka kontraktowa. Od 1944 do końca wojny pełniła służbę kolejno w obozach koncentracyjnych: Majdanek, Plaszow, Auschwitz-Birkenau i Malchow.
We wszystkich tych obozach Danz wyróżniała się okrucieństwem, brutalnie traktując więźniarki (w tym dzieci i kobiety ciężarne). Oprócz ich nieustannego bicia, maltretowała je też na inne sposoby: przeprowadzając męczące apele czy dokonując niespodziewanych rewizji, konfiskując odzież, którą więźniarki zdobyły na zimę. Jednak największe zbrodnie Danz popełniła pod koniec wojny w Malchow (Danz pełniła tam funkcję Oberaufseherin – starszej nadzorczyni), zwłaszcza podczas ewakuacji tego obozu i transportu więźniarek do Lipska. Wówczas, w ostatnich trzech miesiącach dopuściła, by więźniarki nie otrzymywały na czas transportu pożywienia i głodowały przez trzy dni. Oprócz tego, 2 kwietnia 1945 w Malchow miała spowodować śmierć (przez zadeptanie) małej dziewczynki[2].
Ponadto Danz, jako członek sztabu komendantury obozu koncentracyjnego w Majdanku, miała przywilej noszenia broni palnej (mało znany fakt odnośnie do służby nadzorczyń SS). O Danz po wojnie wypowiadały się m.in. więźniarki Danuta Brzosko-Mędryk, która stwierdziła, iż dręczenie i sprawianie bólu osadzonych kobiet sprawiało Danz przyjemność[3] oraz Halina Nelken, która zeznała, że Danz była odpowiedzialna za straszliwy głód, dręczenie szykanami, brak higieny i lekarstw. Wszystko to świadczyło o jej nieludzkim charakterze i nienawistnym stosunku do więźniarek[4].
Za zbrodnie popełnione w Majdanku i Auschwitz Danz została skazana 22 grudnia 1947[5] przez polski Najwyższy Trybunał Narodowy w pierwszym procesie oświęcimskim (trwającym od 24 listopada do 16 grudnia 1947) na karę dożywotniego pozbawienia wolności. Jednak 20 sierpnia 1957 została amnestionowana i wypuszczona z więzienia. Natomiast od 1996 toczył się w Niemczech proces, w którym Danz została oskarżona o spowodowanie śmierci wspomnianej dziewczynki w Malchow. Ostatecznie jednak w 1997 postępowanie umorzono ze względu na stan zdrowia oskarżonej.
Przypisy
edytuj- ↑ Andrea Rudorff: Das KZ Auschwitz 1942–1945 und die Zeit der Todesmärsche 1944/45. München, Oldenbourg [2018]: De Gruyter, 2018, s. 587, seria: Die Verfolgung und Ermordung der europäischen Juden durch das nationalsozialistische Deutschland, Band 16. ISBN 978-3-11-057378-7. OCLC 1066033097. [dostęp 2019-12-21].
- ↑ Kathrin Kompisch, Täterinnen. Die Frauen im. Nationalsozialismus, Köln: Böhlau Verlag Köln, 2008, s. 185, ISBN 978-3-412-20188-3, OCLC 286410323.
- ↑ Dublon-Knebel: „Erinnern”, w: Simone Erpel (wyd.): Im Gefolge der SS. Aufseherinnen des Frauen-KZ Ravensbrück. Begleitband zur Ausstellung, Berlin 2007. S. 306.
- ↑ Supreme National Tribunal, Files in the criminal case of the former members of the SS crew at Auschwitz-Birkenau concentration camp, 22 lutego 1947 [dostęp 2019-11-28].
- ↑ Polen – Philipps-Universität Marburg – ICWC. [dostęp 2011-06-25]. (niem.).
Bibliografia
edytuj- Cyprian T., Sawicki J., Siedem wyroków Najwyższego Trybunału Narodowego, Poznań 1962