Ludomir Stasiak
Ludomir Stasiak, ps. Cezary (ur. 3 października 1919 w Górach, zm. 5 października 2001) – polski ekonomista i działacz ruchu ludowego. Poseł na Sejm PRL I, II, III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji, sekretarz Rady Państwa (1969–1980).
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 października 1919 |
|---|---|
| Data śmierci |
5 października 2001 |
| Sekretarz Rady Państwa | |
| Okres |
od 27 czerwca 1969 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
               
| |
Życiorys
edytujPochodził z chłopskiej rodziny Stanisława i Róży[1]. W 1955 ukończył Instytut Kształcenia Kadr Naukowych w Warszawie. Był wieloletnim działaczem partii ludowych, należał do Stronnictwa Ludowego i Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego, a także do władz partyjnych, w latach 1944–1945 członek Zarządu Głównego SL, w latach 1945–1949 członek Rady Naczelnej SL, w latach 1949–1980 członek Naczelnego Komitetu (początkowo Naczelnego Komitetu Wykonawczego) ZSL, w latach 1950–1973 członek prezydium NKW ZSL, w latach 1950–1954 i 1956–1969 sekretarz NKW i NK ZSL, a w latach 1962–1964 wiceprzewodniczący Sekretariatu NK ZSL.
Podczas wojny był w ruchu oporu (Bataliony Chłopskie), po wyzwoleniu działał w wiejskich organizacjach młodzieżowych, był m.in. sekretarzem i skarbnikiem zarządu głównego Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici” i sekretarzem Zarządu Głównego Związku Młodzieży Polskiej. W 1947 wiceprezes Komitetu Demokratyzacji „Wici”.
W latach 1969–1980 sekretarz Rady Państwa. Był posłem na Sejm PRL I, II, III, IV, V, VI, VII i VIII kadencji (1952–1985), w latach 1980–1985 przewodniczył Komisji Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska (w 1984 „gospodarkę terenową” zastąpiono w nazwie komisji „gospodarką przestrzenną”).
W latach 1958–1981 członek Prezydium i sekretarz Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu. Od 1969 członek Zarządu Głównego[2], a w latach 1979–1990 członek prezydium Rady Naczelnej Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.
Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C37-9-3)[3].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (6 kwietnia 1955)[4]
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (13 września 1946)[5]
- Krzyż Partyzancki
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984)[6]
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)[7]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (10 stycznia 1955)[8]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)[9]
- Wielki Oficer Orderu Infanta Henryka (Portugalia, 1976)[10]
- Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (Związek Radziecki, 1985)
- Medal „40. rocznicy Wyzwolenia Czechosłowacji przez Armię Radziecką” (Czechosłowacja, 1985)
- inne odznaczenia polskie i zagraniczne
Przypisy
edytuj- ↑ Informacje w BIP IPN.
- ↑ Nowe władze ZBoWiD, „Głos Słupski”, nr 251, 22 września 1969, s. 1–2.
- ↑ Wyszukiwarka grobów w Warszawie.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 52, poz. 561 („w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy społeczno-politycznej i zawodowej”).
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 22, poz. 48 („za zasługi w walce z okupantem niemieckim i pracę konspiracyjną”).
- ↑ Uroczyste posiedzenie Prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD, „Dziennik Bałtycki”, nr 177, 26 lipca 1984, s. 2.
- ↑ Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19 lipca 1974, s. 1.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 411 – Uchwała Rady Państwa z dnia 10 stycznia 1955 r. nr 0/56 – na wniosek Naczelnego Komitetu Wykonawczego Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego.
- ↑ Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22 lipca 1966, s. 1.
- ↑ Ordem do Infante D. Henrique, Ordens Honoríficas Portuguesas, 1976.
Bibliografia
edytuj- A. Mazur, Order Krzyża Grunwaldu, Wydawnictwo MON, Warszawa 1988.
- T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991.
- VI Kongres ZBoWiD Warszawa 7–8 maja 1979, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1979.
- VII Kongres ZBoWiD, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1985.
- Leksykon Historii Polski, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1995.
- „Za Wolność i Lud”, nr 21 (1118), s. 5.