Ludomił Pułaski

polityk polski, ziemianin

Ludomił Pułaski herbu Ślepowron (ur. 3 stycznia 1871, zm. 24 maja 1953 we Wrocławiu) – ziemianin, działacz społeczny, senator II Rzeczypospolitej I kadencji w latach 1922–1927.

Ludomił Pułaski
ilustracja
Data urodzenia

3 stycznia 1871

Data i miejsce śmierci

24 maja 1953
Wrocław

Zawód, zajęcie

działacz społeczny, senator

Życiorys

edytuj

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, jako syn Ludomiła Henryka i Zofii z Lesznowskich. Uczęszczał do IV Gimnazjum w Warszawie oraz do gimnazjum w Kaliszu. W latach 1889–1895 studiował na Wydziale Rolniczym Politechniki Ryskiej. W trakcie studiów został przyjęty do korporacji akademickiej Arkonia.

Od 1900 był właścicielem majątku Grzymiszew w guberni kaliskiej, którym zarządzał do wybuchu wojny.

Działalność publiczna

edytuj

W 1905 był jednym z współzałożycieli Szkoły Handlowej w Koninie. Od 1909 prezesem kaliskiego Gubernialnego Towarzystwa Rolniczego. Był jednym z organizatorów Związku Ziemian w Warszawie i pełnił funkcję prezesa jego Rady. W niepodległej Polsce, w 1918, Ludomił Pułaski został pierwszym starostą powiatu konińsko-słupeckiego. Pełnił obowiązki prezesa Rady Towarzystwa Okręgowego Rolniczego w województwie łódzkim. Był prezesem Rady Nadzorczej Zrzeszenia Właścicieli Lasów Prywatnych w Warszawie. Otrzymał godność szambelana papieskiego. Był senatorem I kadencji z ramienia Związku Ludowo-Narodowego w województwie łódzkim. Po 1931 związany z Akcją Katolicką.

Zimą 1945 został aresztowany przez UB i uwięziony w Piotrkowie Trybunalskim. Po uwolnieniu przeniósł się w 1948 do Wrocławia. Zmarł nagle. Został pochowany na cmentarzu w Osobowicach. Jego zwłoki przeniesiono później do kaplicy rodzinnej w Grzymiszewie.

Uchwałą Rady Miasta, jego imieniem nazwano 29 października 2008 jedną z ulic Konina.

Bibliografia

edytuj
  • Arkadiusz Janicki: Studenci polscy na Politechnice Ryskiej w latach 1862-1918. T. 2,. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2005. ISBN 83-7326-283-0.
  • Księga Pamiątkowa Arkonii 1879–1929.

Linki zewnętrzne

edytuj