Lorenzo Magalotti

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	7 maja 1628
Konsekrator	Ulpiano Volpi
Konsekrowani biskupi
Stefano Durazzo	22 kwietnia 1635

Lorenzo Magalotti
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	1 stycznia 1584 ; Florencja
Data i miejsce śmierci	19 września 1637 ; Ferrara
Miejsce pochówku	Katedra w Ferrarze
	Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	1623-1628
	Biskup Ferrary
Okres sprawowania	1628-1637
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	7 maja 1628
Kreacja kardynalska	7 października 1624
Kościół tytularny	S. Maria in Aquiro; SS. Giovanni e Paolo
	Multimedia w Wikimedia Commons

Lorenzo Magalotti (ur. 1 stycznia 1584 we Florencji, zm. 19 września 1637 w Ferrarze^[1]) – włoski kardynał.

Życiorys

Był synem senatora Vincenzo Magalottiego i Clarice Capponi^[1]. Jego siostra Costanza była żoną Carlo Barberiniego, brata Urbana VIII^[1]. Studiował nauki prawne w Perugii, natomiast na Uniwersytecie w Pizie uzyskał doktorat utroque iure^[1]. Po śmierci ojca w 1608, przeniósł się do Rzymu, gdzie rok później został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej^[1]. W latach 1612–1614 był wicelegatem w Bolonii, a w 1618 – w Viterbo^[1]. W maju 1623 był sekretarzem Świętej Konsulty, natomiast od września tego roku do maja 1628 pełnił funkcję sekretarza stanu^[1]. 7 października 1624 został kreowany kardynałem diakonem i otrzymał diakonię Santa Maria in Aquiro^[2]. 16 grudnia tegoż roku został podniesiony do rangi kardynała prezbitera^[2]. Jako kardynał był członkiem Kongregacji ds. Wód, Kongregacji ds. Ceremoniału, Kongregacji ds. Immunitetów i Kongregacji Propagandy Wiary^[3]. Był także inkwizytorem generalnym Rzymskiej Inkwizycji^[4].

5 maja 1628 został wybrany biskupem Ferrary^[2]. Nominacja ta miała charakter "oddalenia poprzez awans". W otoczeniu papieża Urbana VIII coraz większą rolę odgrywał jego bratanek Francesco Barberini (1597–1679), który z racji młodego wieku dotąd pozostawał w cieniu starszego i bardziej doświadczonego Magalottiego^[5]. Ponadto w lutym 1628 Urban VIII ogłosił nominację dla drugiego ze swoich bratanków, ambitnego Antonio, co powodowało zepchnięcie Magalottiego na dalszy plan^[5]. Funkcję biskupa Ferrary Magalotti pełnił aż do śmierci^[2]^[1]^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Magalotti, Lorenzo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-10-17]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Lorenzo Cardinal Magalotti. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-10-17]. (ang.).
↑ Christoph Weber: Die ältesten päpstlichen Staatshandbücher: Elenchus Congregationum, Tribunalium et Collegiorum Urbis 1629-1714. Rzym – Fryburg Bryzgowijski – Wiedeń: Herder, 1991, s. 125. ISBN 978-3451216534.
↑ Thomas F. Mayer: The Roman Inquisition. A Papal Bureaucracy and Its Law in the Age of Galileo. Filadelfia: University of Pennsylvania Press, 2013, s. 39. ISBN 978-0-8122-4473-1.
↑ ^a ^b ^c MAGALOTTI, Lorenzo. Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 67 (2007). [dostęp 2013-10-17]. (wł.).

[FIU-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Magalotti, Lorenzo. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-10-17]. (ang.).

[hierarchy-2] Lorenzo Cardinal Magalotti. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-10-17]. (ang.).

[Weber-3] Christoph Weber: Die ältesten päpstlichen Staatshandbücher: Elenchus Congregationum, Tribunalium et Collegiorum Urbis 1629-1714. Rzym – Fryburg Bryzgowijski – Wiedeń: Herder, 1991, s. 125. ISBN 978-3451216534.

[Mayer-4] Thomas F. Mayer: The Roman Inquisition. A Papal Bureaucracy and Its Law in the Age of Galileo. Filadelfia: University of Pennsylvania Press, 2013, s. 39. ISBN 978-0-8122-4473-1.

[DBI-5] MAGALOTTI, Lorenzo. Dizionario Biografico degli Italiani - Volume 67 (2007). [dostęp 2013-10-17]. (wł.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]