Wydrak

rodzaj drapieżnego ssaka
(Przekierowano z Lontra)

Wydrak[6] (Lontra) – rodzaj ssaków z podrodziny wydr (Lutrinae) w obrębie rodziny łasicowatych (Mustelidae).

Wydrak
Lontra
J.E. Gray, 1843[1]
Ilustracja
Wydrak kanadyjski (Lontra canadensis)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Rząd

drapieżne

Podrząd

psokształtne

Infrarząd

Arctoidea

Parvordo

łasicokształtne

Rodzina

łasicowate

Podrodzina

wydry

Rodzaj

wydrak

Typ nomenklatoryczny

Mustela lutra canadensis von Schreber, 1777

Synonimy
Gatunki

8 gatunków (w tym 3 wymarłe) – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce[7][8][9].

Morfologia

edytuj

Długość ciała 36–78,7 cm, długość ogona 30–84 cm; masa ciała samców 3,2–15 kg (samce są większe i cięższe od samic)[8][10].

Systematyka

edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1843 roku angielski zoolog John Edward Gray w artykule poświęconym nowym ssakom ze zbiorów Muzeum Brytyjskiego opublikowanym na łamach The Annals and magazine of natural history[1]. Gray wymienił dwa gatunki – Mustela lutra canadensis von Schreber, 1776 i Mustela brasiliensis J.F. Gmelin, 1788 (= Lutra brasiliensis E.A.W. Zimmermann, 1780) – z których gatunkiem typowym jest Mustela lutra canadensis von Schreber, 1776 (wydrak kanadyjski).

  • Lontra: fr. Lontre ‘wydra’[11].
  • Latax: gr. λαταξ latax, λαταγος latagos ‘jakieś wodne zwierzę, być może bóbr’[12]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Lutra lataxina[c] F. Cuvier, 1823.
  • Lataxina: rodzaj Latax J.E. Gray, 1843; łac. przyrostek -ina ‘odnoszący się do, podobny’[13]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Lataxina mollis J.E. Gray, 1843 (= Lutra canadensis von Schreber, 1777).
  • Lataxia: rodzaj Latax J.E. Gray, 1843; łac. przyrostek zdrabniający -ia[13].
  • Nutria: hiszp. nutria lub nutra ‘wydra’, od łac. lutra ‘wydra’[14]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Mustela felina G.I. Molina, 1782.

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[15][10][7]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[6] Podgatunki[8][7][10] Rozmieszczenie geograficzne[8][7][10] Podstawowe wymiary[8][10][d] Status
IUCN[16]
 
Lontra canadensis (von Schreber, 1777) wydrak kanadyjski 7 podgatunków od arktycznej Alaski i północnej Kanady po południowe Stany Zjednoczone (głównie wzdłuż wybrzeży oceanu Atlantyckiego, obszarów Wielkich Jezior, północno-zachodniego Oceanu Spokojnego i Zatoki Meksykańskiej) DC: 58–73 cm
DO: 32–47 cm
MC: 7,3–9,4 kg
 LC 
 
Lontra longicaudis (Olfers, 1818) wydrak długoogonowy 2 podgatunki[17] region Gujana, Trynidad, Ekwador, Peru, Boliwia, Paragwaj, południowa i północno-wschodnia Brazylia, Argentyna i Urugwaj DC: 36–66 cm
DO: 37–84 cm
MC: 5–15 kg
 NT 
 
Lontra annectens[17] (Forsyth Major, 1897) gatunek monotypowy Meksyk, Gwatemala, Belize, Honduras, Salwador, Nikaragua, Kostaryka, Panama, Kolumbia, Wenezuela i Ekwador brak danych  NE 
 
Lontra provocax (O. Thomas, 1908) wydrak południowy gatunek monotypowy Chile (na południe od Araukanii), Argentyna (od Neuquén do Ziemi Ognistej, Antarktyda i Wyspy Południowego Atlantyku, obecnie mocno wytępiony w zakresie swojego zasięgu DC: 57–61 cm
DO: 35–40 cm
MC: 5–10 kg
 EN 
 
Lontra felina (G.I. Molina, 1782) wydrak patagoński gatunek monotypowy wybrzeża Oceanu Spokojnego od północnego Peru to południowego Chile, skrajnie południowa Argentyna (Patagonia) DC: 53–79 cm
DO: 30–36 cm
MC: 3,2–5,8 kg
 EN 

Kategorie IUCN:  LC gatunek najmniejszej troski,  NT gatunek bliski zagrożenia,  EN gatunek zagrożony;  NE gatunki niepoddane jeszcze ocenie.

Opisano również gatunki wymarłe gatunki[18]:

  1. Młodszy homonim Latax Gloger, 1827 (Mustelidae).
  2. Nowa nazwa dla Latax J.E. Gray, 1843.
  3. Podgatunek L. canadensis.
  4. DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

edytuj
  1. a b Gray 1843 ↓, s. 118.
  2. Gray 1843 ↓, s. 119.
  3. J.E. Gray: List of the specimens of Mammalia in the collection of the British museum. London: The Trustees, 1843, s. 70. (ang.).
  4. P. Gervais: Histoire naturelle des mammifères avec l’indication de leurs moeurs et de leurs rapports avec les arts, le commerce et l’agriculture. T. 2: Carnivores, proboscidiens, jumentés, bisulques, édentés, marsupiaux, monotrèmes, phoques, sirénides et cétacés. Paris: L. Curmer, 1855, s. 87. (fr.).
  5. J.E. Gray. Revision of the genera and species of Mustelidae contained in the British Museum. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1864, s. 128, 1864. (ang.). 
  6. a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 118. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  7. a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher& W. Sechrest: IllustratedChecklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: LynxEdicions, 2020, s. 460. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  8. a b c d e S. Larivière & A.P. Jennings: Family Mustelidae (Weasels and relatives). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 641–643. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
  9. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Lontra. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-25].
  10. a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 690. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  11. Palmer 1904 ↓, s. 381.
  12. Palmer 1904 ↓, s. 365.
  13. a b Palmer 1904 ↓, s. 366.
  14. Palmer 1904 ↓, s. 464.
  15. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-21]. (ang.).
  16. Home. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-07-11]. (ang.).
  17. a b V. de Ferran, H. Vieira Figueiró, C. Silveira Trinca, P.C. Hernández-Romero, G.P. Lorenzana, C. Gutiérrez-Rodríguez, K. Koepfli & E. Eizirik. Genome-wide data support recognition of an additional species of Neotropical river otter (Mammalia, Mustelidae, Lutrinae). „Journal of Mammalogy”. 105 (3), s. 534–542, 2024. DOI: 10.1093/jmammal/gyae009. (ang.). 
  18. J.S. Zijlstra, Lontra Gray, 1843, Hesperomys project (Version 23.8.1), DOI10.5281/zenodo.7654755 [dostęp 2023-12-21] (ang.).
  19. E.A. Goldman. A Pleistocene otter from Iowa. „Field Museum of Natural History”. Zoological Series. 27, s. 229, 1941. (ang.). 
  20. P. Teilhard de Chardin & J. Piveteau. Les mammifères fossiles de Nihowan (Chine). „Annales de Paléontologie”. 19, s. 1–134, 1930. (fr.). 
  21. K.A. Prassack. Lontra weiri, sp. nov., a Pliocene river otter (Mammalia, Carnivora, Mustelidae, Lutrinae) from the Hagerman Fossil Beds (Hagerman Fossil Beds National Monument), Idaho, U.S.A.. „Journal of Vertebrate Paleontology”. 36 (4), s. e1149075, 2016. DOI: 10.1080/02724634.2016.1149075. (ang.). 

Bibliografia

edytuj