Wydrak patagoński

wydra

Wydrak patagoński[2] (Lontra felina) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych, najmniejszy gatunek tego rodzaju[3] i jedyny będący w pełni morskim[1].

Wydrak patagoński
Lontra felina
(Molina, 1782)
Ilustracja
Wydrak patagoński
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

drapieżne

Rodzina

łasicowate

Podrodzina

wydry

Rodzaj

wydrak

Gatunek

wydrak patagoński

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Obszar występowania wydraka patagońskiego

Długość ciała wynosi średnio 90 cm, a masa 3–5 kg. Na pysku ma długie wibrysy. Ogon jest krótki, między palcami kończyn są błony pławne. Futro jest ciemne, jedynie na brzuchu jaśniejsze[3].

Występowanie

edytuj

Żyje w pasie morskich wód przybrzeżnych oraz w strefie międzypływowej wzdłuż zachodniego wybrzeża Ameryki Południowej, od Patagonii do Peru[1]. Preferuje wybrzeża skaliste, z jaskiniami zalewanymi podczas przypływów. Czasami może też polować w dolnym biegu rzek i w estuariach rzek[1].

Pożywienie

edytuj

Żywi się najczęściej skorupiakami i rybami, w mniejszym stopniu małżami i morskimi ślimakami oraz innymi drobnymi zwierzętami. Poluje w dzień. Głównym naturalnym wrogiem tego wydraka jest orka oceaniczna, polują na niego także rekiny[1].

Rozród

edytuj

Żyją głównie samotnie lub w małych grupach do 3 osobników. W pary łączą się na przełomie roku, po dwumiesięcznej ciąży samica rodzi między styczniem a marcem od 2 do 4 młodych, którymi przez 10 miesięcy opiekują się oboje rodzice[1].

Zagrożenia ze strony człowieka

edytuj

Do drugiej połowy XX w. wydrak był intensywnie odławiany w celu pozyskania futra, które było przedmiotem eksportu. W XXI w. nie prowadzi się odłowów na większą skalę, choć wciąż dochodzi do nielegalnych polowań. Istotnym zagrożeniem jest natomiast antropopresja dotycząca zasiedlania wybrzeży przez ludzi i zwierzęta związane z ludźmi, a także przemysłowe połowy ryb oraz zanieczyszczanie wód przybrzeżnych i wybrzeży substancjami toksycznymi[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g J. Valqui, M.L. Rheingantz, Lontra felina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2020-06-19] (ang.).
  2. Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki i inni, Polskie nazewnictwo ssaków świata, Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 155, ISBN 978-83-88147-15-9.
  3. a b M. Savage: Lontra felina. [w:] Animal Diversity Web [on-line]. University of Michigan. Museum of Zoology, 2000. [dostęp 2020-06-19].