Latarnia Morska Gąski

Latarnia Morska Gąski
	nr rej. A-363 z 14.08.2008
	; Latarnia Morska Gąski
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Miejscowość	Gąski
Wysokość wieży	49,80 m
Wysokość światła	51,10 m n.p.m.
Zasięg światła	23,50 Mm
Charakterystyka światła	Przerywane grupowe; Okres: 15,00 s; Światło: 2,50 s; Przerwa: 1,20 s; Światło: 2,50 s; Przerwa: 1,20 s; Światło: 6,40 s; Przerwa: 1,20 s
Data budowy	1878
Administrator	Urząd Morski w Szczecinie
	Położenie na mapie gminy Mielno Latarnia Morska Gąski
	Położenie na mapie Polski Latarnia Morska Gąski
	Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Latarnia Morska Gąski
	Położenie na mapie powiatu koszalińskiego Latarnia Morska Gąski
	54°14′34″N 15°52′22″E/54,242778 15,872778
	Multimedia w Wikimedia Commons

Latarnia Morska Gąski – latarnia morska na Wybrzeżu Słowińskim, nad Morzem Bałtyckim, położona w woj. zachodniopomorskim, powiecie koszalińskim, gminie Mielno, we wsi Gąski^[2].

Rozmowa z turystami

12 lipca 2018

Latarnia znajduje się pomiędzy Latarnią Morską w Kołobrzegu (około 22 km na zachód) a Latarnią Morską w Darłowie (około 40 km na wschód).

Informacje ogólne

Latarnia jest administrowana przez Urząd Morski w Szczecinie (przed 1 kwietnia 2020 roku przez Urząd Morski w Słupsku) i jest udostępniona do zwiedzania.

Latarnia Gąski jest uznawana za miejsce graniczne Zatoki Pomorskiej. Obszar morski na wschód od latarni należy do właściwego Basenu Bornholmskiego (Niecki Wschodniobornholmskiej), a na zachód do Zatoki Pomorskiej.

Zespół latarni morskiej, obejmujący latarnię, dom latarników, stodołę, budynek inwentarski, ogrodzenie oraz mur zostały wpisane do rejestru zabytków^[1].

Znajduje się tu jedna z 11 stacji brzegowych na polskim wybrzeżu systemu AIS-PL projektu HELCOM, który umożliwia automatyczne monitorowanie ruchu statków w strefie przybrzeżnej. Antena stacji w Gąskach ma wysokość 50 m^[3].

Dane techniczne

Wysokość wieży: 49,80 m
Wysokość światła: 51,10 m n.p.m.
Zasięg nominalny światła: 23,50 Mm (43,522 km)
Charakterystyka światła: Przerywane grupowe^[4]
- Okres: 15,0 s
- Przerwa: 1,2 s
- Światło: 2,5 s
- Przerwa: 1,2 s
- Światło: 2,5 s
- Przerwa: 1,2 s
- Światło: 6,4 s

Wyposażona w AIS^[4] MMSI 2614500^[5]

Historia

Latarnię zbudowano w latach 1876–1878^[6]. Warty uwagi jest fakt, że materiały do jej budowy dowożono statkami i wyładowywano na specjalnie postawionym pomoście. Jest przykładem typowej trójczłonowej konstrukcji, której podstawą jest ośmiokąt o średnicy 11,3 metra, na nim opiera się okrągła wieża o grubych na 3,3 metra licowanych obustronnie ścianach. Pod kopułą w latarni umieszczono pierwotnie naftowy aparat Fresnela, który dawał białe światło naftowe o zasięgu 18 Mm. Latarnię obsługiwało dwóch latarników, którzy mieszkali w budynku położonym na południe od wieży^[7]. Według dokumentacji z roku 1927 w laternie zainstalowana została optyka zasilana energią elektryczną i urządzenie przesłonowe, regulowane mechanizmem zegarowym z wahadłem dla utrzymania charakterystyki światła. Ponownie uruchomiono ją po II wojnie światowej, w 1948 roku. Obecnie w laternie umieszczona jest soczewka pierścieniowo-bębnowa z 1500 W żarówką.

Turystyka

Kompleks zabudowań latarni stanowi rzadko spotykaną całość o wysokich walorach historyczno-architektonicznych. Na terenie kompleksu umiejscowiły się punkty gastronomiczne, sprzedaży pamiątek oraz w niedalekiej odległości parking samochodowy, co przyczyniło się do określenia jej, jako „przyjazną dla turystów” i godną odwiedzin^[7].

W pobliżu latarni znajduje się węzeł znakowanych szlaków turystycznych:

Szlaki piesze:

Szlak Nadmorski

Szlaki rowerowe:

EV10 Szlak Wokół Bałtyku

Szlak Rowerowy Pałacowy

W filatelistyce

Latarnia została przedstawiona na polskim znaczku pocztowym o numerze katalogowym 4092, wydanym przez Pocztę Polską w obiegu od 29 maja 2006 roku^[8].