Kwietne wojny
Kwietne wojny, wojny kwiatów (nah. xochiyaoyotl) – wojny toczone w XV wieku przez plemiona azteckie po okresie suszy, która miała miejsce w Meksyku w latach 1450–1454.
W wyniku suszy wśród plemion indiańskich Mezoameryki zapanował głód. Kapłani, jako środek zaradczy, uznali potrzebę składania większej liczby ofiar z ludzi. Aby nie zabrakło ofiar, została zawarta umowa pomiędzy Tenochtitlánem, Huexotzengo oraz Tlaxcalą o prowadzeniu pomiędzy sobą, corocznie w ustalonym wcześniej miejscu wojen tzw. guerras floridas. Wojny te toczono zawsze wiosną. Ich jedynym celem było pojmanie jak największej liczby jeńców przeznaczonych na ofiary dla bogów. Ponieważ w 1455 rzeczywiście plony były wysokie (padały obfite deszcze), umocniło to przekonania Azteków o słuszności kapłańskich żądań.
Wojny kwietne przyczyniły się też pośrednio do upadku Azteków, gdyż po wylądowaniu Corteza w 1519, plemiona azteckie usiłowały również i w walce przeciwko Hiszpanom stosować reguły "wojen kwietnych", do czego przybysze z Europy nie czuli się zobligowani. Siłą rzeczy Aztekowie starali się przeciwników obezwładnić, ale nie zabić. Tymczasem konkwistadorzy prowadzili normalną walkę. Stąd bardzo wysokie straty pośród Indian w starciach z Hiszpanami.
Zobacz też
edytujBibliografia
edytuj- Bernardino de Sahagún: Rzecz z dziejów Nowej Hiszpanii, Wydawnictwo Marek Derewiecki, Kęty 2007, ISBN 978-83-89637-46-8
- Justyna Olko, Meksyk przed konkwistą, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2010, ISBN 978-83-06-03237-6, OCLC 751516689.
- Tadeusz Łepkowski, Historia Meksyku, Wrocław [etc.]: Ossolineum, 1986, ISBN 83-04-02182-X, OCLC 835902478.