Księstwo krakowskie

Księstwo krakowskie (łac. Ducatus Cracoviensis) – księstwo dzielnicowe polskie na ziemi krakowskiej, wykształcone z istniejącej od 1138 r. dzielnicy senioralnej. Po 1314 r. księstwo krakowskie zostało przekształcona w województwo krakowskie.

Księstwo krakowskie

Ducatus Cracoviensis

1138/1227–1314
Herb
Ustrój polityczny	monarchia
Stolica	Kraków
Data powstania	1138/1227
Data likwidacji	1314
Religia dominująca	katolicyzm
Polska w okresie 1275–1300:      Księstwo krakowskie
brak współrzędnych

Historia

Po podziale państwa polskiego, w okresie rozbicia dzielnicowego w 1138 roku, pomiędzy synów Bolesława III Krzywoustego, ziemia krakowska została przekazane, niezależnie od Śląska, najstarszemu z nich, Władysławowi II Wygnańcowi jako część dzielnicy senioralnej. Od 1173 r. należała do seniora Mieszka III Starego. W wyniku buntu przeciw niemu w latach 1177–1191 dzielnicą władał Kazimierz II Sprawiedliwy. Po 1314 roku ziemia krakowska została przekształcona w województwo krakowskie, które w niezmienionym kształcie weszło następnie w skład administracyjny I Rzeczypospolitej.

Książęta krakowscy

• Władysław III Laskonogi (1228–1229)
• Henryk I Brodaty (1229)
• Konrad I mazowiecki (1229–1232)
• Henryk I Brodaty (1232–1238)
• Henryk II Pobożny (1238–1241)
• Bolesław II Rogatka (1241)
• Konrad I mazowiecki (1241–1243)
• Bolesław V Wstydliwy (1243–1279)
• Leszek Czarny (1279–1288)
• Bolesław II mazowiecki (1288)
• Henryk IV Prawy (1288–1289)
• Bolesław II mazowiecki (1289)
• Władysław I Łokietek (1289)
• Henryk IV Prawy (1289–1290)
• Przemysł II (1290–1291)
• Wacław II (1291–1305)
• Władysław I Łokietek (1305–1314)

Zobacz też

• Ziemia krakowska
• Województwo krakowskie (I RP)

Bibliografia

• 0. Balzer. Genealogia Piastów. Kraków. 1895.
• J. Wyrozumski. Dzieje Polski piastowskiej (VIII w.-1370). Kraków. „Fogra”. 1999. ISBN 83-85719-38-5, OCLC 749221743.