Krążowniki lekkie typu Duguay-Trouin
Krążowniki lekkie typu Duguay-Trouin – typ lekkich krążowników służących we Francuskiej Marynarce Wojennej, zbudowanych w latach 20. XX w.
 Krążownik lekki Dugay-Trouin | |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Zbudowane okręty |
3 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
7992 t (standardowa), |
| Długość |
181,3 m |
| Szerokość |
17,5 m |
| Zanurzenie |
6,14 m |
| Napęd | |
| Prędkość |
33 w |
| Zasięg |
4 500 mil morskich przy prędkości 15 węzłów |
| Załoga |
572 oficerów i marynarzy |
| Uzbrojenie |
8 × 155 mm |
| Wyposażenie lotnicze |
1 katapulta, 2 wodnosamoloty |
W skład tego typu wchodziły krążowniki:
- „Duguay-Trouin”,
- „La Motte-Picquet”,
- „Primauguet”.
Historia
edytujNa początku XX wieku Marine Nationale borykała się z brakiem nowoczesnych krążowników lekkich których zadaniem było wspieranie niszczycieli oraz rozpoznanie na rzecz sił głównych floty. W 1909 roku rozpoczęto program budowy nowych krążowników lekkich, jednak wybuch I wojny światowej doprowadził do jego anulowania. Do rozwiązania tego problemu powrócono po zakończeniu wojny, a przy projektowaniu nowych okrętów skorzystano nie tylko z doświadczeń wojennych, ale również z analizy okrętów tej klasy przejętych od marynarek wojennych Niemiec i Austro-Węgier.
Pierwotnie planowano budowę 6 krążowników lekkich, jednak z przyczyn finansowych plan rozwoju floty został okrojony. Ostatecznie zamówione zostały trzy krążowniki, a zamówienia na ich wykonanie otrzymały dwie państwowe stocznie w Breście i Lorient.
| Nazwa | Stocznia | Położenie stępki | Wodowanie | W służbie |
|---|---|---|---|---|
| „Duguay-Trouin” | Arsenal de Brest – Brest | 4 sierpnia 1922 r. | 14 sierpnia 1923 r. | 2 listopada 1926 r. |
| „La Motte-Picquet” | Arsenal de Lorient – Lorient | 17 stycznia 1923 r. | 21 marca 1924 r. | 5 marca 1927 r. |
| „Primauguet” | Arsenal de Brest – Brest | 16 sierpnia 1923 r. | 21 maja 1924 r. | 1 kwietnia 1927 r. |
Opis konstrukcji
edytuj
Krążowniki typu Duguay-Trouin miały stalowe kadłuby długości 181,3 m, opierające się na 165 wręgach i były podzielone na siedemnaście przedziałów wodoszczelnych. Uzbrojenie główne stanowiło 8 armat M1920 kalibru 155 mm umieszczone w czterech wieżach. Ponadto okręt był uzbrojony w 4 działa kalibru 75 mm oraz w 12 wyrzutni torped kalibru 550 mm. Opancerzenie okrętu składało się z burtowego pasa pancernego o grubości 20 mm oraz pokładu pancernego o takiej samej grubości. Wieże artylerii głównej ich barbety oraz główne stanowisko dowodzenia osłaniane było pancerzem o grubości 30 mm. Maszynownia okrętu składała się z ośmiu kotłów wodnorurkowych typu Guyot, które zasilały parą cztery zespoły turbin parowych systemu Persons o łącznej mocy 102 000 KM, co umożliwiał rozpędzenie okrętu do prędkości 33 w. W połowie lat 30. XX wieku okręty przeszły modernizację w ramach której m.in. wymieniono karabiny maszynowe kalibru 8 mm na kalibru 13,2 mm.