75 mm armata przeciwlotnicza wz. 1922/1924
Armata przeciwlotnicza 75 mm wz. 1922/1924 – francuskie działo przeciwlotnicze firmy Schneider, szeroko używane na okrętach francuskiej marynarki w okresie międzywojennym do czasu wejścia w użycie armaty przeciwlotniczej 90 mm.
 Działo Schneider na Helu w 1939 r. | |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Rodzaj | |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Kaliber |
75 mm |
| Długość lufy |
3,75 m (L/50) |
| Donośność |
6000 – 8000 m (pionowa) |
| Prędkość pocz. pocisku |
850 m/s |
| Kąt ostrzału |
od -10° do +89° (w pionie) |
| Szybkostrzelność |
8–15 strz./min |
W 1928 roku Polska zakupiła 14 egzemplarzy armaty na podstawach morskich. Pierwotnie planowano zamontować część armat na okręcie „ORP Bałtyk”, przekształcając go w pływającą baterię przeciwlotniczą. Po rezygnacji z tego pomysłu, armaty przekazano na uzbrojenie 1 Morskiego Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej (8 sztuk) i 2 Morskiego Dywizjonu Artylerii Przeciwlotniczej (6 sztuk). Zamontowano je na bateriach stałych broniących Gdyni i Helu.