Krążowniki ciężkie typu Tone
Krążowniki typu Tone – japońskie krążowniki ciężkie z okresu II wojny światowej. Dla Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej zbudowano dwa okręty tego typu, które zostały zatopione podczas walk na Pacyfiku.
| |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Wejście do służby |
1938 |
| Zbudowane okręty |
2 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 11 200 t |
| Długość |
189 m |
| Szerokość |
19,4 m |
| Zanurzenie |
6,2 m |
| Napęd |
4 turbiny parowe o mocy łącznej 130 000 KM, 12 kotłów, 4 śruby |
| Prędkość |
35 węzłów |
| Zasięg |
8000 Mm przy prędkości 18 w. |
| Załoga |
874 osób |
| Uzbrojenie |
8 dział 203 mm (4 x II) |
| Wyposażenie lotnicze |
6 wodnosamolotów Aichi E13A |
Projekt i budowa
edytujPoczątkowo okręty planowano zbudować jako kolejne jednostki typu Mogami. Środki na ich budowę zostały wydzielone z budżetu marynarki wojennej za rok 1932. Okręty miały powstać w stoczni Mitsubishi w Nagasaki. Wycofanie się Japonii z ograniczeń zbrojeniowych, które narzucał traktat londyński, spowodowało możliwość wprowadzenia znacznych zmian w projekcie. W stosunku do wcześniejszych konstrukcji zmianie uległo przeznaczenie nowych okrętów. Dzięki zwiększonej liczbie wodnosamolotów miały one prowadzić głównie dalekie rozpoznanie dla grup lotniskowców. W tej roli „Tone” i „Chikuma” operowały głównie w parze[1].
Nowe okręty otrzymały jako główne uzbrojenie działa kalibru 203 mm, umieszczone w czterech dwudziałowych wieżach umieszczonych przed nadbudówką. Tylna część kadłuba za nadbudówką została wykorzystana jako miejsce do przechowywania i startów wodnosamolotów. Kadłub „Tone”, podobnie jak krążowników typu Mogami, został zbudowany z wykorzystaniem techniki spawania. Ponieważ była to jeszcze niedopracowana technologia, w „Chikumie” powrócono do sprawdzonej techniki budowy kadłuba za pomocą nitowania[2].
Służba
edytujPo wejściu do służby okręty tymczasowo weszły w skład 6. Dywizjonu Krążowników (6 Sentai), a następnie od listopada 1939 roku w skład 8. Dywizjonu Krążowników. Jednostka ta zapewniała dalekie rozpoznanie lotnicze zespołom lotniskowców i w tej roli okręty wzięły udział w większości dużych operacji z wykorzystaniem japońskich lotniskowców. Począwszy od ataku na Pearl Harbor 7 grudnia 1941 roku, przez bitwę pod Midway 4 czerwca 1942 roku, skończywszy na bitwie o Leyte w październiku 1944 roku, podczas której doznały poważnych uszkodzeń, w wyniku których zatonął „Chikuma”. „Tone” zatonął w lipcu 1945 w wyniku nalotu na Kure[1].
Okręty
edytuj| Nazwa | Stocznia | Rozpoczęcie budowy | Data wodowania | Wejście do służby | Los okrętu |
|---|---|---|---|---|---|
| Tone | Mitsubishi, Nagasaki | 01.12.1934 | 21.11.1937 | 20.10.1938 | Zatopiony 24 lipca 1945 |
| Chikuma | Mitsubishi, Nagasaki | 01.10.1935 | 19.03.1938 | 20.05.1939 | Zatopiony 25 października 1944 |
Przypisy
edytuj- ↑ a b IJN Chikuma ↓.
- ↑ Whitley 1995 ↓, s. 185.
Bibliografia
edytuj- M.J Whitley: Cruisers of world war two- an international encyclopedia. London: Arms and amrour press, 1995. ISBN 1-85409-225-1.
- IJN Chikuma. combinedfleet com. [dostęp 2017-06-03]. (ang.).
- Eric Lacroix, Japanese Cruisers of the Pacific War, Linton Wells, London: Chatham Publ, 1997, ISBN 1-86176-058-2, OCLC 222107331 (ang.).
- Tone-Klasse. Gakken Pacific War Series, Nummer 47, Gakken, Tokyo 2004, ISBN 4-05-603653-5 (ang.)
- David C. Evans: Kaigun. Strategy, Tactics and Technology in the Imperial Japanese Navy, 1887–1941. US Naval Institute Press, 2003, ISBN 0-87021-192-7 (ang.)
- Mark Stille, Imperial Japanese Navy Heavy Cruisers 1941–45. Paul Wright, Oxford: Osprey Publishing, 2011, ISBN 978-1-84908-148-1, OCLC 630500683 (ang.).