Kowalowa Bukowina
Kowalowa Bukowina[1], Bukowina Waksmundzka[2] – polana na południowym grzbiecie Bukowiny Waksmundzkiej w Gorcach[1].
Państwo | |
---|---|
Położenie | |
Pasmo | |
Wysokość |
ok. 1020–1103 m n.p.m. |
Zagospodarowanie |
łąki, nieużytki, zabudowania |
Położenie na mapie gminy wiejskiej Nowy Targ | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego | |
49°31′21″N 20°06′09″E/49,522500 20,102500 |
Jest to jedna z największych wśród wysoko położonych polan gorczańskich. Zajmuje opadający na południe grzbiet szczytu Bukowina. Jest dobrym punktem widokowym. Z jej górnej części roztacza się widok na Tatry, Magurę Spiską, Kotlinę Nowotarską, Pieniny z Jeziorem Czorsztyńskim oraz dolinę Łopusznej z grzbietem Kiczory[3].
Kowalowa Bukowina znajduje się poza obszarem Gorczańskiego Parku Narodowego i stanowi prywatną własność. Niegdyś tętniła życiem pasterskim, w niektórych miejscach były na niej nawet poletka uprawne. Przed II wojną światową prowadzono tutaj doświadczenia w zakresie racjonalnego łąkarstwa. Później po zaprzestaniu pasterstwa znajdujące się na niej pasterskie zabudowania zostały przerobione na domki letnie, powstają również nowe dacze[3]. Na polanie duże połacie bliźniczki psiej trawki. Wiosną masowo zakwitają krokusy[2].
Seweryn Goszczyński przytacza legendę o ubranym po niemiecku diable, który na tej polanie „przeszedł pomiędzy bydłem, wszedł do lasu i narąbał jawór; ktokolwiek chciał później ten jawór zrąbać, tak się kaleczył, że musiał zaniechać”[2].
Kowalowa Bukowina należy do wsi Waksmund w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Nowy Targ[1].
Szlak turystyczny
edytujPrzez polanę prowadzi szlak turystyczny[4]:
- Nowy Targ-Kowaniec – Łukusowa – polana Brożek – Sralówki – Kowalowa Bukowina – Bukowina Waksmundzka – polana Świderowa – Długie Młaki – Turbacz. Czas przejścia 2:30 h, ↓ 2 h[4].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2022-01-06] .
- ↑ a b c Józef Nyka, Gorce. Przewodnik, Sport i Turystyka, 1965 .
- ↑ a b M. Cieszkowski, P. Lubieński , Gorce – przewodnik dla prawdziwego turysty, P. Lubieński (red.), Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2004, ISBN 83-89188-19-8 .
- ↑ a b Gorce. Mapa turystyczna 1: 40 000, wyd. 16, Kraków: Compass, ISBN 978-83-8184-217-4 .