Kotlina Sieradzka jest częścią Niziny Południowowielkopolskiej, która wchodzi w skład nizin Środkowopolskich.

Kotlina Sieradzka
Mapa regionu
Prowincja

Niż Środkowoeuropejski

Podprowincja

Niziny Środkowopolskie

Makroregion

Nizina Południowowielkopolska

Mezoregion

Kotlina Sieradzka

Zajmuje pn. część (sięgającej po Uniejów) doliny środkowej Warty obejmując na odcinku od ujścia Widawki do ujścia Brodni doliny środkowych i dolnych biegów Żegliny i Meszny (Mesznika, Myi). Zgodnie z biegiem rzeki, dolina Warty opada z pd. na pn., najwyższy punkt jej dna znajduje się na wysokości 134 m, najniższy ma 119 m n.p.m. Dolina ta wcina się na głębokość 30–50 m w przyległe obszary wysoczyznowe Kotliny Sieradzkiej, położone na wysokości 144–180 m n.p.m., a jej szerokość dochodzi do 6 km. Otoczona jest wysoczyznami: Turecką i Złoczewską na zach., a Łaską na wsch., na pd. sąsiaduje z Kotliną Szczercowską.

Obejmuje pow. ok. 350 km² i jest fragmentem glacjotektonicznie pogłębionej lobowej depresji końcowej z okresu zlodowacenia Warty. Częścią Kotliny Sieradzkiej jest też denudacyjna równina morenowa, zbudowana z gliny zwałowej, na której leży Sieradz. Dno doliny zalegają ubogie mady i gleby rdzawe, na przylegających wysoczyznach przeważają gliniaste gleby płowe. Głównymi elementami krajobrazu są tarasy Warty – holeoceński, zajęty przeważnie przez łąki i piaszczysty plejstoceński. Powyżej Sieradza – na Warcie zbiornik retencyjny Jeziorsko o pow. 423 ha i pojemności 203 mln m sześć., który powstał w 1986 r.