Konstanty Władysław Pac

Konstanty Władysław Pac herbu Gozdawa (ur. 1620 w Wilnie[1], zm. 1686) – marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1678 roku[2], chorąży-pułkownik wojsk litewskich, chorąży nadworny litewski w 1658 roku[3], starosta wasilkowski, wójt wasilkowskii, poseł na sejmy[4].

Konstanty Władysław Pac
Herb
Gozdawa
Rodzina

Pacowie herbu Gozdawa

Data i miejsce urodzenia

1620
Wilno

Data śmierci

1686

Ojciec

Aleksander Pac

Matka

Zofia ks. Hołowczyńska

Dzieci

Michał Kazimierz Pac
Aleksander Pac
Mikołaj Andrzej Pac

Życiorys

edytuj

Wnuk wojewody mińskiego Jana Paca i jego żony Zofii Anny z ks. Wiśniowieckich h. Korybut[5]. Syn Aleksandra i Zofii z ks. Hołowczyńskich h. Łabędź, córki kasztelana mścisławskiego Konstantego Hołowczyńskiego.

7 marca 1658 mianowano go chorążym nadwornym litewskim. Funkcję tę sprawował do 1681. Poseł na sejm nadzwyczajny 1658 roku[6]. Na sejmie 1658 został wyznaczony na komisarza do zapłaty wojska litewskiego. 9 listopada 1659 został porucznikiem chorągwi husarskiej kanclerza litewskiego Krzysztofa Paca. Na sejm 1664 został obrany na posła wojskowego. Poseł sejmiku połockiego na sejm nadzwyczajny abdykacyjny 1668 roku[6]. Był na sejmie we wrześniu 1668 i podpisał akt abdykacji Jana Kazimierza. W 1669 podpisał elekcję Michała Korybuta Wisniowieckiego z województwem połockim. W 1671 brał udział w komisji wojskowej w Wilnie. Był członkiem konfederacji kobryńskiej wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1672 roku[7]. Elektor Jana III Sobieskiego z województwa połockiego w 1674 roku[8]. W 1678 został marszałkiem Trybunału Litewskiego. Ufundował dwa kościoły: w 1681 w Kniażycach Świętego Mikołaja dla dominikanów, do których miał wstąpić jego syn Aleksander, w 1682 w Berezynie dla bernardynów. Został pochowany w kościele Bernardynów w Berezynie.

Z Aleksandrą Lisowską h. Lis, córką rotmistrza Jan Lissowskiego i Marianny z Druckich-Sokolnickich[9], miał dzieci:

Przypisy

edytuj
  1. data urodzin na stronie Sejmu Wielkiego.
  2. Złota księga szlachty polskiej, r. XVIII, Poznań 1896, s. 133.
  3. Urzędnicy centralni i dostojnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku, pod red. A. Gąsiorowski, Kórnik 1994, s. 227.
  4. Przemysław Czyżewski, Starostowie wasilkowscy w XVI–XVIII w., w: Małe miasta. Elity., Supraśl 2005, s. 298–299.
  5. Polski Słownik Biograficzny, t. 24, str. 709, 717, 728.
  6. a b Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo – doktryna – praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 392.
  7. Leszek A, Wierzbicki, Akt konfederacji wojska litewskiego zawiązanej w Kobryniu 22 listopada 1672 roku, w: Res Historica, t. 21, Lublin 2005, s. 137.
  8. Volumina Legum, t. V, Petersburg 1860, s. 155.
  9. Adam Boniecki, Herbarz polski, t. XIV, s. 369.

Bibliografia

edytuj