Koniak (geologia)
trzeci wiek późnej kredy
| System | Oddział | Piętro | Wiek (mln lat) |
|---|---|---|---|
| Paleogen | Paleocen | Dan | młodsze |
| Kreda | Górna | Mastrycht | 66,0–72,1 |
| Kampan | 72,1–83,6 | ||
| Santon | 83,6–86,3 | ||
| Koniak | 86,3–89,8 | ||
| Turon | 89,8–93,9 | ||
| Cenoman | 93,9–100,5 | ||
| Dolna | Alb | 100,5–113,0 | |
| Apt | 113,0–125,0 | ||
| Barrem | 125,0–129,4 | ||
| Hoteryw | 129,4–132,9 | ||
| Walanżyn | 132,9–139,8 | ||
| Berrias | 139,8–145,0 | ||
| Jura | Górna | Tyton | starsze |
| Podział według IUGS, luty 2017 | |||
Koniak (ang. Coniacian)
- w sensie geochronologicznym – trzeci wiek późnej kredy w erze mezozoicznej, trwający około 3,5 miliona lat (od 89,8 ± 0,3 do 86,3 ± 0,5 mln lat). Koniak jest młodszy od turonu a starszy od santonu.
- w sensie chronostratygraficznym – trzecie piętro górnej kredy, wyższe od turonu a niższe od santonu.
Stratotyp dolnej granicy koniaku znajduje się w kamieniołomie Salzgitter-Salder koło Hanoweru (Dolna Saksonia, Niemcy). Granica opiera się na pierwszym wystąpieniu małża Cremnoceramus rotundatus (sensu Troeger). Nazwa pochodzi od miasta Cognac w zachodniej Francji.