Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Sierpcu

Kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Sierpcukościół znajduje się na wzgórzu Loret w Sierpcu i wraz z XVIII-wiecznym budynkiem klasztoru benedyktynek stanowi największy zespół architektoniczny w tym mieście.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Sierpcu
Zabytek: nr rej. 112 z dnia 15.01.1958
(zespół klasztorny benedyktynek)
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół parafialny
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miejscowość

Sierpc

Adres

ul. Wojska Polskiego 28
09-200 Sierpc

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

św. Benedykta w Sierpcu

Wezwanie

Wniebowzięcia NMP

Przedmioty szczególnego kultu
Cudowne wizerunki

statua Matki Bożej Sierpeckiej, (Matka Niezawodnej Nadziei, Matka Boża Kseni Sierpecka[1])

Położenie na mapie Sierpca
Mapa konturowa Sierpca, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Sierpcu”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Sierpcu”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Sierpcu”
Położenie na mapie powiatu sierpeckiego
Mapa konturowa powiatu sierpeckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Sierpcu”
Ziemia52°51′43,72″N 19°40′07,76″E/52,862144 19,668822

Historia

edytuj
 
Wnętrze

Pierwotną, drewnianą budowlę z fundacji braci Prokopa i Feliksa Sieprskich, wzniesiono po epidemii w 1483 r., w miejscu objawienia się Najświętszej Panny Marii klerykowi Andrzejowi z Sierpca. Już w 1513 r. budynek uległ spaleniu. Na jego miejscu postawiony został kościół murowany – gotycki. W roku 1620 staraniem Zofii Potulickiej ze Zbąskich, właścicielki części Sierpca, sprowadzono 6 benedyktynek z Chełmna, dla których wybudowano obok kościoła klasztor. W 1655 r. oddział szwedzki obrabował kościół i klasztor. W 1794 r. w pożarze kościół stracił dach i wyposażenie wnętrza – obecne pochodzi z XIX wieku. W latach 19651975 przeprowadzono gruntowny remont kościoła.

Rys architektoniczny

edytuj

Kościół posiada prostokątnie zamknięte prezbiterium i nawę główną. W neoromańskim ołtarzu głównym znajduje się rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem datowana na połowę XIV wieku. Przy południowej ścianie prezbiterium w 1566 r. dobudowano kaplicę grobową otwartą ku prezbiterium wysoką, półkoliście zamkniętą arkadą. Przy nawie znajduje się kruchta. Okna kościoła zamknięte są półkoliście. Znajdujące się od strony zachodniej główne wejście do kościoła zdobi ceglany gotycki portal.

Przypisy

edytuj
  1. Konrad Kazimierz Czapliński: Sanktuaria w Polsce. Katowice: Videograf II, 2001, s. 96 - 97. ISBN 83-7183-185-4.

Linki zewnętrzne

edytuj