Kościół Najświętszej Maryi Panny i klasztor Karmelitów Trzewiczkowych w Horodyszczu
Kościół Najświętszej Maryi Panny i klasztor Karmelitów Trzewiczkowych w Horodyszczu – barokowy zespół klasztorny w Horodyszczu na Wołyniu. Położony na wysokim brzegu nad stawem. Architekt – Paweł Giżycki.
Widok klasztoru karmelitów, rysunek Napoleona Ordy | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Kościół | |
Typ zakonu |
męski |
Obiekty sakralne | |
Kościół |
Najświętszej Maryi Panny |
Data budowy |
XVIII w. |
Data zamknięcia |
1831 |
Położenie na mapie Ukrainy | |
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego | |
50°07′28″N 27°04′08″E/50,124350 27,069014 |
Historia
edytujW 1662 w Horodyszczu został ufundowany monaster karmelitów trzewiczkowych. Fundatorem klasztoru był Jan Pogroszewski[1]. W 1746 na miejscu tegoż obiektu z fundacji Stanisława i Józefa Lubomirskich zbudowany został nowy klasztor w stylu barokowym. Kompleks zabudowań poświęcił 12 maja 1782 biskup Jan Chryzostom Kaczkowski. Własnością wspólnoty były wsie Horodyszcze i Paszuki, fundatorzy przekazali też zakonnikom 102 tys. złotych. Klasztor był ważnym celem pielgrzymkowym, szczególną czcią był otaczany znajdujący się w nim obraz Matki Boskiej Szkaplerznej[2].
W klasztorze w Horodyszczu znajdowały się nagrobki kapelana konfederatów barskich ks. Marka Jandołowicza oraz gen. Stanisława Eustachego Zakrzewskiego[2].
Klasztor został skasowany w 1831 roku w ramach represji po powstaniu listopadowym, wspieranym przez polskie duchowieństwo katolickie. W głównym kościele otwarto parafialną cerkiew prawosławną. W 1858 władze carskie przekazały zabudowania klasztoru karmelitów prawosławnej wspólnocie monastycznej[3].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Antoni Małecki, Klasztory i zakony w Polsce w obrębie wieków średnich, "Przewodnik naukowy i literacki", dodatek do "Gazety Lwowskiej", 1875 R.3 nr 9, s. 799
- ↑ a b T. J. Stecki, Wołyń pod względem statystycznym, historycznym i archeologicznym, Т. 1, Lwów 1864, s.364-365
- ↑ Pawluczuk U. A.: Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku, 2007, s. 30. ISBN 978-83-7431-127-4.