Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Cerkwicy

Kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusakościół parafialny we wsi Cerkwica, w województwie zachodniopomorskim, powiecie gryfickim, gminie Karnice. Reprezentuje gotycką architekturę sakralną z XV wieku.

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Cerkwicy
Zabytek: nr rej. 278 z dnia 06.03.1958 r.[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa
Państwo

 Polska

Miejscowość

Cerkwica

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Najświętszego Serca Pana Jezusa w Cerkwicy

Wezwanie

Najświętszego Serca Pana Jezusa

Położenie na mapie gminy Karnice
Mapa konturowa gminy Karnice, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Cerkwicy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Cerkwicy”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Cerkwicy”
Położenie na mapie powiatu gryfickiego
Mapa konturowa powiatu gryfickiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Cerkwicy”
Ziemia54°00′34″N 15°06′35″E/54,009444 15,109722

Historia

edytuj

Kościół w Cerkwicy powstał w XV wieku[2]. W XVIII stuleciu dodano drewnianą wieżę, a pod koniec XIX wieku, od strony południowej, dobudowano kruchtę[2]. W czasach powojennych kościół poświęcony został 19 lutego 1947 roku, a parafia została utworzona 4 marca 1974 roku[2].

Architektura

edytuj

Gotycka bryła kościoła wzniesiona jest z cegły na planie prostokąta[2]. Do środka kościoła prowadzi portal który zdobi ostrołukowa archiwolta z pięcioma cofającymi się łukami[2] (kościół posiada także dwa boczne wejścia). Główne pomieszczenie świątyni poprzedza kruchta, nad którą wznosi się drewniana wieża z wysokim hełmem wiciowym[3]. Budowle przykrywa dach dwupołaciowy. Ściany kościoła od wewnątrz są rozrzeźbione niszami, a za sklepienie służą belki stropowe.

 
Wnętrze kościoła - ambona

We wnętrzu kościoła znajduje się XVII-wieczny ołtarz, ambona i chrzcielnica. Od czasów reformacji, aż do 1945 r. zabytek znajdował się w rękach wyznawców religii protestanckiej. Opodal wzgórza kościelnego Dzwonnik znajduje się studnia, przy której św. Otton z Bambergu udzielał chrztu w latach 11241125. Na terenie przykościelnym znajduje się drewniany krzyż na kamiennym postumencie, najprawdopodobniej z XIX wieku[2] oraz figura Jezusa Miłosiernego. Niedaleko kościoła opodal wzgórza kościelnego Dzwonnik znajduje się znajduje się studnia, przy której św. Otton z Bambergu miał udzielać chrztu w latach 11241125[2].

Przypisy

edytuj
  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo zachodniopomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2010-05-13].
  2. a b c d e f g Paulina Matysiak: Kościoły Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej. Nasze dziedzictwo. T. II. Bydgoszcz: Ikona, 2012, s. 188. ISBN 978-83-934287-2-4. OCLC 812720232. (pol. • niem.).
  3. Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 165-166, ISBN 978-83-7495-133-3.