Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Tarnopolu
Kościół Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Tarnopolu – zniszczona przez władzę radziecką parafialna świątynia rzymskokatolicka w Tarnopolu, niegdyś położona w centrum miasta, przy zbiegu przedwojennych ulic Ruskiej i Mickiewicza, a zbudowana w latach 1903–1908.
| Kościół parafialny | |||||||||||||||
 Kościół Parafialny w Tarnopolu | |||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Republika związkowa | |||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||||
| Kościół |
rzymskokatolicki (do 1945) | ||||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Położenie na mapie Tarnopola  | |||||||||||||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||||||||||||
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |||||||||||||||
| 49°33′03″N 25°35′42″E/49,550833 25,595000 | |||||||||||||||
Historia
edytujKościół zbudowany został w latach 1903–1908. Powstał dzięki staraniom ówczesnego proboszcza i dziekana tarnopolskiego, ks. infułata Bolesława Twardowskiego, późniejszego arcybiskupa metropolity lwowskiego. Projektantem tego neogotyckiego (z wpływami wczesnego modernizmu i secesji) kościoła był znany galicyjski architekt Teodor Talowski. Ks. Twardowski wybrał jeden z jego kilku niewybranych do realizacji projektów konkursowych na budynek kościoła św. Elżbiety we Lwowie i zrealizował go w Tarnopolu. Wielki ołtarz świątyni zaprojektował inż. arch. W. Dajczak ze Lwowa, a rzeźby wykonała artystka Janina Reichertówna, zaś polichromię w prezbiterium zaprojektował artysta malarz Gajewski[1].
Konsekrowany przez arcybiskupa lwowskiego Bolesława Twardowskiego w 1933. Od momentu zbudowana do zamknięcia w 1946 kościół parafialny parafii NMP Nieustającej Pomocy w Tarnopolu.
Po wojnie i aneksji Tarnopola wraz z resztą Małopolski Wschodniej przez ZSRR kościół był opuszczony i został wyburzony w 1954 roku. Na jego miejscu wybudowano Centralnyj Uniewiermag - główny dom towarowy. Po upadku ZSRR dla upamiętnienia kościoła na skwerze przed miejscem gdzie się znajdował postawiono jego makietę z napisami w językach ukraińskim, polskim i angielskim.
Przypisy
edytuj- ↑ "Gazeta Lwowska" nr 107 z 20 kwietnia 1933, s. 8: Poświęcenie kościoła.
Bibliografia
edytuj- Odznaczenie zasłużonego kapłana.
- Marcin Biernat: Kościół parafialny pw. Matki Boskiej Nieustającej Pomocy w Tarnopolu. W: Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Cz. I : Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. T. 16.