Kościół św. Marii Magdaleny w Sernikach

Kościół świętej Marii Magdaleny – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do parafii pod tym samym wezwaniem (dekanat Lubartów archidiecezji lubelskiej).

Kościół świętej Marii Magdaleny

nr rej. A/432 z dnia 24.11.1956 i z 4.06.1969
kościół parafialny
widok od frontu
Państwo	Polska
Województwo	lubelskie
Miejscowość	Serniki
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
parafia	św. Marii Magdaleny
Historia Data rozpoczęcia budowy 1758 Data zakończenia budowy 1766 Data poświęcenia 1779
Dane świątyni Styl barokowy Wieża kościelna • liczba wież 1 Ołtarz • liczba ołtarzy 5 Liczba naw 1
Położenie na mapie Polski Kościół świętej Marii Magdaleny
Położenie na mapie województwa lubelskiego Kościół świętej Marii Magdaleny
Położenie na mapie powiatu lubartowskiego Kościół świętej Marii Magdaleny
Położenie na mapie gminy Serniki Kościół świętej Marii Magdaleny
51°26′05,4″N 22°39′34,3″E

Obecna świątynia została wybudowana w latach 1758–1766 i ufundowana przez Eustachego Potockiego, generała artylerii litewskiej. Projektanem kościoła był Jakub Fontana. Budowla została konsekrowana w 1779 roku. Świątynia przeszła gruntowny remont na początku XX wieku, wówczas między innymi została podniesiona wieża i została założona nowa, marmurowa posadzka. Kolejne, duże remonty zostały przeprowadzone w latach 70. XX wieku i w latach 2002–2003.

Dzwonnica

Budowla reprezentuje styl późnobarokowy, z elementami stylu wczesnoklasycystycznego. Świątynia jest orientowana, murowana, wzniesiona z cegły i otynkowana. Korpus jest centralizującą, trójprzęsłową halą ścienno-filarową, z nawą o zaokrąglonych wewnątrz narożnikach. Nawa jest ujęta w prostokątne kaplice. Przy szerszym przęśle środkowym posiadają formę transeptu i są ryzalitowo wysunięte na zewnątrz. Przy przęsłach skrajnych są mniejsze i posiadają otwarte empory. W narożnikach korpusu są umieszczone klatki schodowe (od strony wschodniej koliste, od strony zachodniej kwadratowe). Od zachodu znajduje się czworokątna wieża, posiadająca tę samą szerokość co nawa i wbudowana w połowie w korpus. W jej przyziemiu jest umieszczona kruchta, natomiast na piętrze znajduje się chór muzyczny. Prezbiterium jest nieco węższe w stosunku do nawy, posiada tę samą wysokość co nawa i jedno przęsło. W jego przedłużeniu znajduje się niższy, prostokątny aneks z zakrystią, kruchtą i klatką schodową oraz skarbcem na piętrze. W narożnikach między nawą a prezbiterium są umieszczone ćwierćkoliste, niskie kruchty, z których wchodzi się do prezbiterium i na klatki schodowe do empor. Pod prezbiterium znajduje się krypta grobowa z zamurowanym wejściem.

Linki zewnętrzne

• Syrniki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 749 .