Kim Borg

Kim Borg
Data i miejsce urodzenia	7 sierpnia 1919 ; Helsinki
Data i miejsce śmierci	28 kwietnia 2000 ; Fredensborg-Humlebæk
Gatunki	muzyka poważna
Zawód	śpiewak operowy (bas)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Kim Borg (ur. 7 sierpnia 1919 w Helsinkach, zm. 28 kwietnia 2000 w Fredensborg-Humlebæk w Danii) – fiński śpiewak operowy (bas), kompozytor i nauczyciel śpiewu.

Życiorys

Kim Borg urodził się 7 sierpnia 1919 roku w Helsinkach^[1]. Obdarzony basem, od 1935 roku uczył się śpiewu m.in. u Heikkiego Teittinena w Helsinkach, Adelaide von Skilondz (1882–1969) w Sztokholmie, Magnusa Andersena w Kopenhadze i Paoli Novikovej w Wiedniu, Rzymie i Nowym Jorku^[1]. Podczas wojny zimowej służył w armii fińskiej jako fotograf^[2]. W latach 1948–1949 studiował teorię muzyki w Akademii Sibeliusa^[1]. Uczył się również prywatnie kompozycji u Aarre Merikanto (1893–1958) i harmonii u Leo Funtka (1885–1965)^[1]. Ukończył również studia chemiczne, uzyskując tytuł inżyniera biochemii^[3].

Pierwsze recitale dał w 1947 roku w Helsinkach i Sztokholmie^[1]. Od 1949 roku zaczął śpiewać zawodowo^[1]. Na scenie operowej debiutował w 1951 roku w Aarhus rolą Colline w Cyganerii^[3] i w 1952 roku w Kopenhadze^[1]. Występował na scenach Metropolitan Opera w Nowym Jorku, Teatru Bolszoj w Moskwie, Opery Wiedeńskiej, oper w Monachium, Hamburgu, Sztokholmie i Helsinkach^[1]. Do jego repertuaru operowego zaliczają się m.in. role: Sarastra (Czarodziejski flet), Eugeniusza Oniegina i Gremina (Eugeniusz Oniegin), Borysa Godunowa (Borys Godunow), Mefistofelesa (Faust), barona Scarpii (Tosca), Don Basilio (Cyrulik sewilski), Filipa II (Don Carlos) i Hansa Sachsa (Śpiewacy norymberscy)^[1]^[3]. Wsławił się wykonaniem partii Borysa Godunowa w języku rosyjskim na deskach Teatru Bolszoj^[3]. Nagrywał opery, oratoria i pieśni dla czołowych wydawnictw muzycznych, m.in. EMI i Deutsche Grammophon^[2].

Od początku lat 50. XX w. mieszkał w Kopenhadze, gdzie w latach 1972–1989 nauczał śpiewu w Królewskim Duńskim Konserwatorium Muzycznym^[3]. W 1950 roku poślubił Ebon Karin Ingeborg Ringblom, z którą miał troje dzieci^[2].

Zmarł 28 kwietnia 2000 roku^[3].

Muzyka

Borg skomponował 2 symfonie, trzy tercety, jeden kwartet smyczkowy, koncert na puzon oraz koncert kontrabasowy^[1]. Komponował również utwory wokalne, m.in. De Profundis na bas, klarnet, klarnet basowy i kontrabas^[1].

Publikacje

1972 – Suomalainen laulajanaapinen^[1]
1992 – Muistelmia^[1]

Nagrody i odznaczenia

1987 – medal Sibeliusa^[3]
1962 – medal Pro Finlandia Orderu Lwa Finlandii^[4]

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Salonen, Esa-Pekka. W: Ruth-Esther Hillila, Barbara Blanchard Hong: Historical Dictionary of the Music and Musicians of Finland. Greenwood Publishing Group, 1997, s. 33. ISBN 978-0-313-27728-3. [dostęp 2018-10-02]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Alan Blyth. Kim Borg Singer with a broad view of musicianship. „The Guardian”, 2000-05-30. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Merete Harding, Søren Berg Rasmussen: Kim Borg. W: Dansk Biografisk Leksikon, Gyldendal 1979-84. T. 3. [dostęp 2018-10-02]. (duń.).
↑ Suomen Leijonan Pro Finlandia -mitalin saajat 1945-2017. [w:] ritarikunnat.fi [on-line]. [dostęp 2018-10-03]. (fiń.).

[:0-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m Salonen, Esa-Pekka. W: Ruth-Esther Hillila, Barbara Blanchard Hong: Historical Dictionary of the Music and Musicians of Finland. Greenwood Publishing Group, 1997, s. 33. ISBN 978-0-313-27728-3. [dostęp 2018-10-02]. (ang.).

[:2-2] Alan Blyth. Kim Borg Singer with a broad view of musicianship. „The Guardian”, 2000-05-30. (ang.).

[:1-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Merete Harding, Søren Berg Rasmussen: Kim Borg. W: Dansk Biografisk Leksikon, Gyldendal 1979-84. T. 3. [dostęp 2018-10-02]. (duń.).

[:3-4] Suomen Leijonan Pro Finlandia -mitalin saajat 1945-2017. [w:] ritarikunnat.fi [on-line]. [dostęp 2018-10-03]. (fiń.).

[1]

[2]

[3]

[4]