Kazimierz Zipser
Kazimierz Zipser (ur. 2 stycznia 1875 w Zbarażu, zm. 8 czerwca 1961 we Wrocławiu) – polski inżynier kolejnictwa, rektor Politechniki Lwowskiej.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: budowa kolei | |
| Alma Mater | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Politechnika Lwowska |
| Rektor Politechniki Lwowskiej | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujSyn Juliusza. W 1892 ukończył IV C. K. Gimnazjum i Wyższą Szkołę Realną we Lwowie. Działał w tajnym ruchu niepodległościowym na obszarze Galicji[1]. W latach 1892–1898 studiował w Wydziale Inżynierii Politechniki Lwowskiej. Przez szereg kolejnych lat pracował przy budowie linii kolejowych i w administracji kolei w Innsbrucku i Lwowie oraz w Stanisławowie. W 1921 mianowany profesorem zwyczajnym kolejnictwa na Politechnice Lwowskiej i kierownikiem Katedry Kolejnictwa. W 1925 był redaktorem „Czasopisma Technicznego”[2]. Był dziekanem Wydziału Inżynieryjnego PLw w latach 1925/1926 i 1936/1937 oraz rektorem uczelni w latach 1928/1929 i 1932/1933. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie[3].
Był działaczem Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, w 1931 został członkiem zarządu komitetu wojewódzkiego lwowskiego[4]. 16 kwietnia 1936 został wybrany ponownie wiceprezesem zarządu Lwowskiego Okręgu Wojewódzkiego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej[5][6][7].
W czasie pierwszej okupacji sowieckiej Lwowa (1939–1941) pracował nadal na uczelni, w czasie okupacji hitlerowskiej był wykładowcą na Państwowych Technicznych Kursach Zawodowych (1942–1944), które okupanci utworzyli na terenie PLw jako substytut uczelni technicznej.
Zmuszony do wyjazdu ze Lwowa w 1945 wyjechał najpierw do Krakowa, gdzie był profesorem na AGH – w latach 1945–1947 jako dziekan Wydziału Inżynieryjnego, następnie od 1947 do Wrocławia, gdzie do 1958 był kierownikiem katedry budowy kolei na Politechnice Wrocławskiej, zaś w latach 1947–1949 był prorektorem PWr.
Był żonaty z Heleną z domu Błońską (zm. w 1983 w wieku 87 lat)[8]. Ojciec architekta, prof. Tadeusza Zipsera.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (11 listopada 1936)[9][10][11]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (22 lipca 1950)[12]
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 13 maja 1933[13], 28 września 1954[14])
- Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry, 1917)[15]
Przypisy
edytuj- ↑ Wacław M. Borzemski: Pamiętnik tajnych organizacji niepodległościowych na terenie byłej Galicji w latach 1880–1897. Lwów: 1930, s. 192.
- ↑ Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie 1877–1927. 1927: Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie, 1927, s. 50.
- ↑ Czasopismo Techniczne. R. 54, 10 sierpnia 1936, Nr 15 s. 266.
- ↑ L. O. P. P.. „Gazeta Lwowska”, s. 4, nr 100 z 1 maja 1931.
- ↑ Kronika miejska. Pożegnanie prezesa inż. Łaguny w L. O. P. P.. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 57 z 10 marca 1936.
- ↑ Rozbudowa lwowskiego okręgu L. O. P. P.. „Wschód”. Nr 9, s. 7, 20 kwietnia 1936.
- ↑ Komunikaty. Nowy zarząd Lwowskiego Okręgu Wojewódzkiego LOPP. „Gazeta Lwowska”, s. 2, nr 91 z 22 kwietnia 1936.
- ↑ Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 47, s. 97, czerwiec 1984. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 466 „za wybitne zasługi na polu nauki i wychowania młodzieży w duchu patriotycznym, położone w latach 1905–1918”.
- ↑ Odznaczenia Krzyżem Zasługi. „Gazeta Lwowska”. Nr 260, s. 2, 11 listopada 1936.
- ↑ Odznaczenia zasłużonych działaczy w terenu Ziem Południowo-Wschodnich. „Wschód”. Nr 30, s. 6, 20 listopada 1936.
- ↑ M.P. z 1950 r. nr 85, poz. 1021 „za zasługi w pracy zawodowej”.
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 139 „za zasługi na polu obrony powietrznej i przeciwgazowej”.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 112, poz. 1588 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej”.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie für das Jahr 1918. Wiedeń: 1918, s. 245.