Kazimierz Rabski (lekarz)
Kazimierz Rabski (ur. 21 lutego 1887 w Miłosławiu, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – kapitan lekarz rezerwy Wojska Polskiego, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, ofiara zbrodni katyńskiej.
 Kazimierz Rabski (1933) | |
 kapitan lekarz
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 lutego 1887 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
kwiecień 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
1.kompania sanitarna, 155 i 159 pułk piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Władysława i Heleny z Hübscherów[1]. Absolwent Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, ukończył studia medyczne w Lipsku i Monachium. Członek Towarzystwa Tomasza Zana[1].
W czerwcu 1918 powołany do armii niemieckiej i skierowany jako lekarz wojskowy w Twierdzy Poznań. W listopadzie 1918 trafił do Grodziska Wielkopolskiego, rozpoczął pracę jako lekarz pułkowy. W czerwcu 1919 roku przydzielony został do 1. kompanii sanitarnej, która w składzie Grupy Wielkopolskiej gen. Konarzewskiego trafiła na front galicyjski. Jako lekarz internista pozostawał przy 1. kompanii sanitarnej przez cały okres walk, okresowo pełniąc funkcję lekarza garnizonowego w Wasylkowcach[2]. We wrześniu 1919 roku został oddelegowany czasowo na stanowisko lekarza II baonu 1. pułku strzelców wielkopolskich (późn. 55 pułk piechoty)[3] Wraz z pułkiem 8 października 1919 roku wyjechał na front litewsko-białoruski, skąd rozkazem Departamentu Sanitarnego z dniem 6 listopada 1919 roku przydzielono go do I pułku rezerwowego (późn. 155 pułk piechoty)[4]. Następnie służył w 159 pułku piechoty[1].
W 1922 został przeniesiony do rezerwy[1]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział w rezerwie do Kadry Zapasowej 10 Szpitala Okręgowego w Przemyślu[5].
W 1933 był wiceprezesem Poznańsko-Pomorskiej Izby Lekarskiej[6].
23 sierpnia 1939 został zmobilizowany i skierowany do Warszawy, gdzie organizował szpital polowy. Ewakuowany na wschód, dostał się po 17 września 1939 do niewoli radzieckiej. Zamordowany został przez NKWD w Charkowie.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[7]. W dniach 9–10 listopada 2007 roku w Warszawie były odczytywane nazwiska ofiar zbrodni katyńskiej, awansowanych na wyższe stopnie wojskowe i służbowe, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[8].
Życie prywatne
edytujZ pierwszego małżeństwa z Heleną Kowalewicz, która zmarła przy porodzie, miał córkę Irenę. W 1923 w Grodzisku Wielkopolskim zawarł związek małżeński z nauczycielką Heleną Kubicą, z którą miał dwójkę dzieci Zdzisława i Wandę. Jego bratem był Zygmunt Rabski. Jego zięciem był Witold Kręglewski a synową Teresa Rabska[9].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (5 lipca 1939)[10]
Upamiętnienie
edytuj
- Na cmentarzu w Grodzisku Wielkopolskim na grobowcu rodziny żony umieszczono poświęconą mu tablicę pamiątkową.
- Upamiętniony także na tablicy informacyjnej poświęconej ofiarom zbrodni katyńskiej w rodzinnym mieście. Tablica jest częścią Miejsca Pamięci Zbrodni Katyńskiej w Grodzisku Wlkp., które wybudowano w 2018 we współpracy z Instytutem Pamięci Narodowej[11].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 441.
- ↑ Rozkaz Dzienny nr 161 z 24 lipca 1919 10. pułku strzelców wielkopolskich (CAW sygn. I 320.68.1.)
- ↑ "Historja 55. Poznańskiego pułku piechoty (1. Pułku Strzel. Wlkp.)", (CAW I 320.55.76), mps, b.d., s. 42.
- ↑ Rozkaz dzienny nr 195 1. Dywizji Strzelców Wielkopolskich z 10.11.1919, (CAW I 313.14/2)
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 217, 799.
- ↑ Otwarcie przychodni lekarskiej w Poznaniu - luty 1933 r. [online], audiovis.nac.gov.pl [dostęp 2021-12-30].
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ WOKÓŁ RODZINY KRĘGLEWSKICH W POZNANIU [online], wbc.macbre.net [dostęp 2020-12-17] (pol.).
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 155, poz. 367 „za zasługi na polu pracy społecznej i zawodowej”.
- ↑ Uroczystość odsłonięcia Miejsca Pamięci Zbrodni Katyńskiej – Grodzisk Wielkopolski, 9 maja 2018. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2020-01-05].
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.