Kazimierz Makarowski
Kazimierz Alfred Makarowski (ur. 14 marca 1905 we Lwowie, zm. 11 czerwca 1979 w Warszawie) – kapitan artylerii Wojska Polskiego, uczestnik kampanii wrześniowej i walk Lądowej Obrony Wybrzeża.
 kapitan artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 marca 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 czerwca 1979 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1930–1946 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca plutonu artylerii piechoty |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Młodość
edytujUrodził się 14 marca 1905 roku we Lwowie, jako syn Augusta i Matyldy. Rodzina przeniosła się do Nowego Sącza, gdzie jego ojciec pracował w Sądzie Krajowym w Krakowie[1].
Ukończył I Gimnazjum Klasyczne w Nowym Sączu (1915–1924). W dniu 20 listopada 1918 wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego, do I Męskiej Drużyny Harcerskiej im. Stefana Czarnieckiego w Nowym Sączu.
Studia i służba wojskowa
edytujPo maturze studiował na Wydziale Prawa i Ekonomii na Uniwersytecie Jagiellońskim (1924–1927). Absolwent Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim (1927–1928), następnie Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu (1928–1930).
Służył w 21 Pułku Artylerii Lekkiej (1930–1936) w Bielsku, a od 1936 roku w Batalionie Morskim, w Wejherowie, następnie po przemianowaniu, w 1 Morskim Batalionie Strzelców, a od 23 marca 1939 w 1 Morskim Pułku Strzelców. W 1939 brał udział w walkach Lądowej Obrony Wybrzeża, w randze kapitana artylerii (data ostatniego awansu 19 marca 1939), jako dowódca plutonu artylerii piechoty[1]. Przebywał w następujących obozach dla oficerów:
- Oflag II A Prenzlau – od 24 września 1939 – Blok C/129[2]
- Oflag II E Neubrandenburg – od 23 lutego 1941, numer osadzonego 900 Barak III/7
- Oflag II D Gross Born – Rederitz – 900 Barak III/46-c
- Oflag II D Gross Born – Westfalenhof – 900 Barak III/60-c
- Marsz ewakuacyjny od 29 stycznia 1945 do 16 marca 1945
- Oflag X A Sandbostel – od 16 marca 1945 do 16 kwietnia 1945
- Obóz w Lubece – od 16 kwietnia 1945 do 2 maja 1946, do wyzwolenia
Po 1945 roku
edytujPo powrocie do kraju zamieszkał we Wrocławiu, gdzie dołączył do swojej żony, Zuli Makarowskiej, która przebywała w mieście od października 1944, w wyniku wywózki na roboty przymusowe po rozpoczęciu Powstania Warszawskiego.
W latach 1946–1948 był zatrudniony w Polskiej Żegludze na Odrze we Wrocławiu, następnie po powrocie do Warszawy w roku 1948 zatrudniony w Ministerstwie Przemysłu i Handlu, następnie w Ministerstwie Górnictwa i Energetyki. W latach 1954–1968 w PTHZ „Varimpex”, następnie od roku 1963 w Centrali Handlu Zagranicznego „Universal”.
Zmarł 11 czerwca 1979, w wieku 74 lat. Został pochowany w grobie rodzinnym na warszawskim Cmentarzu Bródnowskim (kwatera 5B-4-25)[3].
Życie prywatne
edytujKazimierz Makarowski w 1943 wziął ślub (per procura, przebywał wtedy w 2. Oflagu II E Neubrandenburg) z Zulą z domu Romańczuk. Ceremonia odbyła się w kościele Świętej Trójcy na Solcu, w Warszawie. Miał córkę Annę (ur. 1947)[potrzebny przypis].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[potrzebny przypis]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 1939
- Brązowy Medal za Długoletnią Służbę – 1966
Przypisy
edytuj- ↑ a b „Kadry Morskie Rzeczypospolitej Tom V” K.M. s. 238 indeks nazwisk str. 679.
- ↑ Piotr Kożuchowski, Oflag II A Prenzlau (1939-1941). Lista jeniecka [online] [dostęp 2021-01-21] (ang.).
- ↑ Kazimierz Makarowski [hasło w wyszukiwarce internetowej] [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2023-09-17].
Bibliografia
edytuj- Tadeusz Jurga: Obrona Polski. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990.
- Andrzej Rzepniewski: Obrona Wybrzeża w 1939. Warszawa: Wojskowy Instytut Wydawniczy, 1970.
- Wacław Tym, Andrzej Rzepniewski: Gdynia 1939 Relacje uczestników walk lądowych. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1979. ISBN 83-215-7187-5. K.M. s. 209 obsada personalna: D-ca plutonu art. piechoty, s. 386–387 bój pod Gowino-Gowinek, indeks nazwisk s. 649.
- Wacław Tym, Andrzej Rzepniewski: Kępa Oksywska 1939 Relacje uczestników walk lądowych. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1985. ISBN 83-215-7210-3. K.M. s. 229 bój pod Mrzezinem, indeks nazwisk s. 514.
- Stanisław Strumph-Wojtkiewicz: Alarm dla Gdyni. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975. K.M. s. 302 opis końca obrony pod Nowym Obłużem na Kępie Oksywskiej.
- Edmund Kosiarz: Obrona Gdyni 1939. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1976.
- Edmund Kosiarz: Obrona Kępy Oksywskiej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Książka i Wiedza, 1973.
- Wiesław Mirecki: Jeniecka Melpomena. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1981 (opis ogólny życia obozowego i marszu ewakuacyjnego w 1945 roku).
- Piotr Kożuchowski: Oflag II A Prenzlau (1939–1941). Lista jeniecka (Kazimierz Makarowski: nr jeńca „900”) http://www.academia.edu/37707801/Oflag_II_A_Prenzlau_1939_1941_._Lista_jeniecka
- Jan Kazimierz Sawicki (red.): Kadry Morskie Rzeczypospolitej, tom V. Gdynia: Polskie Towarzystwo Nautologiczne, Akademia Marynarki Wojennej, 2011. ISBN 978-83-932722-0-4 K.M. s. 238 indeks nazwisk s. 679.