Kazimierz Hieronim Gwiazdomorski

Kazimierz Hieronim Gwiazdomorski ps. „Kage”[1] (ur. 20 maja 1890 w Krakowie, zm. 3 listopada 1915 w Sewerynówce) – chorąży Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Kazimierz Hieronim Gwiazdomorski
„Kage”
Ilustracja
chorąży chorąży
Data i miejsce urodzenia

20 maja 1890
Kraków

Data i miejsce śmierci

3 listopada 1915
Sewerynówka

Przebieg służby
Lata służby

1914–1915

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 Pułk Piechoty
6 Pułk Piechoty

Stanowiska

adiutant batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa †

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Medal Waleczności (Austro-Węgry)
Grobowiec Gwiazdomorskich na cmentarzu Rakowickim

Życiorys

edytuj

Urodził się 20 maja 1890 w Krakowie[2]. Był synem Jana Kazimierza, lekarza, założyciela pierwszej galicyjskiej lecznicy prywatnej i Domu Zdrowia w Krakowie, i Marii Anny z Ciechanowskich[1]. Był bratem prawnika Jana, Heleny i Anny Eufemii – żony krakowskiego kupca Adama Szarskiego.

W 1908 złożył maturę w c. k. III Gimnazjum w Krakowie[3]. Następnie przez trzy lata studiował w Królewskiej Wyższej Szkole Technicznej w Charlottenburgu, po których przeniósł się na Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie studiował matematykę, fizykę i chemię[4][2].

W sierpniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Od 30 września 1914 w szeregach 8. kompanii 2 Pułku Piechoty uczestniczył w kampanii karpackiej[4][1]. Był w Marmaros-Sziget, uczestniczył w bitwach Nadwórną, Niezamiszowem, Tarnawicą, Leśną Sołotwiną, Mołotkowem, Pasieczną, Worochtą, Krzyworównią, Sokołówką, Rafajłową, Zieloną[2]. Od grudnia do końca lutego 1915 leczył się w szpitalu wojskowym w Temeszwarze na reumatyzm[4]. Następnie został słuchaczem Szkoły Podchorążych, którą ukończył 10 maja z wynikiem dostatecznym[5][1][4]. 14 maja 1915 został mianowany aspirantem oficerskim w randze tytularnego sierżanta z poborami plutonowego[5][1]. 9 sierpnia 1915 został mianowany chorążym i przeniesiony do 6 Pułku Piechoty na stanowisko adiutanta II batalionu[1][2].

25 października w czasie natarcia na folwark Kopne został ciężko ranny[6][2][7]. Zmarł 3 listopada 1915 w szpitalu polowym w Sewerynówce w następstwie odniesionych ran[8][4][2][9]. Później jego ciało zostało ekshumowane i 2 marca 1916 pochowane w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[4][1][2].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj