Katedra w Splicie

Katedra w Splicie
katedrala posvećena Uznesenju Blažene Djevice Marije,
także: Svetoga Dujma
	katedra
Państwo	Chorwacja
Miejscowość	Split
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Wezwanie	♦ Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny; ♦ Świętego Domniona (Duje)
Historia
Data zakończenia budowy	IV wiek
	Położenie na mapie żupanii splicko-dalmatyńskiej Katedra w Splicie
	Położenie na mapie Chorwacji Katedra w Splicie
	43°30′29″N 16°26′28″E/43,508056 16,441111
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Katedra w Splicie pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (chor. Uznesenju Blažene Djevice Marije)^[1]^[2], znana także jako katedra Świętego Domniona (chor.: katedrala sv. Duje^[3] lub katedrala sv. Dujma^[4]) – główna świątynia rzymskokatolickiej archidiecezji splicko-makarskiej w Chorwacji. Jest to dawne mauzoleum cesarza Dioklecjana, wchodzące w skład Pałacu Dioklecjana, przebudowane w VIII wieku na katedrę^[2]. Katedra całkowicie zachowała architekturę ośmiokątnej budowli. W XIII wieku otrzymała monumentalne drewniane odrzwia (rzeźby Buviny) i kamienną ambonę. Katedra przykryta jest kopułą, wewnątrz której niegdyś znajdowała się piękna mozaika. Główny ołtarz pochodzi z XVII wieku. Romańskie stalle z XIII wieku są najstarszymi na terenie całej Dalmacji. Pod katedrą znajduje się krypta, która w okresie późniejszym zamieniona została w kaplicę św. Łucji. W katedralnym skarbcu bogate zbiory srebrnych i złotych naczyń liturgicznych, a w archiwum bezcenne materiały (m.in. ewangelia z VIII wieku). Romańska wieża katedry została zbudowana w XIII-XVI wieku (przebudowana w XIX-XX wieku). U podnóża dzwonnicy – dwa romańskie lwy oraz egipski sfinks z czarnego granitu (XV wiek p.n.e.). Zachowała się jedynie cella z bogatym portalem.

Przypisy

↑ Katehetski ured Splitsko-makarske nadbiskupije: Splitska katedrala sv. Dujma. katehetski-nadbiskupija-split.net, 2015-11-16. [dostęp 2018-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-12)]. (chorw.).
↑ ^a ^b Tomislav Marasović. Splitska katedrala u ranome srednjem vijeku. „Archaeologia Adriatica IV”. 48–49, s. 177–210, 2010. ISSN 1846-4807. (chorw.).
↑ Goran Nikšić. Svjetlo u katedrali sv. Duje u Splitu. „Kulturna baština”. 28–29, s. 37–48, 1997. Društvo prijatelja kulturne baštine. ISSN 0351-0557. (chorw.).
↑ Goran Nikšić. Novi nalazi u koru katedrale sv. Dujma. „Kulturna baština”. 31, s. 139–162, 2002. Društvo prijatelja kulturne baštine. ISSN 0351-0557. (chorw.).

[Katehetski-1] Katehetski ured Splitsko-makarske nadbiskupije: Splitska katedrala sv. Dujma. katehetski-nadbiskupija-split.net, 2015-11-16. [dostęp 2018-04-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-12)]. (chorw.).

[Marasović-2] Tomislav Marasović. Splitska katedrala u ranome srednjem vijeku. „Archaeologia Adriatica IV”. 48–49, s. 177–210, 2010. ISSN 1846-4807. (chorw.).

[Nikšić_1997-3] Goran Nikšić. Svjetlo u katedrali sv. Duje u Splitu. „Kulturna baština”. 28–29, s. 37–48, 1997. Društvo prijatelja kulturne baštine. ISSN 0351-0557. (chorw.).

[Nikšić_2002-4] Goran Nikšić. Novi nalazi u koru katedrale sv. Dujma. „Kulturna baština”. 31, s. 139–162, 2002. Društvo prijatelja kulturne baštine. ISSN 0351-0557. (chorw.).

[1]

[2]

[3]

[4]