Katastrofa lotnicza w Irkucku (1997)

Katastrofa lotnicza w Irkucku – 6 grudnia 1997 roku samolot Antonow An-124-100 Rusłan lecący z Irkucka do bazy Cam Ranh w Wietnamie z planowanym międzylądowaniem we Władywostoku, rozbił się zaraz po starcie z Irkucka[1][2]. Wynajmowany przez Ukrainian Cargo Airways samolot przewoził dwa myśliwce Suchoj Su-27 o łącznej masie 40 ton przeznaczone dla Ludowych Sił Powietrznych Wietnamu[1]. Jest to największa katastrofa z udziałem samolotu Antonow An-124 Rusłan.

Katastrofa An-124 w Irkucku
Ilustracja
Miejsce katastrofy
Państwo

 Rosja

Obwód

 irkucki

Miejsce

Irkuck

Data

6 grudnia 1997

Godzina

14:42 czasu lokalnego
7:42 czasu polskiego

Rodzaj

zderzenie z budynkiem

Przyczyna

awaria silnika

Ofiary śmiertelne

72 osoby
(w tym 49 osób na ziemi)

Statek powietrzny
Typ

Antonow An-124-100

Użytkownik

Siły Powietrzne Federacji Rosyjskiej

Numer

RA-82005

Start

Rosja Irkuck

Cel lotu

Wietnam Cam Ranh

Liczba pasażerów

15 osób

Liczba załogi

8 osób

Położenie na mapie Irkucka
Mapa konturowa Irkucka, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, na dole znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Położenie na mapie obwodu irkuckiego
Mapa konturowa obwodu irkuckiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „miejsce zdarzenia”
Ziemia52°21′02″N 104°12′48″E/52,350556 104,213333

Samolot

edytuj
 
Samolot, który uległ katastrofie. Zdjęcie wykonano na lotnisku w Farnborough, w 1986 roku.

Samolot Antonow An-124-100 został wpisany na stan Aerofłotu z rejestracją CCCP-82005 w 1985 roku, jego pierwszy lot odbył się 30 października 1985 roku. W dniu 14 lutego 1988 roku został przekazany do Sił Powietrznych ZSRR, gdzie ostatecznie trafił do 556. Pułku Lotnictwa Transportowego z dyslokacją w Seszczy, z numerem operacyjnym 08[3]. Po upadku ZSRR rejestrację zmieniono na RA-82005[4]. Napęd stanowiły 4 silniki turbowentylatorowe Progress D-18T[5]. Na dzień wypadku samolot miał wylatane 576 cykli i ponad 1034 godzin w Rosyjskich Siłach Powietrznych[6].

Przebieg katastrofy

edytuj

6 grudnia 1997 roku maszyna o rejestracji RA-82005 kołowała na pas startowy w pobliżu zakładów lotniczych Irkut. Załogę stanowiło 8 członków Sił Powietrznych Rosji pod dowództwem Władimira Fiedorowa; drugim pilotem był Michaił Bruczanow. Oprócz tego samolot przewoził 15 pasażerów, głównie przedstawicieli irkuckiego kombinatu lotniczego oraz dwa samoloty Su-27UB o łącznej masie 40 ton. W tym dniu w Irkucku temperatura wynosiła poniżej -20 stopni Celsjusza[5].

O godzinie 14:42 An-124 wystartował z pasa 14 w kierunku miasta. Zaraz po oderwaniu się samolotu od ziemi silnik nr 3 zgasł na wysokości około 5 m. Antonow w dalszym ciągu wzbijał się pod dużym kątem natarcia i silniki nr 1 i 2 także uległy pompażowi[1]. 8 sekund po starcie na wysokości 66 metrów, po utracie trzech silników, maszyna zaczęła spadać. Chociaż piloci próbowali utrzymać kontrolę nad maszyną za pomocą działającego silnika, samolot przechylony w prawo uderzył prawym skrzydłem w bloki na ulicy Mira, 1600 m od końca pasa startowego i runął na ziemię. W katastrofie zniszczony został blok mieszkalny nr 45 przy ulicy Grażdanskiej. Ogon znacząco uszkodził blok numer 120 przy ulicy Mira i sąsiedni dom dziecka.

Bilans ofiar wyniósł 72 osoby, w tym czternaścioro dzieci. Zginęły wszystkie osoby przebywające na pokładzie samolotu. Siedemdziesiąt rodzin straciło dach nad głową. Na miejscu jednego ze zburzonych budynków zbudowano cerkiew Narodzenia Pańskiego[2].

 
Ekipa ratunkowa na miejscu katastrofy

Badanie przyczyn katastrofy

edytuj

Powołano specjalną komisję w celu zbadania przyczyn katastrofy.

Obydwa rejestratory lotu, w tym rejestrator rozmów załogi, znajdowały się w centrum ognia i były zbyt uszkodzone, aby dostarczyć istotne dane. Jako przyczynę awarii trzech silników naraz oficjalnie uznano nadmierne przeciążenie samolotu[2].

W rozmowie z gazetą Moskowskij Komsomolec, pilot-oblatywacz Aleksander Akimenkow powiedział, że przyczyną wypadku RA-82005 w Irkucku mogło być użycie przez jednego z pasażerów chińskiego radiotelefonu, który miał wpływ na pracę elektroniki[7].

Mjr gen. Borys Tumanow, były szef służby bezpieczeństwa lotniczego w Rosji (1993-2002) i członek komisji śledczej ds. wypadków lotniczych z udziałem samolotów wojskowych, powiedział gazecie Moskowskij Komsomolec, że przyczyną wypadku była awaria trzech silników w wyniku przeciągnięcia[8].

W 2009 roku Fedor Murawczenko, Generalny Projektant Biura Projektowania Iwczenko-Progress (twórcy silników lotniczych dla An-124), podał własną wersję przyczyn katastrofy. Na podstawie danych tego przedsiębiorstwa badawczego oraz własnych obliczeń teoretycznych stwierdził, że przekraczająca normy zawartość wody w paliwie lotniczym spowodowała powstanie lodu i zatkanie filtrów paliwa, powodując zgaszenie silników[9].

Tuż po katastrofie pojawiły się spekulacje, że przyczyną mógł być błąd obsługi naziemnej. W dniu startu w Irkucku panowała temperatura poniżej –20 °C. RA-82005 poprzedniego dnia przyleciał z Wietnamu i w zbiornikach mogły się nadal znajdować duże zapasy paliwa. W takiej sytuacji należało wypompować nieprzystosowane do niskich temperatur paliwo lotnicze zatankowane w Wietnamie przed zatankowaniem samolotu w Irkucku. Niewykonanie tych czynności mogło zaważyć o losie samolotu[5].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Opis wypadku. aviation-safety.net. [dostęp 2017-11-10].
  2. a b c Katastrofa An-124 w Irkucku. Ria Nowosti. [dostęp 2017-11-10]. (ros.).
  3. Wpis w bazie russianplanes.net. russianplanes.net. [dostęp 2018-05-13]. (ros.).
  4. RA-82005 Russian Federation Air Force. planespotters.net. [dostęp 2018-05-13]. (ang.).
  5. a b c Alexander Velovich: Artykuł w magazynie Flight International. FlightGlobal, 1997-12-17. [dostęp 2018-05-13]. (ang.).
  6. Strona w bazie airdisaster.ru. Airdisaster.ru. [dostęp 2018-05-13]. (ros.).
  7. Artykuł w gazecie „Moskowskij Komsomolec”. Mk.ru. [dostęp 2018-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-18)]. (ros.).
  8. Artykuł w gazecie „Moskowskij Komsomolec”. Mk.ru. [dostęp 2018-05-13]. (ros.).
  9. Artykuł w „Niezawisimaja Gazieta” (1, 2, 3, 4).

Bibliografia

edytuj
  • Edgar A. Haine: Disaster in the Air. Associated University Presses, 2000, s. 43. [dostęp 2018-05-13].

Linki zewnętrzne

edytuj